مسلما همه‌ی ما در زندگی با ” اضطراب” مواجه شدیم و بارها با این احساس دست و پنجه نرم کردیم. مثلا در روزهایی که قرار بوده اتفاقات مهمی برای ما رخ بده، روز اول مدرسه، روزهای امتحان و کنکور، قرار کاری، ازدواج و … خوب این موضوع طبیعیه و اضطراب هم یکی از احساسات انسان در پاسخ به شرایط استرس‌زا هست. یعنی همین‌طور که ما در طول زندگی؛ شاد، غمگین، عصبانی و … می‌شیم اضطراب رو هم تجربه می‌کنیم. اما وقتی این احساس اضطراب از یه حدی بیشتر می‌شه یا بیشتر اوقات ما رو درگیر خودش می‌کنه و آرامش روانی و سیر طبیعی زندگی‌مون رو بهم می‌زنه و باعث می‌شه خیلی از رفتارها و عملکردها و تصمیم‌گیری‌هامون با مشکل مواجه بشه. در این صورت نباید به سادگی از این مشکل گذشت و باید به فکر ایجاد احساس آرامش برای خود باشیم.

اضطراب چیست؟

اضطراب پاسخ طبیعی بدن شما به استرس است. این یک احساس ترس یا دلهره در مورد آنچه در آینده است. به عنوان مثال، رفتن به یک مصاحبه شغلی یا سخنرانی در روز اول مدرسه ممکن است باعث شود برخی افراد احساس ترس و عصبی کنند. اما اگر احساس اضطراب شما شدید است، حداقل 6 ماه طول می کشد و در زندگی شما اختلال ایجاد می کند، ممکن است دچار اختلال اضطرابی باشید.

اختلالات اضطرابی به چه معناست؟

طبیعی است که در مورد نقل مکان به مکان جدید، شروع یک کار جدید یا شرکت در آزمون مضطرب باشید. این نوع اضطراب ناخوشایند است، اما ممکن است انگیزه شما را برای تلاش بیشتر و انجام کار بهتر ایجاد کند. اضطراب معمولی احساسی است که می آید و می رود اما در زندگی روزمره شما دخالت نمی کند.در مورد اختلال اضطراب، احساس ترس ممکن است همیشه همراه شما باشد. شدید و گاهی ناتوان کننده است. این نوع اضطراب ممکن است باعث شود شما از انجام کارهایی که دوست دارید دست بکشید. به عنوان مثال، ممکن است شما را از ورود به آسانسور، عبور از خیابان یا حتی خروج از خانه در موارد شدید بازدارد. اگر درمان نشود، اضطراب بدتر می شود. اختلالات اضطرابی شایع ترین شکل اختلال عاطفی است و می تواند هر فردی را تحت تاثیر قرار دهد. اما، طبق گفته انجمن روانپزشکی آمریکا، زنان بیشتر از مردان در معرض تشخیص اختلال اضطراب هستند.

علائم اضطراب چیست؟

احساس اضطراب بسته به فردی که آن را تجربه می کند متفاوت است. احساسات می توانند از پروانه در شکم تا قلب تند و تیز متغیر باشند. ممکن است احساس کنید که از کنترل خارج شده اید، مثل اینکه ارتباط بین ذهن و بدن شما قطع شده است. ممکن است یک احساس کلی ترس و نگرانی داشته باشید، یا ممکن است از یک مکان یا رویداد خاص بترسید. در برخی موارد، ممکن است حمله پانیک را تجربه کنید.

علائم: منبع قابل اعتماد اضطراب می تواند شامل موارد زیر باشد:

افکار یا باورهای مضطرب که کنترل آنها دشوار است
بی قراری
مشکل در تمرکز
مشکل به خواب رفتن
خستگی
تحریک پذیری
درد و درد غیر قابل توضیح

چه کسانی در معرض خطر اختلالات اضطرابی هستند؟

در هر نوع اضطراب، عوامل خطر متفاوتی وجود دارد. اما برخی از تأثیرات کلی منبع مورد اعتماد وجود دارد، از جمله:

ویژگی های شخصیتی: این شامل خجالتی بودن و عصبی بودن در دوران کودکی یا اضطراب جدایی در کودکان است.
تاریخ زندگی: این شامل قرار گرفتن در معرض رویدادهای زنده منفی یا استرس زا است.
ژنتیک از بین کسانی که تشخیص اضطراب دارند، 25 درصد منبع مورد اعتماد یک خویشاوند درجه یک دارند که او نیز تشخیص اضطراب دارد.
سایر شرایط سلامتی مشکلات تیروئید و سایر شرایط سلامتی می تواند شما را مستعد اضطراب کند.
محرک ها مصرف کافئین منبع مطمئن، مواد خاص و داروها می تواند علائم شما را بدتر کند.

