اختلال بدشکلی بدن (BDD) یک وضعیت سلامت روان است که در آن فرد زمان زیادی را صرف نگرانی در مورد نقص های ظاهری خود می کند. این نقص ها اغلب برای دیگران قابل توجه نیست. افراد در هر سنی می توانند BDD داشته باشند، اما در نوجوانان و بزرگسالان جوان شایع تر است.داشتن BDD به این معنی نیست که شما بیهوده یا خود شیفته هستید. می تواند بسیار ناراحت کننده باشد و تأثیر زیادی بر زندگی شما بگذارد.

تاریخچه اختلال بدشکلی بدن

یک دیدگاه اجتماعی از لحاظ تاریخی، اختلال بدشکلی بدن (BDD) در اصل «دیسمورفوفوبیا» ابداع شد، اصطلاحی که به طور گسترده در ادبیات تحقیقاتی در میان ژاپنی‌ها، روس‌ها و اروپایی‌ها به کار می‌رفت. با این حال، در ادبیات آمریکایی، ظاهر BDD هنوز در دهه 1980 نادیده گرفته شد. در DSM-III توسط APA معرفی شد و معیارهای تشخیصی به درستی تعریف نشد، زیرا عوامل غیر هذیانی و هذیانی از هم جدا نشدند. این مشکل بعداً با تجدید نظر در DSM-III حل شد که با ارائه درمان مناسب برای بیماران به بسیاری کمک کرد. BDD در ابتدا در تحقیقات اروپایی غیر هذیانی در نظر گرفته می شد و قبل از معرفی در DSM-III با “روان پریشی های هیپوکندرییک تک علامتی” – اختلالات پارانویای هذیانی گروه بندی شد.در سال 1991، جمعیت شناسی افرادی که BDD را تجربه کردند، عمدتاً زنان مجرد 19 ساله یا بالاتر بودند. این آمار در طول دهه ها تغییر نکرده است، زنان هنوز هم جنسیت غالب برای تجربه BDD در نظر گرفته می شوند.با ظهور پلتفرم های رسانه های اجتماعی، افراد به راحتی می توانند به دنبال تأیید اعتبار باشند و ظاهر فیزیکی خود را آشکارا با تأثیرات آنلاین مقایسه کنند و نقص ها و نقص های بیشتری را در ظاهر خود پیدا کنند. این منجر به تلاش برای پنهان کردن نقص مانند جستجوی جراح برای حل مسئله زشتی می شود. به طور کلی، بدیهی است که فرهنگ های مختلف تأکید زیادی بر اصلاح زیبایی شناسی بدن انسان دارند، و این اشتغال به تصویر بدن تنها مختص یک جامعه نیست. یکی از نمونه ها بستن پای زنان در فرهنگ چینی است.در حالی که ویرایش فیزیکی بدن منحصر به یک فرهنگ نیست، تحقیقات نشان می دهد که در سراسر جامعه غربی رایج تر است و در حال افزایش است. با مشاهده دقیق جوامع غربی معاصر، اختلالاتی مانند اختلال بدشکلی بدن که از ایده آل های پیرامون زیبایی شناسی بدن انسان ناشی می شود، افزایش یافته است. محققینی مانند نانسی شپر-هیوز پیشنهاد کرده‌اند که چنین تقاضایی بر بدن‌های غربی از ابتدای قرن نوزدهم وجود داشته است، و این خواسته‌ها ناشی از تمایلات جنسی بوده است. تحقیقات همچنین نشان می دهد که BDD با نرخ بالای همبودی و خودکشی مرتبط است.علاوه بر این، به نظر می‌رسد که زنان قفقازی نسبت به زنان با پیشینه‌ها و جوامع مختلف قومیتی، نرخ بالاتری از نارضایتی بدن را نشان می‌دهند.

مدل فرهنگی اجتماعی 

مدل‌های فرهنگی-اجتماعی روشی را به تصویر می‌کشند که برای لاغری ارزش قائل می‌شود، و زیبایی در فرهنگ غربی وسواس دارد، جایی که تبلیغات، بازاریابی و رسانه‌های اجتماعی نقش بزرگی در مانیکور کردن شکل، اندازه و ظاهر «کامل» بدن دارند.میلیاردها دلاری که برای فروش محصولات خرج می شود به عوامل علّی جوامع آگاه به تصویر تبدیل می شود. تبلیغات همچنین از تصویر بدن ایده‌آل خاصی پشتیبانی می‌کند و یک سرمایه اجتماعی در چگونگی دستیابی افراد به این ایده‌آل ایجاد می‌کند. با این حال، نگرش های شخصی نسبت به بدن از نظر فرهنگی متفاوت است. برخی از این تنوع را می توان به دلیل عواملی مانند ناامنی غذایی، فقر، آب و هوا و مدیریت باروری به حساب آورد. گروه‌های فرهنگی که ناامنی غذایی را تجربه می‌کنند، عموماً زنان با جثه بزرگ‌تر را ترجیح می‌دهند، با این حال، بسیاری از جوامعی که دسترسی فراوان به غذا دارند، بدن‌های متوسط ​​تا بزرگ‌تر را نیز ارزش می‌دهند. این در یک مطالعه تطبیقی ​​تصویر بدن، ادراک بدن، رضایت از بدن، عزت نفس مرتبط با بدن و عزت نفس کلی زنان آلمانی، گواتمالایی Q’eqchi و کلمبیایی مشهود است. برخلاف زنان آلمانی و کلمبیایی، زنان Q’eqchi در این مطالعه در جنگل‌های گواتمالا زندگی می‌کنند و نسبتاً از فناوری مدرن و منابع غذایی امن دور مانده‌اند.[35] این مطالعه نشان داد که زنان Q’eqchi’ در مقایسه با زنان آلمانی یا کلمبیایی، رضایت بیشتری از بدن ندارند. با این وجود، زنان قیقچی نیز بیشترین تحریف را در ادراک بدن خود نشان دادند و هیکل خود را لاغرتر از آنچه بود، تخمین زدند. تصور می‌شود که این می‌تواند به دلیل عدم دسترسی به ابزارهای نظارت بر بدن مانند آینه، ترازو، فناوری و انتخاب لباس باشد، اما در این مثال، به نظر نمی‌رسد که اعوجاج بدن بر رضایت بدن تأثیر بگذارد. این همچنین در گروه‌هایی از زنان آفریقایی آمریکایی کم‌درآمد نشان داده شده است، جایی که پذیرش بدن‌های بزرگ‌تر لزوماً معادل تصویر مثبت بدن نیست. مطالعات مشابه به شیوع بالای BDD در جوامع آسیای شرقی اشاره کرده اند، جایی که نارضایتی از چهره به ویژه رایج است، که نشان می دهد این فقط یک پدیده غربی نیست.

علائم اختلال بد شکلی بدن BDD

• در مورد یک ناحیه خاص از بدن خود (به خصوص صورت خود) بسیار نگران باشید
• زمان زیادی را صرف مقایسه ظاهر خود با دیگران کنید
• زیاد در آینه به خود نگاه کنید یا کلا از آینه دوری کنید
• تلاش زیادی برای پنهان کردن عیوب انجام دهید – برای مثال، با صرف زمان طولانی برای شانه کردن موهای خود، آرایش کردن یا انتخاب لباس .

عوامل خطر اختلال بدشکلی بدن

عوامل خطر اختلال بدشکلی بدن معمولاً در سال های اولیه نوجوانی شروع می شود و هم مردان و هم زنان را تحت تأثیر قرار می دهد. به نظر می رسد عوامل خاصی خطر ایجاد یا ایجاد اختلال بدشکلی بدن را افزایش می دهند، از جمله: داشتن خویشاوندان خونی مبتلا به اختلال بدشکلی بدن یا اختلال وسواس فکری اجباری تجارب منفی زندگی، مانند مسخره کردن، غفلت یا سوء استفاده در دوران کودکی برخی از ویژگی های شخصیتی مانند کمال گرایی فشار اجتماعی یا انتظارات زیبایی داشتن یک بیماری روانی دیگر، مانند اضطراب یا افسردگی.

