اصطلاح اضطراب شامل احساس نگرانی، ترس و ناراحتی می شود. اگرچه گاهی اوقات تجربه سطحی از اضطراب طبیعی است، اما اضطراب شدید یا مداوم ممکن است نشان دهنده یک اختلال اضطرابی باشد که حتما در این مواقع ما نیازمند درمان و داروی اضطراب شدید هستیم.

بر اساس چندین نظرسنجی بزرگ، بیش از 33.7 درصد از مردم در طول زندگی خود نوعی اختلال اضطراب را تجربه می کنند. داروهایی برای درمان اختلالات اضطرابی در دسترس هستند. پزشکان ممکن است دارو را به تنهایی یا همراه با درمان شناختی رفتاری (CBT) یا نوع دیگری از درمان تجویز کنند.

در این مقاله از ذهن آرا به انواع اصلی داروهای اضطراب می پردازیم و خطرات و عوارض جانبی آنها را فهرست می کنیم.

انواع داروهای اضطراب

انواع مختلفی از داروها می توانند علائم اضطراب را درمان کنند. با توجه به انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا (ADAA)، چهار دسته اصلی دارو برای اختلالات اضطرابی به شرح زیر است:

1. مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین –داروی اضطراب شدید

روانپزشک خوب ممکن است برای درمان اضطراب مداوم این داروها را تجویز کنند.
اگرچه مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) نوعی داروی ضدافسردگی هستند، اما پزشکان معمولاً آنها را برای افراد مبتلا به اضطراب و اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) نیز تجویز می‌کنند.

طبق گزارش یک مقاله، پزشکان داروهای SSRI را خط اول درمان دارویی برای اضطراب می دانند. SSRI ها با متوقف کردن سلول های عصبی در مغز از بازجذب سروتونین، که یک ماده شیمیایی است که نقش حیاتی در تنظیم خلق و خو دارد، تاثیر می گذارند.

نمونه هایی از SSRI ها برای اضطراب عبارتند از:

• سیتالوپرام (سلکسا)
• اسیتالوپرام (Lexapro)
• فلوکستین (پروزاک)
• فلووکسامین (لووکس)
• پاروکستین (پاکسیل، پکسوا)
• سرترالین (Zoloft)
• این داروها معمولاً در عرض 2 تا 6 هفته اثر خود را آغاز می کنند، اما برای همه مؤثر نیستند.
• افراد معمولاً تا 12 ماه از SSRI ها برای درمان اضطراب استفاده می کنند، سپس به تدریج دوز را کاهش می دهند. این داروها عادت زا نیستند، یعنی معمولاً منجر به وابستگی نمی شوند.
• افراد باید قبل از شروع کاهش یا قطع دارو با پزشک یا پزشک خود مشورت کنند.

2. مهارکننده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین

مهارکننده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs) دسته دیگری از داروهای ضد افسردگی هستند که داروی اضطراب شدید نیز هستند. پزشکان همچنین ممکن است آنها را برای درمان برخی از شرایط درد مزمن تجویز کنند.

این داروها با کاهش بازجذب مغزی مواد شیمیایی سروتونین و نوراپی نفرین عمل می کنند.

نمونه هایی از SNRI برای اضطراب عبارتند از:

• دولوکستین (Cymbalta)
• ونلافاکسین (Effexor XR)
• مانند SSRI ها، SNRI ها ممکن است چندین هفته طول بکشد تا اثر داشته باشند.

3. داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای

داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای (TCAs) یک کلاس قدیمی از داروهای ضدافسردگی هستند. اگرچه ممکن است برای درمان افسردگی و اضطراب موثر باشند، پزشکان اغلب به جای آن داروهای SSRI را تجویز می کنند، زیرا عوارض جانبی کمتری ایجاد می کنند.

با این حال، TCA ها ممکن است برای برخی افراد مفید باشند، به خصوص اگر داروهای دیگر تاثیری نداشته باشند.

نمونه هایی از TCA برای اضطراب عبارتند از:

• آمی تریپتیلین (Elavil)
• ایمی پرامین (توفرانیل)
• نورتریپتیلین (Pamelor)

4. بنزودیازپین ها، داروی اضطراب شدید (دارای جعبه هشدار)

بنزودیازپین ها دارای جعبه هشدار هستند. این جدی ترین هشدار سازمان غذا و دارو (FDA) است. یک جعبه هشدار به پزشکان و بیماران در مورد اثرات دارویی که ممکن است خطرناک باشد هشدار می دهد.

مصرف بنزودیازپین ها با داروهای مخدر خطر خواب آلودگی شدید، افسردگی تنفسی، کما و حتی مرگ را افزایش می دهد. آلپرازولام نباید با مواد افیونی مصرف شود مگر اینکه هیچ گزینه درمانی در دسترس دیگری وجود نداشته باشد.

