نکات برجسته برای دیازپام

• قرص خوراکی دیازپام هم به عنوان داروی ژنریک و هم به عنوان داروی مارک دار موجود است. نام تجاری آن Valium است.
• دیازپام همچنین به صورت محلول خوراکی، تزریق داخل وریدی، اسپری بینی مایع و ژل رکتوم موجود است.
• دیازپام برای درمان اضطراب، ترک الکل، اسپاسم عضلانی و انواع خاصی از تشنج استفاده می شود.

دیازپام چیست؟

قرص خوراکی دیازپام یک داروی کنترل شده است که با نام تجاری دارویی Valium در دسترس است. همچنین به عنوان یک داروی ژنریک موجود است. داروهای ژنریک معمولاً هزینه کمتری دارند و اقتصادی هستند. دیازپام به صورت محلول خوراکی، تزریق داخل وریدی، اسپری بینی مایع و ژل رکتوم نیز موجود است.

کاربرد دیازپام

قرص خوراکی دیازپام برای درمان بیماری های زیر استفاده می شود:

• اضطراب
• علائم ناشی از ترک الکل، مانند بی قراری یا لرزش
• درمان مکمل برای اسپاسم عضلات اسکلتی
• درمان مکمل برای انواع خاصی از تشنج

دیازپام ممکن است به عنوان بخشی از درمان ترکیبی استفاده شود. این بدان معناست که باید آن را با داروهای دیگر مصرف کنید.

دیازپام چگونه کار می کند؟

دیازپام به دسته ای از داروها به نام بنزودیازپین ها تعلق دارد. دسته ای از داروها که عملکرد مشابهی دارند. آنها ساختار شیمیایی مشابهی دارند و اغلب برای درمان شرایط مشابه استفاده می شوند.

دیازپام فعالیت گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) را افزایش می دهد، یک ماده شیمیایی خاص که می تواند سیگنال ها را به سراسر سیستم عصبی شما ارسال کند. اگر گابا کافی نداشته باشید، بدن شما ممکن است در حالت هیجانی باشد و باعث اضطراب، اسپاسم عضلانی یا تشنج شود. هنگامی که این دارو را مصرف می کنید، GABA بیشتری در بدن خود خواهید داشت. این به کاهش اضطراب، اسپاسم عضلانی و تشنج شما کمک می کند.

عوارض جانبی دیازپام

دیازپام می تواند عوارض جانبی خفیف یا شدید ایجاد کند. قرص خوراکی دیازپام می تواند فعالیت مغز شما را کاهش دهد و در قضاوت، تفکر و مهارت های حرکتی شما اختلال ایجاد کند. در حین مصرف دیازپام، نباید الکل بنوشید یا از داروهای دیگری که می توانند فعالیت مغز شما را کاهش دهند استفاده کنید. همچنین نباید رانندگی کنید، با ماشین آلات کار کنید، یا کارهای دیگری که نیاز به هوشیاری دارند انجام دهید تا زمانی که بدانید این دارو چگونه بر شما تأثیر می گذارد. اثرات دیگری نیز وجود دارد که باید از آنها نیز آگاه باشید.

لیست زیر حاوی برخی از عوارض جانبی شایع است که ممکن است در هنگام مصرف دیازپام رخ دهد. این لیست شامل تمام عوارض جانبی احتمالی نمی شود. برای اطلاعات بیشتر در مورد عوارض جانبی احتمالی دیازپام، یا نکاتی در مورد نحوه مقابله با یک عارضه جانبی نگران کننده، با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید.

عوارض جانبی رایج دیازپام

عوارض جانبی رایج‌تری که ممکن است با دیازپام رخ دهد عبارتند از:

• خواب آلودگی
• خستگی 
• ضعف عضلانی
• ناتوانی در کنترل حرکات عضلانی (آتاکسی)
• سردرد
• لرزش
• سرگیجه
• خشکی دهان یا بزاق بیش از حد
• حالت تهوع
• یبوست

اگر این اثرات خفیف باشند، ممکن است ظرف چند روز یا چند هفته از بین بروند. اگر آنها شدیدتر هستند یا از بین نمی روند، با روانپزشک یا داروساز خود صحبت کنید.