تاثیر رسانه های اجتماعی

رسانه های اجتماعی همانگونه که میبینید: چهره اینستاگرام استفاده مداوم از رسانه های اجتماعی و «سلفی گرفتن» ممکن است به اعتماد به نفس پایین و تمایلات بدشکلی بدن تبدیل شود. نظریه اجتماعی-فرهنگی عزت نفس بیان می‌کند که پیام‌هایی که رسانه‌ها و همسالان درباره اهمیت ظاهر می‌دهند، توسط افرادی درونی می‌شوند که معیارهای زیبایی دیگران را به عنوان استانداردهای خود می‌پذیرند. به دلیل استفاده بیش از حد از رسانه های اجتماعی و سلفی گرفتن، افراد ممکن است مشغول ارائه یک عکس ایده آل برای عموم شوند. به طور خاص، سلامت روان زنان بیش از همه تحت تأثیر قرار گرفتن مداوم در رسانه های اجتماعی قرار گرفته است. دختران مبتلا به BDD علائم عزت نفس پایین و خود ارزیابی منفی را نشان می دهند. با توجه به انتظارات رسانه‌های اجتماعی، عاملی برای اینکه چرا افراد دچار بدشکلی بدنی می‌شوند می‌تواند ناشی از مقایسه زنان خود با تصاویر رسانه‌ای از جذابیت ایده‌آل زنانه باشد، احتمالاً یک اختلاف درک شده بین جذابیت واقعی آن‌ها و استاندارد جذابیت رسانه‌ها ایجاد می‌شود. محققان دانشگاه بیلگی استانبول و دانشگاه بوغازیچی ترکیه دریافتند که افرادی که عزت نفس پایینی دارند، بیشتر در گرایش های سلفی گرفتن همراه با استفاده از رسانه های اجتماعی برای میانجیگری تعامل بین فردی خود به منظور برآوردن نیازهای عزت نفس خود شرکت می کنند. تئوری خود تأیید، توضیح می‌دهد که چگونه افراد از سلفی‌ها برای تأیید تأیید دیگران از طریق لایک و کامنت استفاده می‌کنند. بنابراین رسانه های اجتماعی ممکن است باعث ایجاد تصور نادرست در مورد ظاهر فیزیکی فرد شود. مشابه آنهایی که تمایلات بدشکلی بدن دارند، چنین رفتاری ممکن است منجر به تایید مداوم، ارزیابی خود و حتی افسردگی شود. در سال 2019 مرور سیستماتیک با استفاده از پایگاه‌های داده Web of Science، PsycINFO و PubMed برای شناسایی الگوهای سایت شبکه‌های اجتماعی استفاده شد. مشخص شد که استفاده از رسانه های اجتماعی متمرکز بر ظاهر به طور قابل توجهی با نارضایتی بیشتر از تصویر بدن مرتبط است. مشخص شده است که مقایسه بین نارضایتی از تصویر بدن و علائم BDD ظاهر می شود. آنها به این نتیجه رسیدند که استفاده زیاد از رسانه های اجتماعی ممکن است واسطه شروع BDD زیر آستانه باشد. افراد مبتلا به BDD تمایل دارند از جراحی پلاستیک سنگین استفاده کنند. در سال 2018، دکتر تیجون اشو، جراح پلاستیک، اصطلاح «دیسمورفی اسنپ چت» را برای توصیف روندی از بیمارانی که به دنبال جراحی پلاستیک برای تقلید از تصاویر «فیلتر شده» هستند، ابداع کرد.عکس‌های فیلتر شده، مانند عکس‌های اینستاگرام و اسنپ چت، اغلب ظاهری غیرواقعی و دست نیافتنی ارائه می‌دهند که ممکن است عاملی در تحریک BDD باشد.BDD می تواند به طور جدی بر زندگی روزمره شما، از جمله کار، زندگی اجتماعی و روابط شما تأثیر بگذارد. BDD همچنین می تواند منجر به افسردگی، آسیب رساندن به خود و حتی افکار خودکشی شود.و همین موارد باعث ایجاد اضطراب در فرد میشود