استفاده از بنزودیازپین‌ها، حتی طبق تجویز، می‌تواند منجر به وابستگی فیزیکی و قطع مصرف دارو در صورت قطع ناگهانی دارو شود. کناره گیری می تواند تهدید کننده زندگی باشد.

مصرف بنزودیازپین ها نیز می تواند منجر به سوء استفاده و اعتیاد شود. استفاده نادرست از این داروها خطر مصرف بیش از حد و مرگ را افزایش می دهد.

بنزودیازپین ها را فقط طبق دستور پزشک مصرف کنید. اگر در مورد مصرف ایمن این دارو نگرانی دارید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید.

بنزودیازپین ها نوعی داروی آرام بخش هستند که علائم فیزیکی اضطراب مانند عضلات منقبض را کاهش می دهد. این داروها همچنین آرامش را ایجاد می کنند و اثرات آنها در عرض چند دقیقه ظاهر می شود.

بنزودیازپین ها عبارتند از:

• آلپرازولام (زاناکس)
• کلردیازپوکساید (لیبریوم)
• دیازپام (والیوم)
• لورازپام (آتیوان)

اگرچه آنها برای مسائل کوتاه مدت بسیار موثر هستند، اما پزشکان به ندرت بنزودیازپین ها را تجویز می کنند زیرا با گذشت زمان اثر آنها کاهش می یابد و می توانند اعتیادآور باشند.

با توجه به این خطرات، کارشناسان پیشنهاد می کنند که پزشکان مصرف مداوم بنزودیازپین ها را برای بیش از 1 ماه تجویز نکنند. برخی افراد ممکن است برای مدیریت اضطراب کوتاه مدت بنزودیازپین مصرف کنند. به عنوان مثال، افرادی که ترس از پرواز دارند ممکن است آن را قبل از پرواز مصرف کنند.

گاهی اوقات، افراد ممکن است یک بنزودیازپین را در کنار یک SSRI برای چند هفته مصرف کنند تا زمانی که SSRI اثر کند.

داروهای دیگر برای اضطراب شدید

بسیاری از داروهای دیگر ممکن است به درمان اضطراب کمک کنند، اگرچه پزشکان معمولاً آنها را فقط در صورتی تجویز می کنند که SSRI ها یا داروهای مشابه مؤثر نباشند.

داروهای دیگر برای اضطراب عبارتند از:

مسدود کننده های بتا برای اضطراب

بتابلوکرها یک داروی رایج برای افراد دارای فشار خون و شرایط قلبی بالا است. پزشکان ممکن است آنها را برای اضطراب در شرایط خاص تجویز کنند.

بتابلوکرها اثرات نوراپی نفرین را کاهش می دهند، به این معنی که می توانند برخی از علائم فیزیکی اضطراب را تسکین دهند. نمونه هایی از بتابلوکرها عبارتند از آتنولول (تنورمین) و پروپرانولول (ایندرال).

بوسپیرون

این داروی ضداضطراب ممکن است علائم کوتاه مدت یا طولانی مدت اضطراب را درمان کند. بوسپیرون (BuSpar) بسیار کندتر از بنزودیازپین ها عمل می کند و ممکن است تمام انواع اختلالات اضطرابی را درمان نکند، اما عوارض جانبی کمتری ایجاد می کند و خطر وابستگی کمتری دارد.

مهارکننده های مونوآمین اکسیداز

مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs) یکی از اولین انواع داروهای ضد افسردگی هستند. پزشکان ممکن است آنها را بدون برچسب برای درمان علائم اختلال هراس و فوبیای اجتماعی تجویز کنند. انواع MAOI عبارتند از:

• ایزوکاربوکسازید (مارپلان)
• فنلزین (ناردیل)
• سلژیلین (امسام)
• ترانیل سیپرومین (Parnate)

اثرات جانبی داروهای اضطرابی

SSRI ها ممکن است باعث سرگیجه و سردرد شوند. داروهای ضد افسردگی و سایر داروهای اضطراب پتانسیل ایجاد عوارض جانبی در برخی افراد را دارند. عوارض اغلب پس از چند هفته برطرف می‌شوند، اما در صورت غیرقابل تحمل بودن یا فروکش نکردن آنها، مراجعه به پزشک ضروری است.

برخی از پزشکان ممکن است مصرف داروهای اضطراب را همراه با غذا برای به حداقل رساندن عوارض جانبی یا مصرف آنها قبل از خواب توصیه کنند، تا زمانی که این دارو با خواب تداخل نداشته باشد. عوارض جانبی که فرد تجربه می کند ممکن است بسته به نوع دارو متفاوت باشد.