عوارض جانبی جدی

اگر عوارض جانبی جدی داشتید فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. 

تشدید تشنج. علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

• افزایش فرکانس
• افزایش شدت

تغییرات در مغز یا نحوه تفکر شما. علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

• افسردگی
• گیجی
• احساس چرخش اتاق (سرگیجه)
• گفتار کند یا نامفهوم
• دید دوتایی یا تاری
• افکار خودکشی
• از دست دادن حافظه

واکنش های غیر منتظره علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

• هیجان شدید
• اضطراب
• توهمات
• افزایش اسپاسم عضلانی
• مشکل خواب
• تحریک

مشکلات کبدی؛ علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

• زرد شدن پوست یا سفیدی چشم (یرقان)

مشکلات مثانه؛ علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

• ناتوانی در دفع ادرار
• ناتوانی در نگه داشتن ادرار
• افزایش یا کاهش میل جنسی.

سایر علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

• لرزش
• گرفتگی شکم یا عضله
• تعریق
• تشنج

نحوه مصرف دیازپام

دوز دیازپام که پزشک شما تجویز می کند به عوامل مختلفی بستگی دارد که شامل:

• نوع و شدت اختلال
• سن شما
• شکل دیازپامی که مصرف می کنید
• سایر شرایط پزشکی که ممکن است داشته باشید

به طور معمول، روانپزشک شما را با دوز پایین شروع می کند و آن را در طول زمان تنظیم می کند تا به دوز مناسب شما برسد. پزشکان در ابتدا کوچکترین دوزی را که اثر مورد نظر را فراهم می کند، تجویز می کنند.

اطلاعات زیر دوزهایی را که معمولاً استفاده می شود یا توصیه می شود توصیف می کند. اما حتما دوز تجویز شده توسط پزشک را مصرف کنید. آنها بهترین دوز را متناسب با نیاز شما تعیین می کنند.

اشکال دارو و دوزها

دوز دیازپام

فرم: قرص خوراکی
دوز: 2 میلی گرم (میلی گرم)، 5 میلی گرم و 10 میلی گرم

---

نام تجاری: Valium

فرم: قرص خوراکی
دوز: 2 میلی گرم، 5 میلی گرم و 10 میلی گرم

---

دوز برای اضطراب

مقدار مصرف بزرگسالان (18 تا 64 سال)
دوز استاندارد 2 تا 10 میلی گرم از راه خوراکی دو تا چهار بار در روز است.

دوز کودک (سن 0 تا 5 ماه)
این دارو در کودکان مطالعه نشده است.

مقدار مصرف کودک (از 6 ماه تا 17 سال)
دوز معمول شروع 1 تا 2.5 میلی گرم از راه خوراکی سه تا چهار بار در روز است.
پزشک شما را با کمترین دوز شروع کرده و در صورت نیاز بر اساس نحوه پاسخ و تحمل شما به این دارو، آن را افزایش می دهد.
دوز بالا (سن 65 سال و بالاتر)
دوز شروع معمول 2 تا 2.5 میلی گرم از راه خوراکی یک یا دو بار در روز است.

پزشک بر اساس نحوه پاسخ و تحمل شما به این دارو، به آرامی دوز شما را در صورت نیاز افزایش می دهد. بدن شما این دارو را کند پردازش می کند، لذا ممکن است پزشک با دوز کمتری شروع کند تا این دارو در بدن شما تجمع نکند. مقدار بیش از حد دارو در بدن شما می تواند سمی باشد.

---

افراد مبتلا به بیماری ناتوان کننده

دوز شروع معمول 2 تا 2.5 میلی گرم است که یک یا دو بار در روز تجویز می شود.
پزشک بر اساس نحوه پاسخ و تحمل شما به این دارو، به آرامی دوز شما را در صورت نیاز افزایش می دهد.

دوز برای ترک الکل

مقدار مصرف بزرگسالان (18 تا 64 سال)
دوز استاندارد 10 میلی گرم از راه خوراکی سه تا چهار بار در طول 24 ساعت اول است. این مقدار به 5 میلی گرم 3 تا 4 بار در روز بر اساس علائم ترک مصرف کاهش می یابد.

دوز کودک (سن 0 تا 5 ماه)
این دارو در کودکان مطالعه نشده است و نباید در کودکان زیر 6 ماه استفاده شود.

مقدار مصرف کودک (از 6 ماه تا 17 سال)
دوز شروع معمول 1 تا 2.5 میلی گرم از راه خوراکی سه یا چهار بار در روز است.
پزشک با کمترین دوز شروع کرده و در صورت نیاز بر اساس نحوه پاسخ و تحمل شما به این دارو، آن را افزایش می دهد.
دوز بالا (سن 65 سال و بالاتر)
دوز شروع معمول 2 تا 2.5 میلی گرم از راه خوراکی یک یا دو بار در روز است.

پزشک بر اساس نحوه پاسخ و تحمل شما به این دارو، به آرامی دوز شما را در صورت نیاز افزایش می دهد.
بدن شما این دارو را کندتر پردازش می کند. ممکن است پزشک شما را با دوز کمتری شروع کند تا مقدار زیادی از این دارو در بدن شما تجمع نکند. مقدار بیش از حد دارو در بدن شما می تواند سمی باشد.

دوز برای درمان مکمل اسپاسم عضلانی

مقدار مصرف بزرگسالان (18 تا 64 سال)
دوز استاندارد 2 تا 10 میلی گرم از راه خوراکی سه یا چهار بار در روز است.

دوز کودک (سن 0 تا 5 ماه)
این دارو در کودکان مطالعه نشده است و نباید در کودکان زیر 6 ماه استفاده شود.

مقدار مصرف کودک (از 6 ماه تا 17 سال)
دوز معمول شروع 1 تا 2.5 میلی گرم از راه خوراکی سه تا چهار بار در روز است.

پزشک شما را با کمترین دوز شروع کرده و در صورت نیاز بر اساس نحوه پاسخ و تحمل شما به این دارو، آن را افزایش می دهد.
دوز بالا (سن 65 سال و بالاتر)
دوز معمول شروع 2 تا 2.5 میلی گرم از راه خوراکی یک تا دو بار در روز است.

پزشک بر اساس نحوه پاسخ و تحمل شما به این دارو، به آرامی دوز را در صورت نیاز افزایش می دهد.

بدن شما این دارو را کند پردازش می کند. ممکن است پزشک با دوز کمتری شروع کند تا مقدار زیادی از این دارو در بدن شما تجمع نکند. مقدار بیش از حد دارو در بدن شما می تواند سمی باشد.

دوز برای درمان تشنج در افراد مبتلا به صرع

مقدار مصرف بزرگسالان (18 تا 64 سال)
دوز استاندارد 2 تا 10 میلی گرم از راه خوراکی دو تا چهار بار در روز است.

پزشک شما را با کمترین دوز شروع کرده و در صورت نیاز بر اساس نحوه پاسخ و تحمل شما به این دارو، آن را افزایش می دهد.

دوز کودک (سن 0 تا 5 ماه)
این دارو در کودکان مطالعه نشده است و نباید در کودکان زیر 6 ماه استفاده شود.

مقدار مصرف کودک (از 6 ماه تا 17 سال)
دوز معمول شروع 1 تا 2.5 میلی گرم از راه خوراکی سه تا چهار بار در روز است.
پزشک شما را با کمترین دوز شروع کرده و در صورت نیاز بر اساس نحوه پاسخ و تحمل شما به این دارو، آن را افزایش می دهد.
دوز بالا (سن 65 سال و بالاتر)
دوز معمول شروع 2 تا 2.5 میلی گرم از راه خوراکی یک تا دو بار در روز است.

پزشک بر اساس نحوه پاسخ و تحمل شما به این دارو، به آرامی دوز را در صورت نیاز افزایش می دهد.

بدن شما این دارو را کند پردازش می کند. ممکن است پزشک شما را با دوز کمتری شروع کند تا مقدار زیادی از این دارو در بدن شما تجمع نکند. مقدار بیش از حد دارو در بدن شما می تواند سمی باشد.

دیازپام مطابق دستورالعمل مصرف کنید!

قرص خوراکی دیازپام برای درمان کوتاه مدت استفاده می شود. اگر آن را طبق دستور مصرف نکنید، خطرات زیادی دارد.

اگر یک نوبت را فراموش کردید: زمانی که به یاد آوردید آن را مصرف کنید، اما بیش از یک نوبت در روز مصرف نکنید. هرگز سعی نکنید با مصرف دو دوز در یک نوبت به نتیجه برسید. چراکه می تواند عوارض جانبی سمی ایجاد کند.

اگر آن را مصرف نکنید: علائم شما (اضطراب، لرزش یا بی قراری ناشی از ترک الکل، اسپاسم عضلانی یا تشنج) بهتر نمی شود.

اگر به طور ناگهانی مصرف آن را قطع کنید: ممکن است علائم ترک داشته باشید، مانند:

• لرزش
• گرفتگی یا درد معده و عضله
• استفراغ
• تعریق
• سردرد
• اضطراب شدید
• تنش
• بی قراری
• گیجی
• تحریک پذیری
• توهمات
• تشنج

اگر برای مدت طولانی دیازپام مصرف کرده باشید، خطر ترک بیشتر است.

اگر بیش از حد مصرف کنید: مصرف بیش از حد این دارو می تواند باعث افسردگی سیستم عصبی مرکزی (CNS) شود. علائم عبارتند از:

• خواب آلودگی
• گیجی
• خستگی
• رفلکس های ضعیف
• کند شدن یا توقف تنفس شما
• فشار خون پایین خطرناک
• کما
• حتی ممکن است کشنده باشد.

اگر فکر می کنید که بیش از حد مصرف کرده اید، فورا با پزشک خود تماس بگیرید یا به اورژانس مراجعه کنید. ممکن است برای معکوس کردن مصرف بیش از حد بنزودیازپین، داروی فلومازنیل به شما داده شود. این دارو ممکن است خطر تشنج را افزایش دهد.

نحوه عملکرد دارو: بسته به اینکه برای چه از دیازپام استفاده می کنید، متوجه کاهش یا توقف علائم خود (مانند اضطراب، بی قراری و لرزش ناشی از ترک الکل، اسپاسم عضلانی یا تشنج) خواهید شد.

مشخص نیست که آیا دیازپام برای استفاده طولانی مدت (به ویژه بیش از 4 ماه) موثر است یا خیر. پزشک مرتباً وضعیت شما را مجدداً ارزیابی می کند تا ببیند آیا دیازپام هنوز برای مصرف شما مناسب است یا خیر.

هشدارهای مصرف دیازپام

این دارو با چندین هشدار همراه است.

هشدارهای FDA

این دارو دارای هشدار جعبه سیاه است. این جدی ترین هشدار سازمان غذا و دارو (FDA) است. هشدار جعبه سیاه به پزشکان و بیماران در مورد اثرات دارویی که ممکن است خطرناک باشد هشدار می دهد.

استفاده از دیازپام با داروهای مخدر می تواند عوارض خطرناکی ایجاد کند. اینها می تواند شامل خواب آلودگی شدید، کند شدن تنفس، کما و مرگ باشد. اگر پزشک شما دیازپام را همراه با مواد افیونی تجویز کند، شما را از نزدیک تحت نظر خواهد گرفت. نمونه هایی از مواد افیونی عبارتند از هیدروکودون، کدئین و ترامادول.

در صورت قطع ناگهانی مصرف این دارو، استفاده از این دارو، حتی به صورت تجویز شده، می تواند منجر به وابستگی فیزیکی و ترک شود. 

مصرف این دارو نیز می تواند منجر به سوء مصرف و اعتیاد شود. استفاده نادرست از دیازپام خطر مصرف بیش از حد و مرگ را افزایش می دهد.

این دارو را فقط طبق دستور پزشک مصرف کنید. اگر در مورد مصرف ایمن این دارو نگرانی دارید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید.

هشدار آرام بخش

این دارو می تواند فعالیت مغز شما را کاهش دهد و در قضاوت، تفکر و مهارت های حرکتی شما اختلال ایجاد کند. در حین مصرف دیازپام، نباید الکل بنوشید یا از داروهای دیگری که می توانند فعالیت مغز شما را کاهش دهند استفاده کنید. همچنین نباید رانندگی کنید، با ماشین آلات کار کنید، یا کارهای دیگری که نیاز به هوشیاری دارند انجام دهید تا زمانی که بدانید این دارو چگونه بر شما تأثیر می گذارد.

هشدار افزایش تشنج

اگر دیازپام را به عنوان یک درمان مکمل برای درمان تشنج مصرف می کنید، ممکن است به دوز بالاتری از سایر داروهای تشنج خود نیاز داشته باشید. این دارو ممکن است باعث تشنج های مکرر و شدیدتر شود. اگر به طور ناگهانی مصرف دیازپام را قطع کنید، ممکن است به طور موقت تشنج بیشتری داشته باشید.

هشدار آلرژی

دیازپام می تواند یک واکنش آلرژیک شدید ایجاد کند. علائم عبارتند از:

• مشکل در تنفس
• تورم گلو یا زبان شما
• کندوها
• کهیر

اگر قبلاً به آن واکنش آلرژیک داشته اید، دیگر این دارو را مصرف نکنید. مصرف آن برای بار دوم پس از یک واکنش آلرژیک می تواند کشنده باشد.

فعل و انفعالات غذایی یا تداخلات غذایی

هنگام مصرف دیازپام نباید آب گریپ فروت بنوشید. ممکن است کبد شما را از پردازش صحیح این دارو بازدارد و باعث شود مقدار بیشتری از آن برای مدت بیشتری در بدن شما بماند. این موضوع ممکن است خطر عوارض جانبی شما را افزایش دهد.

تاثیر الکل

هنگام مصرف دیازپام نباید الکل بنوشید. این دارو می تواند در قضاوت، تفکر و مهارت های حرکتی شما اختلال ایجاد کند. همچنین می تواند باعث خواب آلودگی شما شود و باعث کند شدن یا توقف تنفس شما شود.

همچنین، بدن شما الکل و این دارو را به روش های مشابهی پردازش می کند. این بدان معناست که اگر الکل بنوشید، ممکن است مدت بیشتری طول بکشد تا این دارو از بدن شما خارج شود. این ممکن است عوارض جانبی بدتری ایجاد کند.

هشدار برای افرادی که بیماری خاصی دارند

برای افراد مبتلا به بیماری کلیوی: دیازپام توسط کلیه ها از بدن شما خارج می شود. اگر مشکلات کلیوی دارید، ممکن است مقدار بیشتری از دارو برای مدت طولانی تری در بدن شما باقی بماند و در معرض خطر عوارض جانبی قرار بگیرید. پزشک ممکن است دوز شما را تنظیم کند و شما را با دقت بیشتری تحت نظر داشته باشد.

برای افراد مبتلا به گلوکوم حاد زاویه باریک: اگر مبتلا به گلوکوم هستید با پزشک خود صحبت کنید. دیازپام ممکن است در افراد مبتلا به گلوکوم با زاویه باز استفاده شود، اما در افراد مبتلا به گلوکوم با زاویه باریک حاد نباید استفاده شود.

برای افرادی که سابقه سوءمصرف مواد مخدر یا الکل دارند: اگر با سوء مصرف مواد مخدر یا الکل درگیر هستید، به پزشک خود اطلاع دهید. شما شاید، خطر بیشتری برای معتاد شدن، وابسته شدن یا تحمل به دیازپام دارند.

برای افراد مبتلا به بیماری کبد: دیازپام توسط کبد شما پردازش می شود. اگر مشکلات کبدی دارید، ممکن است مقدار بیشتری از این دارو در بدن شما باقی بماند و شما را در معرض خطر عوارض جانبی قرار دهد. پزشک ممکن است دوز دیازپام شما را تنظیم کند و شما را با دقت بیشتری تحت نظر داشته باشد. اگر بیماری شدید کبدی دارید، نباید این دارو را مصرف کنید.

برای افرادی که مشکلات سلامت روانی دارند: اگر سابقه افسردگی شدید دارید یا تا به حال به خودکشی کامل فکر کرده اید یا تلاش کرده اید به پزشک خود اطلاع دهید. دیازپام ممکن است این مشکلات را بدتر کند. پزشک شما را با دقت بیشتری تحت نظر خواهد داشت.

برای افراد مبتلا به میاستنی گراویس: اگر میاستنی گراویس دارید، نباید دیازپام مصرف کنید. میاستنی گراویس بیماری است که باعث ضعف و خستگی شدید عضلات می شود.

برای افرادی که مشکلات تنفسی دارند: اگر مشکلات تنفسی دارید به پزشک خود اطلاع دهید. دیازپام بر CNS شما تأثیر می گذارد و ممکن است تنفس را برای شما دشوارتر کند یا باعث توقف تنفس شود. ممکن است پزشک شما را با دوز کمتر شروع کند و شما را با دقت بیشتری تحت نظر داشته باشد. اگر مشکلات تنفسی شما شدید است یا آپنه خواب دارید، پزشک ممکن است به جای آن داروی دیگری را برای شما تجویز کند.

هشدار برای گروه های دیگر

برای افراد باردار: دیازپام یک داروی حاملگی دسته D است. یعنی:

• مطالعات نشان می دهد که هنگام مصرف دارو توسط مادر، خطر عوارض جانبی برای جنین وجود دارد.
• فواید مصرف دارو در دوران بارداری ممکن است در موارد خاص از خطرات احتمالی آن بیشتر باشد.
• مصرف این دارو در دوران بارداری ممکن است باعث تولد نوزادان با ناهنجاری، ضعف عضلانی، مشکلات تنفسی و خوردن، دمای پایین بدن و علائم ترک شود.

اگر باردار هستید یا قصد بارداری دارید به پزشک خود اطلاع دهید. دیازپام باید در دوران بارداری فقط در صورتی استفاده شود که منافع بالقوه برای مادر خطر بالقوه برای جنین را توجیه کند.

برای افرادی که از شیر مادر تغذیه می کنند: دیازپام به شیر مادر منتقل می شود و می تواند عوارض جدی در کودک ایجاد کند. 

برای سالمندان: سالمندان ممکن است در معرض خطر بیشتری برای عوارض جانبی مانند آتاکسی حرکتی (از دست دادن هماهنگی عضلات در حین حرکت) باشند. این دارو همچنین ممکن است در سالمندان اثر آرام بخش بیشتری داشته باشد. ممکن است سرگیجه، خواب‌آلودگی، گیجی، یا کند شدن یا توقف تنفس را تجربه کنید. پزشک شما کمترین دوز ممکن را برای کنترل علائم شما تجویز می کند.

برای کودکان: این دارو را دور از دسترس کودکان نگهداری کنید. ایمنی و اثربخشی دیازپام در کودکان زیر 6 ماه ثابت نشده است.

دیازپام ممکن است با سایر داروها تداخل داشته باشد

دیازپام می تواند با چندین داروی دیگر تداخل داشته باشد. فعل و انفعالات مختلف می تواند اثرات متفاوتی ایجاد کند. به عنوان مثال، برخی از آنها می توانند در عملکرد یک دارو اختلال ایجاد کنند، در حالی که برخی دیگر می توانند باعث افزایش عوارض جانبی شوند.

در زیر لیستی از داروهایی که می توانند با دیازپام تداخل داشته باشند آورده شده است. این فهرست شامل تمام داروهایی که ممکن است با دیازپام تداخل داشته باشند، نیست.