علل اختلال

علل مشخص نیست که چه چیزی باعث اختلال بدشکلی بدن می شود. مانند بسیاری دیگر از شرایط سلامت روان، اختلال بدشکلی بدن ممکن است ناشی از ترکیبی از مسائل باشد، مانند سابقه خانوادگی این اختلال، ارزیابی‌ها یا تجربیات منفی در مورد بدن یا تصور از خود، و عملکرد غیر طبیعی مغز یا سطوح غیر طبیعی مواد شیمیایی مغز. سروتونین نامیده می شود.

کمک برای اختلال بدشکلی بدن

دریافت کمک برای اختلال بدشکلی بدن (BDD) اگر فکر می کنید ممکن است BDD دارید، باید به  روانپزشک پزشک یا روانشناس مراجعه کنید. آنها احتمالاً تعدادی سؤال در مورد علائم شما و تأثیر آنها بر زندگی شما خواهند پرسید. آنها همچنین ممکن است بپرسند که آیا فکری در مورد آسیب رساندن به خود داشته اید یا خیر.   جستجوی کمک برای BDD می تواند بسیار دشوار باشد، اما مهم است که به یاد داشته باشید که چیزی برای احساس شرم یا خجالت ندارید. دریافت کمک مهم است زیرا احتمالاً علائم شما بدون درمان از بین نخواهند رفت و ممکن است بدتر شوند.  سلامت روانی مواردی که در صورت داشتن BDD می توانند به رفاه ذهنی شما کمک کنند عبارتند از:

• انجام ورزش منظم
•  خواب کافی 
• برخی از افراد همچنین برای جمع آوری با دوستان یا خانواده ، یا تلاش برای انجام کار جدید برای بهبود بهزیستی ذهنی خود ، مفید هستند. 
• تمرینات آرامش و تنفس برای رفع استرس و اضطراب .

درمان اختلال بدشکلی بدن

اختلال بدشکلی بدن (BDD) می تواند با درمان بهتر شود. اگر علائم شما نسبتاً خفیف است، باید برای یک نوع گفتار درمانی به نام درمان رفتاری شناختی (CBT)، که به تنهایی یا به صورت گروهی انجام می دهید، معرفی  می شوید. اگر علائم متوسطی دارید، باید CBT یا نوعی داروی ضد افسردگی به نام مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) به شما پیشنهاد شود. اگر علائم شما شدیدتر است، یا سایر درمان ها موثر نیستند، باید CBT همراه با SSRI به شما پیشنهاد شود.

درمان شناختی CBT

درمان شناختی رفتاری (CBT) می تواند به شما در مدیریت علائم BDD با تغییر نحوه تفکر و رفتارتان کمک کند. این به شما کمک می کند تا یاد بگیرید چه چیزی باعث ایجاد علائم شما می شود و روش های مختلف تفکر و برخورد با عادات خود را به شما می آموزد. شما و درمانگرتان در مورد اهداف درمان به توافق خواهید رسید و برای رسیدن به آنها با یکدیگر همکاری خواهید کرد. CBT برای درمان BDD معمولا شامل تکنیکی است که به عنوان پیشگیری از مواجهه و پاسخ (ERP) شناخته می شود. این شامل رویارویی تدریجی با موقعیت هایی است که معمولاً باعث می شود با وسواس در مورد ظاهر خود فکر کنید و احساس اضطراب کنید. درمانگر به شما کمک می‌کند تا راه‌های دیگری برای مقابله با احساسات خود در این موقعیت‌ها پیدا کنید تا به مرور زمان بتوانید بدون احساس ترس یا خودآگاهی با آنها کنار بیایید. همچنین ممکن است برخی اطلاعات خودیاری برای خواندن در خانه به شما داده شود و CBT شما ممکن است بسته به علائم شما شامل کار گروهی باشد. CBT برای کودکان و جوانان معمولاً شامل اعضای خانواده یا مراقبان آنها نیز می شود.

