رواندرمانی فردی یک فرصت شخصی برای دریافت حمایت و تجربه رشد در دوران چالش برانگیز زندگی است. رواندرمانی فردی می تواند به فرد در برخورد با بسیاری از موضوعات شخصی در زندگی مانند خشم، افسردگی، اضطراب، سوء مصرف مواد، مشکلات ازدواج و روابط، مشکلات فرزندپروری، مشکلات مدرسه، تغییرات شغلی و غیره کمک کند.

رواندرمانی فرایندی است که از طریق آن مراجعین در یک محیط بی خطر،با ملاحظه و محرمانه به صورت فردی با یک روانشناس بالینی آموزش دیده و مجرب مشورت می کند. این درمان به افراد کمک می کند تا احساسات، باورها و رفتارهای خود را کشف کنند، بر روی خاطرات چالش برانگیز یا تأثیرگذار کار کنند، جنبه هایی از زندگی خود را که می خواهند تغییر دهند شناسایی کنند، خود و دیگران را بهتر بشناسند، اهداف شخصی خود را تعیین کرده و در جهت تغییر دلخواه تلاش کنند.

رواندرمانی فردی بر نگرانی های فعلی فرد متمرکز است. روان درمانی فردی شامل مشاوره و برنامه ریزی شغلی، غم و اندوه پس از مرگ یکی از عزیزان یا برخورد با مشکلات شغلی قبل از آن که جدی تر شوند است. مشاوره فردی یک بحث فردی بین روانشناس و درمانجو است. اتحاد بین درمانجو و درمانگر، رابطه یا پیوندی ایجاد می کنند که اعتماد و رشد شخصی را امکان پذیر می کند.

درمان فردی یک فرایند مشترک بین درمانگر و درمانجو است. هدف از روان درمانی فردی، تلاش برای تغییر یا بهبود کیفیت زندگی است. افراد ممکن است برای حل مسائلی که خود به تنهایی قادر به انجام آن نیستند، از روان درمانی استفاده کنند.

  رواندرمانی فردی چیست؟

رواندرمانی فردی (رواندرمانی یا به انگلیسی: Psychotherapy) یا همان درمان روانشناختی، استفاده از روش‌های روانشناختی مبتنی بر تعامل شخصی منظم با فرد بزرگسال، به منظور کمک به وی در تغییر رفتار و غلبه بر مشکلات است. رواندرمانی فردی برای بهبود سلامت روان فرد، حل یا کاهش رفتارهای دردسرساز، اعتقادات، اجبارها، افکار یا عواطف و بهبود روابط و مهارت‌های اجتماعی به کار می‌رود. امروزه هم‌چنین انواع مختلفی از روان‌درمانی برای کودکان و نوجوانان مانند بازی‌درمانی وجود دارد.

در رواندرمانی فردی از چه تکنیک هایی استفاده می شود؟

تکنیک‌های روان‌درمانی بسیار متفاوت و فراوان است؛ جلسات روانکاری بیشتر شامل جلسات یک به یک، بین مراجع و درمانگر است، اما برخی از اوقات به صورت گروهی نیز انجام می‌شود.

رواندرمانی فردی تکنیک ها و مجموعه روش‌هایی برای درمان اختلالات روانی، هیجانی، انواع اختلالات شخصیت، اعتیاد، ناهنجاریهای رفتاری و سازگاری، با استفاده از روش‌هایی است که به ظاهر با محوریت گفتگو می‌باشد اما در این فرایند گفت‌وگو، بررسی و ارزیابی تخصصی و بسیار فنی در رابطه با محتوا و فرایند فکر، احساسات، عواطف، گفتار، رفتار و … غیره، مراجع یا بیمار توسط روان‌شناس به شکلی بسیار دقیق انجام می‌گیرد.
روان‌درمانی کاربرد آگاهانهٔ روش‌های بالینی و «مواضع میان‌فردی»است که از اصول روان‌شناسی نوین و کهن حاصل شده و هدف آن کمک به درمان‌گیران و بیماران است که رفتارها، شناخت‌ها، هیجان‌ها، و دیگر ویژگی‌های فردی خود را، در جهت درمان مطلوب و تعادل روان‌شناختی تغییر دهند.

روش و رویکرد رواندرمانی فردی

پس از تشخیص و معاینه وضعیت روانی بیمار MSE روان‌شناس درمان‌گر به تدوین و تهیه طرح درمان می‌پردازند و با استفاده از روش‌ها و تکنیک‌های گوناگون مبتنی بر نظریه‌های روان‌درمانی این فرایند بسیار تخصصی را انجام می‌دهد. لازم است ذکر شود که روان درمانی با مشاوره متفاوت است و روان درمانی مجموعه خدمات تخصصی جهت درمان و ایجاد تعادل روانی در فرد بیمار می‌باشد در صورتی که خدمات مشاوره‌ای از جنس مشورت کردن و آگاهی‌بخشی است. درمان دارویی نیز برای بیماران روانی توسط روان‌پزشک انجام می‌گیرد. روان‌درمانی روشی است که توسط درمان‌گری آموزش دیده به شکل حرفه‌ای، با توجه به خاستگاه «اختلال تحت درمان»، انجام گیرد. روان‌درمان‌گری بر دوپایه «رابطه» و «ارتباطات» به شکل کلامی و غیرکلامی استوار است. رابطه‌ای حرفه‌ای میان بیمار و درمانگر است که مبتنی بر اصالت، جدیت، صمیمیت و آزادی است.
روان‌درمانی کاربرد آگاهانه و هدف‌مند روش‌های بالینی و نگرش‌های میان‌فردی به دست آمده از اصول روان‌شناختی ریشه‌دار با هدف کمک به افراد برای تغییر دادن رفتار، شناخت‌ها، هیجان‌ها یا سایر ویژگی‌های شخصی خودشان در مسیرهایی است که شرکت‌کنندگان در درمان آن‌ها را مطلوب می‌دانند.

روان‌درمان‌گر به فردی گفته می‌شود که از یک یا چند شیوه از روش‌های روان‌درمانی برای حل مشکلات مراجعان خود استفاده می‌کند.