قبل از مصرف دیازپام، حتماً پزشک و داروساز خود را در مورد تمام داروهای تجویزی، بدون نسخه و سایر داروهایی که مصرف می کنید مطلع کنید. همچنین در مورد ویتامین ها، گیاهان و مکمل هایی که استفاده می کنید به آنها بگویید. به اشتراک گذاری این اطلاعات می تواند به شما کمک کند از تعاملات احتمالی جلوگیری کنید.

نمونه هایی از داروهایی که می توانند باعث تداخل با دیازپام شوند در زیر فهرست شده اند.

داروهای سرکوب کننده اسید

این داروها جذب دیازپام را برای بدن سخت تر می کنند. اگر آنها را با هم مصرف کنید، ممکن است دوز کامل دیازپام را دریافت نکنید و همچنین ممکن است اثری نداشته باشد. این داروها عبارتند از:

• فاموتیدین
• امپرازول
• پانتوپرازول

داروهای آلرژی یا سرماخوردگی

مصرف داروهای خاصی که آلرژی یا سرماخوردگی را درمان می کنند همراه با دیازپام می تواند خطر خواب آلودگی داشته باشد یا خواب آلودگی را افزایش دهد. همچنین می تواند باعث کند شدن یا توقف تنفس شما شود. این داروها عبارتند از:

• دیفن هیدرامین
• کلرفنیرامین
• پرومتازین
• هیدروکسی زین

داروهای ضد افسردگی

مصرف برخی داروهای ضد افسردگی با دیازپام می تواند خطر خواب آلودگی یا خواب آلودگی را افزایش دهد. همچنین می تواند باعث کند شدن یا توقف تنفس شما شود. این داروها عبارتند از:

• آمی تریپتیلین
• نورتریپتیلین
• دوکسپین
• میرتازاپین
• ترازودون

داروهای ضد قارچ

این داروها آنزیم تجزیه کننده دیازپام را مسدود می کنند. این می تواند سطح دیازپام را در بدن شما افزایش دهد و شما را در معرض خطر عوارض جانبی مانند خواب آلودگی قرار دهد. این داروها عبارتند از:

• کتوکونازول
• فلوکونازول
• ایتراکونازول

داروهای ضد روان پریشی

مصرف برخی از داروهای ضد روان پریشی همراه با دیازپام می تواند خطر خواب آلودگی یا خواب آلودگی را افزایش دهد. همچنین می تواند باعث کند شدن یا توقف تنفس شما شود. این داروها عبارتند از:

• هالوپریدول
• کلرپرومازین
• کوتیاپین
• ریسپریدون
• اولانزاپین
• کلوزاپین

داروهای ضد اضطراب

مصرف برخی از داروهای اضطراب همراه با دیازپام می تواند خطر خواب آلودگی یا خواب آلودگی را افزایش دهد. همچنین می تواند باعث کند شدن یا توقف تنفس شما شود. این داروها عبارتند از:

• لورازپام
• کلونازپام
• آلپرازولام
• دریازدگی

مواد مخدر

مصرف برخی از داروهای بیماری حرکت با دیازپام می تواند خطر خواب آلودگی یا خواب آلودگی را افزایش دهد. همچنین می تواند باعث کند شدن یا توقف تنفس شما شود. این داروها عبارتند از:

• مکلیزین
• دیمن هیدرینات

سایر داروهای ضد تشنج

مصرف برخی از داروهای ضد تشنج با دیازپام می تواند خطر خواب آلودگی یا خواب آلودگی را افزایش دهد. همچنین می تواند باعث کند شدن یا توقف تنفس شما شود. این داروها عبارتند از:

• فنوباربیتال
• فنی توئین
• لوتیراستام
• کاربامازپین
• توپیرامات
• divalproex
• والپروات

فنی توئین، فنوباربیتال و کاربامازپین نیز بر آنزیمی که دیازپام را تجزیه می کند تأثیر می گذارد. این ها می توانند سطح دیازپام را در بدن شما افزایش دهند و شما را در معرض خطر بیشتری برای این عوارض جانبی قرار دهد.

داروهای ضد درد

مصرف برخی داروهای ضد درد همراه با دیازپام می تواند خطر خواب آلودگی یا خواب آلودگی را افزایش دهد. همچنین می تواند باعث کند شدن یا توقف تنفس شما شود. این داروها عبارتند از:

• اکسی کدون
• هیدروکودون
• مورفین
• هیدرومورفون
• کدئین

داروهای خواب آور

مصرف برخی داروهای خواب با دیازپام می تواند خطر خواب آلودگی یا خواب آلودگی را افزایش دهد. همچنین می تواند باعث کند شدن یا توقف تنفس شما شود. این داروها عبارتند از:

• زولپیدم
• اسزوپیکلون
• سوورکسانت
• تمازپام
• تریازولام

داروهای سل

این داروها باعث می شوند بدن شما دیازپام را سریعتر پردازش کند، بنابراین سطوح پایین تری از دارو در بدن شما وجود خواهد داشت. اگر آنها را با دیازپام مصرف کنید، ممکن است به همان اندازه موثر نباشد. این داروها عبارتند از:

• ریفامپین
• ریفابوتین
• ریفاپنتین

ملاحظات مهم برای مصرف دیازپام

اگر پزشک قرص خوراکی دیازپام را برای شما تجویز کرد، این نکات را در نظر داشته باشید.

عمومی

قرص دیازپام را می توان خرد کرد.

نگهداری

دیازپام را در دمای اتاق که بین 68 درجه فارنهایت (20 درجه سانتیگراد) و 77 درجه فارنهایت (25 درجه سانتیگراد) است، نگهداری کنید.

همچنین:

• از نور محافظت کنید.
• آن را از دمای بالا دور نگه دارید.
• آن را از مناطقی که ممکن است خیس شود مانند حمام دور نگه دارید. این دارو را دور از رطوبت و مکان های مرطوب نگهداری کنید.
• این دارو ممکن است مجدداً پر شود در صورتی که پزشک شما آن را در نسخه مجاز کرده باشد. ظرف 6 ماه پس از تجویز نسخه، فقط می توان آن را تا 5 بار دوباره تمدید کرد. پس از پنج بار تمدید کردن مجدد یا 6 ماه، هر کدام که اول اتفاق بیفتد، به نسخه جدیدی از پزشک خود نیاز خواهید داشت.

مسافرت رفتن و مصرف دیازپام

هنگام مسافرت با داروهای خود:

همیشه داروی خود را در کیف دستی خود همراه داشته باشید.

نگران دستگاه های اشعه ایکس فرودگاه نباشید. آنها نمی توانند به داروهای شما آسیب برسانند.

ممکن است لازم باشد برچسب داروخانه خود را به کارکنان فرودگاه نشان دهید تا به وضوح دارو را شناسایی کنید. هنگام سفر، برچسب نسخه اصلی را همراه خود داشته باشید.

این دارو را در ماشین رها نکنید، به خصوص زمانی که دما گرم یا یخ زده است.

از آنجایی که این یک ماده کنترل شده است، ممکن است خریدن مجدد آن دشوار باشد. قبل از رفتن به سفر مطمئن شوید که داروی کافی دارید.

نظارت بالینی

قبل از شروع و در طول درمان با دیازپام، پزشک موارد زیر را بررسی می کند:

عملکرد کبد: این آزمایشات به پزشک شما کمک می کند تا تصمیم بگیرد که آیا دیازپام برای شما بی خطر است و آیا به دوز کمتری نیاز دارید یا خیر.
عملکرد کلیه: این آزمایشات به پزشک کمک می کند تا تصمیم بگیرد که آیا دیازپام برای شما بی خطر است یا خیر و آیا به دوز کمتری نیاز دارید یا خیر.
تعداد تنفس: پزشک ضربان تنفس شما را در طول درمان کنترل می کند تا مطمئن شود که خیلی پایین نیست.
وضعیت روانی: پزشک شما را تحت نظر خواهد داشت تا مطمئن شود که تغییری در تفکر یا حافظه ندارید.
تسکین علائم: پزشک بررسی خواهد کرد که آیا علائم شما بهبود یافته است یا خیر.