دارو درمانی

مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) SSRI ها نوعی داروی ضد افسردگی هستند. تعدادیSSRI  مختلف وجود دارد، اما فلوکستین بیشتر برای درمان BDD استفاده می شود. ممکن است تا 12 هفته طول بکشد تا SSRI ها بر علائم BDD شما تأثیر بگذارند. اگر آنها برای شما مؤثر هستند، احتمالاً از شما خواسته می شود که آنها را برای چندین ماه ادامه دهید تا علائم شما بهبود یابد و از بازگشت آنها جلوگیری شود. برخی از عوارض جانبی رایج مصرف SSRI ها وجود دارد، اما این عوارض اغلب در عرض چند هفته از بین می روند. پزشک در چند هفته اول شما را زیر نظر خواهد داشت. این مهم است که به آنها بگویید که آیا به طور خاص مضطرب یا عاطفی هستید یا به فکر آسیب رساندن به خودتان هستید. اگر به مدت 6 تا 12 ماه علائم را نداشتید، احتمالاً SSRI ها را حذف خواهید کرد. این کار با کاهش آهسته دوز در طول زمان انجام می شود تا مطمئن شوید که علائم شما عود نمی کند (عود) و از عوارض جانبی ترک دارو (علائم ترک) مانند اضطراب جلوگیری می کند. کودکان، بزرگسالان کمتر از 30 سال و همه افرادی که سابقه رفتار خودکشی دارند باید در هنگام مصرف SSRI به دقت تحت نظر باشند. این به این دلیل است که آنها ممکن است شانس بیشتری برای ایجاد افکار خودکشی یا تلاش برای صدمه زدن به خود در مراحل اولیه درمان داشته باشند. در صورت داشتن علائم شدید BDD، ممکن است به کودکان و جوانان SSRI پیشنهاد شود. دارو فقط باید پس از مراجعه به روانپزشک و پیشنهاد درمان صحبت کردن به آنها پیشنهاد شود.درمان بیشتر اگر درمان با هر دو CBT و SSRI علائم BDD شما را پس از 12 هفته بهبود نداد، ممکن است نوع دیگری از SSRI یا یک ضد افسردگی دیگر به نام کلومیپرامین برای شما تجویز شود. اگر هیچ بهبودی در علائم خود مشاهده نکردید، ممکن است به یک کلینیک سلامت روان یا بیمارستانی که در زمینه BDD تخصص دارد، این خدمات احتمالاً ارزیابی عمیق تری از BDD شما انجام خواهند داد. آنها ممکن است CBT یا نوع دیگری از درمان و همچنین نوع متفاوتی از داروهای ضد افسردگی را به شما پیشنهاد دهند. علل اختلال سوء هاضمه بدن (BDD) دقیقاً مشخص نیست که چه چیزی باعث اختلال بدشکلی بدن (BDD) می شود، اما ممکن است با: ژنتیک – اگر یکی از بستگان شما مبتلا به BDD، اختلال وسواس فکری جبری (OCD) یا افسردگی باشد، ممکن است بیشتر به BDD مبتلا شوید. عدم تعادل شیمیایی در مغز یک تجربه آسیب زا در گذشته – اگر در کودکی مورد آزار و اذیت، آزار و اذیت قرار گرفته اید   ممکن است به BDD مبتلا شوید. برخی از افراد مبتلا به BDD همچنین دارای وضعیت سلامت روان دیگری مانند رفتار وسواسی اجباری (OCD)، اختلال اضطراب فراگیر یا اختلال خوردن هستند.