SSRI ها

• عوارض جانبی SSRI ها می تواند شامل موارد زیر باشد:
• تاری دید
• سرگیجه
• خواب آلودگی یا خستگی
• دهان خشک
• احساس آشفتگی یا بی قراری
• افزایش وزن
• سردرد
• حالت تهوع
• مشکلات جنسی یا اختلال نعوظ
• مشکلات خواب
• ناراحتی معده

SNRI ها

عوارض جانبی SNRI ها مشابه عوارض جانبی SSRI ها هستند و عبارتند از:

• یبوست
• سرگیجه
• خواب آلودگی یا خستگی
• دهان خشک
• سردرد
• افزایش فشار خون
• افزایش وزن
• از دست دادن اشتها
• حالت تهوع
• مشکلات جنسی یا اختلال نعوظ
• مشکلات خواب
• عرق کردن بیشتر از حد معمول
• ناراحتی معده

TCA ها

عوارض جانبی در بین TCA ها متفاوت است، زیرا آنها به روش های مختلف عمل می کنند. عوارض جانبی احتمالی عبارتند از:

• تاری دید
• یبوست
• مشکل در ادرار کردن
• دهان خشک
• خواب آلودگی
• افزایش اشتها
• سبکی سر
• کاهش فشار خون بعد از ایستادن
• مشکلات جنسی یا اختلال نعوظ
• عرق کردن بیشتر از حد معمول
• لرزش
• کاهش یا افزایش وزن

بنزودیازپین ها

این داروها می توانند عوارض جانبی متعددی ایجاد کنند، مانند:

• تاری دید
• گیجی
• سرگیجه
• خواب آلودگی یا خستگی
• سردرد
• از دست دادن حافظه یا تمرکز
• مشکلات تعادل، هماهنگی یا گفتار
• ناراحتی معده

بنزودیازپین ها نیز خطرات خاصی دارند. به عنوان مثال، حتی پس از مدت کوتاهی استفاده می توانند باعث وابستگی فیزیکی شوند. ترک بنزودیازپین ها ممکن است منجر به موارد زیر شود:

• اضطراب و بی قراری
• افسردگی
• مشکلات خواب
• تعریق
• تشنج

خطرات شدیدتر بنزودیازپین ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• اعتیاد
• زوال شناختی
• شکستگی های لگن
• تصادفات وسایل نقلیه موتوری، زیرا می توانند بر توانایی فرد در رانندگی تأثیر بگذارند
• مصرف بیش از حد، به ویژه در ترکیب با داروهای مخدر یا الکل

مسدود کننده های بتا

عوارض جانبی احتمالی بتا بلوکرها عبارتند از:

• دست و پاهای سرد
• افسردگی
• خستگی مفرط
• فشار خون پایین
• تنگی نفس
• مشکلات خواب
• افزایش وزن

افراد مبتلا به آسم باید از بتابلوکرها اجتناب کنند. افراد مبتلا به دیابت باید آنها را با احتیاط مصرف کنند و در مورد خطرات احتمالی با پزشک صحبت کنند.

بوسپیرون

عوارض جانبی بوسپیرون ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تاری دید
• اسهال
• سرگیجه
• خواب آلودگی
• دهان خشک
• خستگی
• سردرد
• دردهای عضلانی
• حالت تهوع
• تمرکز ضعیف
• بی قراری یا عصبی بودن
• مشکلات خواب
• تعریق
• ضعف

MAOIs

عوارض جانبی بالقوه MAOIها عبارتند از:

• یبوست
• اسهال
• مشکل در ادرار کردن
• سرگیجه
• خواب آلودگی
• دهان خشک
• سردرد
• فشار خون پایین
• حالت تهوع
• اختلال عملکرد جنسی
• مشکلات خواب
• تعریق
• افزایش وزن

این داروها همچنین با چندین داروی دیگر و همچنین برخی غذاها و نوشیدنی ها تداخل دارند. هر کسی که MAOI مصرف می کند باید از پزشک خود لیست کاملی از داروها، غذاها و نوشیدنی هایی را که باید از آنها اجتناب کند بپرسد.

خطر خودکشی و داروهای ضدافسردگی

هر کسی که افکار خودکشی را تجربه می کند باید با پزشک یا درمانگر صحبت کند. سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) همه داروهای ضدافسردگی را به منبع معتبر ملزم می‌کند که هشدار جعبه سیاه مربوط به خطر خودکشی در کودکان و بزرگسالان را داشته باشند.

افراد زیر 25 سال ممکن است در هنگام مصرف داروهای ضد افسردگی، به ویژه در چند هفته اول مصرف، افکار و رفتارهای خودکشی را افزایش دهند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

هر کسی که علائم اختلال اضطراب را تجربه می کند باید به روانپزشک یا روانشناس بالینی مراجعه کند، که می تواند رواندرمانی ، دارو یا ترکیبی از هر دو را توصیه کند.

برای تشخیص اختلال اضطراب، پزشکان معمولاً یک معاینه فیزیکی برای بررسی هر گونه شرایط زمینه‌ای را انجام می‌دهند و از فرد در مورد علائم خود سؤال می‌کنند.

آنها همچنین ممکن است یک ارزیابی روانشناختی انجام دهند و آن را با معیارهای انجمن روانپزشکی آمریکا برای اختلالات اضطرابی مقایسه کنند.