“بسیاری از زنان به دلیل ترس از مجرد بودن خود را به درگیر عشق می کنند، و سپس شروع به سازش می کنند و هویت خود را از دست می دهند. من این کار را نمی کنم!” – جولی دلپی

سازش های عاشقانه اغلب به دلیل تقابل با عشق واقعی مورد انتقاد قرار می گیرند. اگرچه سازش در زندگی و همچنین در عشق لازم است، اما در تقابل با عشق واقعی تعریف می شود. اما آیا سازش های عاشقانه واقعاً خیلی وحشتناک هستند یا چنین سازش هایی می توانند ارزشمند باشند؟ امروز چهار ویژگی اصلی و تفاوت بین این دو را بیان می کنیم.

ماهیت سازش های عاشقانه

باید اندکی ببخشی، اندکی بگیری و بگذار دل بیچاره ات اندکی بشکند، این شکوه عشق است. -بت میدلر

ما باید دائماً در زندگی عاشقانه خود مصالحه و سازش کنیم. نتیجه عدم مصالحه و سازش، طلاق است. در میان کسانی که طلاق نمی گیرند، بسیاری هم احساس می کنند که خودشان را به خطر انداخته اند و اغلب به جدایی فکر می کنند. افراد خوش شانس، که عمیقاً عاشق شدن و عشقشان واقعی است، ظاهراً اصلاً نیازی به سازش ندارند.

دو نوع اصلی سازش عاشقانه

سازش در مورد آزادی عاشقانه که هنگام ورود به یک رابطه متعهدانه انجام می شود، و سازش در مورد انتخاب یک شریک زندگی مناسب. در نوع اول، نگرانی اصلی این است که ممکن است جایگزین‌های ممکنی را نیز کنار گذاشته باشیم. در نوع دوم نگرانی دیگری اضافه می شود: پذیرش جنبه های منفی شریک زندگی.

در حالت دوم، هنگامی که منفی بودن رابطه قابل توجه است، تصمیم برای پایان دادن به سازش باید فوراً اتخاذ شود. اغلب این دو نگرانی با هم ترکیب می شوند و احساس سازش عاشقانه نتیجه هر دو است.

در سازش های عاشقانه، در ازای یک ارزش غیرعاشقانه، مانند زندگی راحت، از یک ارزش عاشقانه مانند میل شدید و پرشور دست می کشیم. با این وجود، در قلبمان، همچنان آرزوی راه عاشقانه دلخواه را داریم که طی نشده است. ما نمی دانیم که فریاد دل مشتاق چه زمانی واقعی است یا چه زمانی گریه لحظه ای است و می توان آن را با توسعه رابطه جبران کرد.

زنانی که سازش های عاشقانه خود را توضیح می دهند:

در اینجا چندین نقل قول از زنان وجود دارد که ماهیت سازش های عاشقانه خود را توضیح می دهند:

• “من فکر می کردم او تغییر خواهد کرد”
• “او مردی بود که می خواستم پدر فرزندانم شود.”
• “من هیچ احساس پرشوری نسبت به او نداشتم، اما او دوست خوبی بود.”
• “او ثروتمند بود”
• “من یک مرد مسن تر و کمتر پرشور را انتخاب کردم، زیرا فکر می کردم او بهترین های من را به نمایش می گذارد.”
• “او احمق بود، اما من را خیلی دوست داشت.”
• “وقتی با شوهرم ازدواج کردم احساس نمی‌کردم زیاد سازش کنم، اما بعد ویژگی‌های منفی او آشکارتر شد و عشقم کم‌رنگ شد. من می‌خواهم رابطه‌مان را بهبود ببخشم، اما به ارزش آن هم پی برده‌ام. راه حل های جایگزین. من بین این دو گزینه رفت و آمد می کنم!”
• “در عروسی‌ام، می‌خواستم از پنجره بپرم و با دوست سابقم باشم، اما شوهرم هنوز آدم خوبی است.”
• “من سازش زناشویی خود را با قرار ملاقات با افراد متاهل دیگر جبران کردم.”
• “من شوهر مرحومم را دوست نداشتم، اما به او احترام می گذاشتم. او بسیار مهربان بود و به من افتخار می کرد و اعتماد به نفسم را به من بازگرداند.»

چرا سازش در عشق اینقدر دردناک است؟

سازش در زندگی و عشق رایج است، اما اغلب به عنوان نشانه ای از ضعف و پذیرش شکست مورد انتقاد قرار می گیرد. افراد قوی به عنوان کسانی تلقی می شوند که سازش نمی کنند. اگرچه روابط نزدیک مستلزم سازش است، ایدئولوژی رمانتیک با هر نوع سازش مخالف است. اصطلاح «مصالحه عاشقانه» متناقض به نظر می رسد. شما نمی توانید به همسرتان بگویید: “دوستت دارم، عزیزم، حتی اگر با تو سازش کرده ام.” اما ما اغلب این احساس را داریم.