اضطراب چگونه بر زندگی افراد تاثیر می گذارد؟

اضطراب یک اختلال روانی فراگیر است که فرد را  به سمت احساس ترس و تنش سوق می دهد. این بیماری همچنین باعث حملات پانیک و سایر علائم فیزیکی مانند درد قفسه سینه، ضربان قلب سریع و افکار تند و سریع می شود. در حالی که تخمین زده می‌شود که همه ما هر از گاهی شرایط مرتبط با اضطراب را تجربه می‌کنیم، حملات اضطرابی مداوم می‌توانند کیفیت زندگی روزمره شما را تحت تأثیر قرار دهند. اضطراب اغلب به عنوان یک وضعیت تحریک شده از مغز شما رخ می دهد. این وضعیت به دلیل پاسخ مغز شما به تهدید با ترشح هورمون های استرس مانند آدرنالین ایجاد می شود. این هورمون های استرس باعث ایجاد علائم فیزیکی اضطراب می شوند. در طول یک حمله اضطرابی، تنفس و ضربان قلب شما افزایش می یابد که همه با هدف تمرکز جریان خون در مغز شما انجام می شود. این به خودی خود اولین پاسخ بدن شما به حمله است فقط در صورتی که به یک موقعیت شدید تبدیل شود. اختلالات اضطرابی به روش های مختلف به ما حمله می کنند و دلیل درمان های مختلف اضطراب را توضیح می دهند. برخی از اشکال رایج اختلالات اضطرابی عبارتند از:

اختلال اضطراب فراگیر (GAD)

این اختلال اضطرابی شناخته شده است که باعث نگرانی بیش از حد و وحشت در مورد چیزهای مختلف می شود بدون اینکه دلیل منطقی پشت آن باشد. هنگامی که شما به اختلال اضطراب فراگیر مبتلا هستید، معمولاً در انتظار یک فاجعه هستید و در مورد بسیاری چیزها بیش از حد مضطرب هستید. در حالی که کنترل نگرانی‌های خود در صورت ابتلا به این شکل از اضطراب چالش برانگیز است، موارد خفیف تأثیر قابل‌توجهی بر فعالیت‌های زندگی روزمره شما ندارند.

اختلال وسواس فکری اجباری (OCD)

اختلال وسواس فکری-اجباری نوعی اضطراب است که در آن شما به طور مداوم تمایل به انجام کارهای خاص را به طور مکرر احساس خواهید کرد. این اختلال همچنین شما را به سمت تجربه افکار مزاحم سوق می دهد که اغلب به آنها وسواس گفته می شود. تظاهرات معمول OCD معمولاً از طریق اجبارهایی مانند میل به انجام کاری کاملاً عجیب است. وسواس هایی مانند تکانه های پرخاشگرانه و نیاز به کمال به همان اندازه با اختلال وسواس اجباری آشنا هستند.

اختلال اضطراب اجتماعی

گاهی اوقات ممکن است ترس فلج کننده از شرایط اجتماعی و تنبیه شدن توسط افراد دیگر بر شما غلبه کند. در حالی که برخی ممکن است آن را مرحله ای از زندگی بدانند، چنین علائمی اغلب با اختلال اضطراب اجتماعی همراه است. با کمال تعجب، این نوع اضطراب در سن ده سالگی شروع می شود. در حال حاضر افراد زیادی در جهان ناآگاهانه از این اختلال اضطرابی رنج می برند. احساس شرم و فوبیای عمیقی که مشخصه SAD است، در بزرگسالان بالغ بالای پنجاه سال حتی بیشتر از همه شایع است و مردان بیشترین تأثیر را دارند. با وجود در دسترس بودن درمان‌های مختلف اضطراب، ADAA گزارش می‌دهد که کمتر از 5 درصد از قربانیان اختلال اضطراب اجتماعی با شروع اولیه این شرایط اضطرابی به دنبال درمان هستند.

اضطراب چگونه درمان می شود؟

هنگامی که تشخیص اضطراب را دریافت کردید، می توانید گزینه های درمانی را با پزشک بررسی کنید. اما درمان می تواند به شما کمک کند بر علائم غلبه کنید و زندگی روزمره قابل کنترل تری داشته باشید. درمان اضطراب به سه دسته تقسیم می شود:

1. روان درمانی

درمان می تواند شامل درمان شناختی رفتاری و پیشگیری از پاسخ مواجهه باشد.
تکنیک های سلامت مکمل ذهن آگاهی، یوگا و استراتژی های خود مدیریتی مانند مدیریت استرس راه هایی برای درمان اضطراب با استفاده از روش های جایگزین هستند.

2. دارو درمانی اضطراب

پزشکان داروهای ضد اضطراب و ضد افسردگی را تجویز می کنند. ملاقات با یک درمانگر یا روانشناس می تواند به شما در یادگیری ابزارهای استفاده و راهبردهای مقابله با استرس در هنگام بروز آن کمک کند. داروهایی که معمولاً برای درمان اضطراب استفاده می‌شوند شامل بنزودیازپین‌ها برای تسکین کوتاه‌مدت علائم هستند، اما در صورت امکان به دلیل خطر بالای وابستگی از مصرف آنها اجتناب می‌شود. سایر داروهای ضد اضطراب یا ضد افسردگی مانند اسیتالوپرام به طور موثری ترکیب شیمیایی مغز شما را برای بهبود خلق و خو و کاهش استرس تغییر می دهند.

برخی از داروهای رایج دیگر عبارتند از:

مهارکننده های انتخابی جذب سروتونین (SSRIs). اسیتالوپرام، فلوکستین و پاروکستین SSRIهای رایج هستند.
مهارکننده های انتخابی بازجذب نوراپی نفرین (SNRIs). دولوکستین و ونلافاکسین SNRIهای رایج هستند.
داروهای ضد روان پریشی کوئتیاپین و آریپیپرازول از داروهای رایج ضد روان پریشی هستند.
بنزودیازپین ها دیازپام و کلونازپام از بنزودیازپین های رایج هستند.
داروهای ضد اضطراب. بوسپیرون یک ضد اضطراب رایج است.