بر خلاف مصالحه های مالی که در پاسخ به یک موقعیت خاص انجام می شود و تأثیر محدودی دارد، سازش های عاشقانه تجربیاتی دائمی هستند – ممکن است تمام زندگی خود را با این سازش زندگی کنید. علاوه بر این، سازش های عاشقانه معمولاً برگشت پذیر هستند. این تصور آزاردهنده که گزینه‌های به ظاهر بهتری وجود دارد می‌تواند مانع از رضایت عاشقان به سهم خود شود و می‌تواند تهدیدی مداوم برای عشق پایدار باشد.

ما در دنیای پیچیده ای زندگی می کنیم که خواستار سازش است. این امر مستلزم ترتیبی از اولویت‌ها است که می‌تواند ما را راهنمایی کند که چه زمانی چیزی با ارزش کمتر را برای چیزی با ارزش بالاتر رها کنیم. در واقع، توانایی برای سازش در یک تعارض در عین درک نگرانی دیگری، اوج دلیل تلقی می شود.

سازش خوب و بد

“سازش یک چتر خوب می سازد اما یک سقف ضعیف.” – جیمز راسل لاول

در جهانی بدون محدودیت، ما نیازی به سازش نخواهیم داشت، زیرا به هر چیزی که می خواهیم می‌رسیم. در دنیای واقعی تر، محدودیت های زیادی برای آنچه می توانیم به دست آوریم وجود دارد و مصالحه ضروری است. این مستلزم تمایز بین سازش خوب و بد است.

به دنبال تحلیل رابرت گودین (2012) از سازش خوب، ممکن است مصالحه های عاشقانه خوب را به عنوان (1) قرار دادن ذهن فرد در آرامش (2) محدود در زمان، اما نه لحظه ای. (3) داشتن ارزش ذاتی، و (4) تلاش مداوم، دانست.

ویژگی های سازش خوب

1. آرامش داشتن فرد

سازش های خوب، خانه ای را برای قلب عاشق فراهم می کند که در آن ساکن شود. هنگامی که عاشقان ارزش ها و خواسته های معشوق خود را تطبیق می دهند، لزوماً ارزش ها یا خواسته های خود را به خطر نمی اندازند، بلکه در ارزش ها و خواسته های طرف مقابل سهیم هستند و شروع به تلقی آنها از خود می کنند. هر تغییری در ارزش‌های فرد یک سازش نیست.

2. محدود به زمان، اما نه لحظه ای

سازش های عاشقانه خوب تجربیاتی هستند که در طول زمان ادامه پیدا می کنند – آنها لحظه ای نیستند اما ممکن است برای مدت طولانی نیز دوام نیاورند. فقدان جستجوی مداوم و فعال برای جایگزینی در سازش های عاشقانه خوب به این معنی نیست که چنین جایگزینی را نمی توان در شرایط مناسب در نظر گرفت. در سازش های عاشقانه خوب، چشم انداز زمانی زوجین گسترده تر از موقعیت دشوار فوری است.

3. سازش های خوب ارزش ذاتی دارند

سازش های عاشقانه خوب نه تنها به این دلیل ارزشمند هستند که از جستجوهای بیهوده و خسته کننده برای فرد کامل جلوگیری می کنند، بلکه به این دلیل هستند که باعث شکوفایی شریک زندگی می شوند. بنابراین، در انتخاب همسر، افراد ممکن است به مهربانی و خرد شریک زندگی بیشتر اهمیت دهند تا جذابیت آن شخص. سازش های عاشقانه خوب شامل پذیرش یک رابطه به اندازه کافی خوب و در عین حال ادامه تلاش برای بهبود آن است.

4. تلاش مداوم برای پرورش رابطه

اگرچه سازش های خوب به تلاش های بیهوده پایان می دهند، اما همه اشکال تلاش را متوقف نمی کنند. با این حال، تلاش به جای اینکه بی وقفه به دنبال جایگزینی آن باشد، بر پرورش رابطه عاشقانه متمرکز است.

در سازش های بد عاشقانه، ویژگی های فوق وجود ندارد، زیرا مردم احساس می کنند که در سازش، در واقع خودشان را به خطر می اندازند. در سازش های خوب، با توسعه بیشتر رابطه، احساس سازش از بین می رود، در حالی که در سازش های بد، رابطه بدتر می شود و طلاق تقریباً اجتناب ناپذیر است. سازش‌های خوب آنهایی هستند که در آن تضاد اولیه ارزش‌ها به مرور زمان به همگرایی ارزش‌ها تبدیل می‌شود.

نتایجی که اظهار شده

“اگر نمی توانی با کسی که دوستش داری باشی، کسی را که با او هستی دوست بدار.” – کراسبی، استیلز و نش

خبر بد در مورد سازش های عاشقانه این است که آنها اینجا هستند تا بمانند. خبر خوب این است که سازش های عاشقانه خوبی نیز وجود دارد. سازش های عاشقانه کشنده نیستند و مردم می توانند به گونه ای با آنها کنار بیایند که تأثیر منفی آنها از بین برود یا حداقل کاهش یابد. در سازش‌های خوب، ما نه تنها زنده می‌مانیم، بلکه در حال پیشرفت نیز هستیم.

منابع: