عقب ماندگی خفیف ذهنی (یا ناتوانی ذهنی) به معنای داشتن هوش و مهارت های کمتر از حد متوسط ​​برای زندگی روزمره است. این اختلال هم در کودکان و و هم در بزرگسالانی وجود دارد که مغز آنها به درستی رشد نمی کند یا در محدوده طبیعی عمل نمی کند. این کودکان در یک نگاه وسیع تر جزء کودکان استثنائی هستند.

دو زمینه اصلی است که تحت تأثیر ناتوانی ذهنی قرار می گیرد:

استدلال فکری یا I.Q. (ضریب هوش که معمولاً با آزمون های استاندارد اندازه گیری می شود): استدلال فکری توانایی تفکر، استدلال، یادگیری، تصمیم گیری و حل مسائل است. ضریب هوشی یک فرد به طور متوسط ​​صد است. هر کسی که ضریب هوشی زیر هفتاد یا هفتاد و پنج داشته باشد، معلول ذهنی محسوب می شود.

رفتارهای انطباقی: حوزه ای است که شامل مهارت های ضروری زندگی مانند اجتماعی شدن، ارتباط و مراقبت از خود می شود.

شروع عقب ماندگی ذهنی معمولاً قبل از سن 18 سالگی رخ می دهد. فردی که از ناتوانی ذهنی رنج می برد در عملکرد روزمره و همچنین یادگیری مهارت هایی که افراد دیگر به راحتی می توانند انجام دهند، مانند لباس پوشیدن و مراقبت از امور شخصی خود دچار مشکل می شود.

علائم عقب ماندگی ذهنی خفیف – نشانه ها

علائم ناتوانی ذهنی بسته به سطح ناتوانی متفاوت است. چهار سطح عقب ماندگی وجود دارد:

• عقب ماندگی ذهنی خفیف
• عقب ماندگی ذهنی متوسط
• عقب ماندگی ذهنی شدید
• عقب ماندگی ذهنی عمیق

بسته به اینکه ناتوانی چقدر پیشرفته باشد، علائم متفاوت است. موارد و نشانه های رایج عقب ماندگی ذهنی عبارتند از:

• داشتن مشکل در خواندن و نوشتن
• از نظر اجتماعی نابالغ بودن
• داشتن ضریب هوشی زیر متوسط
• داشتن سایر شرایط از جمله اوتیسم، صرع یا ناتوانی جسمی
• کندتر بودن در درک و استفاده از زبان
• ناتوانی در زندگی مستقل
• داشتن اختلال در مهارت های حرکتی
• تشنج

این علائم ممکن است با علائم رفتاری دیگری مانند:

• پرخاشگری
• وابستگی
• کناره گیری از فعالیت های اجتماعی
• توجه طلبی
• افسردگی
• تکانشگری
• ناامیدی
• فراخنای توجه کوتاه
• گاهی اوقات تغییر شکل‌های فیزیکی مانند قوز ستون فقرات و ناهنجاری‌های صورت نیز وجود دارد

تست ها و تشخیص عقب ماندگی ذهنی

به منظور تشخیص عقب ماندگی ذهنی، روانشناس یا روانپزشک ارزیابی می کند که آیا مهارت های فکری و اجتماعی بیمار کمتر از حد متوسط ​​است یا خیر. در این ارزیابی سه مرحله وجود دارد:

• مصاحبه با والدین
• مشاهدات کودک
• تست های استاندارد

تست های استاندارد برای تعیین ضریب هوشی و مهارت های اجتماعی کودک استفاده می شود. اینها شامل تست هوش استنفورد-بینه و مقیاس های رفتار تطبیقی ​​واینلند می شود. این تست ها و نتایج بر اساس فرهنگ، وضعیت اجتماعی-اقتصادی و پیشینه خانوادگی کودک متفاوت است. از نتایج نتایج و سابقه خانوادگی برای تشخیص استفاده خواهد شد.

در طول فرآیند غربالگری، شما با تعدادی از پزشکان و متخصصان مختلفی برخورد خواهید داشت مانند:

• روانشناسان
• گفتاردرمانی
• متخصصین مغز و اعصاب کودکان
• فیزیوتراپیست ها

پزشکان قبل از تشخیص قطعی عقب ماندگی ذهنی، سعی می کند سایر علل ناتوانی های یادگیری مانند کم شنوایی، اختلالات یادگیری، اختلالات عصبی و مشکلات عاطفی را رد کند.

درمان عقب ماندگی ذهنی خفیف یا شدید و خدمات

درمان عقب ماندگی ذهنی بستگی به نوع و شدت آن دارد. اگر علائم شما یا عزیزانتان خفیف است، ممکن است فقط به مداخله و دارو محدود برای مدیریت علائم نیاز داشته باشید. برای موارد پیشرفته تر، درمان قابل توجهی مورد نیاز است. داروها برای بهبود علائم استفاده می شوند، اما نمی توانند علت زمینه ای را درمان کنند. برخی از داروهایی که معمولاً تجویز می شوند عبارتند از:

• داروهای ضدافسردگی: برای درمان افسردگی استفاده می شود.
• داروهای ضداضطراب: برای درمان اختلالات اضطرابی، کمک به کاهش بی قراری و مدیریت بی خوابی استفاده می شود.
• داروهای تثبیت کننده خلق و خو: معمولاً برای درمان اختلالات دوقطبی استفاده می شود که شامل تناوب بین شیدایی و افسردگی است.
• داروهای ضد روان پریشی: برای درمان اختلالات روان پریشی مانند اسکیزوفرنی استفاده می شود.
• داروهای ضد صرع برای درمان تشنج

گزینه دیگر روان درمانی است که شامل ویزیت روان درمانگر و بحث در مورد وضعیت، حالات، احساسات و رفتار شما می شود. یک درمانگر به شما کمک می کند تا استرس را کاهش دهید و یاد بگیرید که علائم خود را به شیوه ای آگاهانه تر مدیریت کنید. انواع دیگر درمان عبارتند از گفتاردرمانی، فیزیوتراپی و درمان سوء مصرف مواد (مانند مواد مخدر یا الکل).

علل عقب ماندگی ذهنی

هر زمان که چیزی در رشد طبیعی مغز اختلال ایجاد کند، ناتوانی ذهنی می تواند ایجاد شود. با این حال، یک علت خاص برای ناتوانی ذهنی را تنها می توان در حدود یک سوم موارد مشخص کرد.

شایع ترین علل ناتوانی ذهنی عبارتند از:

شرایط ژنتیکی: این عارضه‌ها ناشی از ناهنجاری ژن‌های به ارث رسیده از والدین، اشتباهات هنگام ترکیب ژن‌ها، یا سایر اختلالات ژن‌های ناشی از عفونت‌ها، قرار گرفتن بیش از حد در معرض اشعه ایکس و عوامل دیگر است. خطاهای ذاتی متابولیسم که ممکن است باعث عقب ماندگی ذهنی شوند، مانند PKU (فنیل کتونوری) در این دسته قرار می گیرند. ناهنجاری های کروموزومی نیز با برخی از اشکال عقب ماندگی ذهنی، مانند سندرم داون و سندرم X شکننده مرتبط است.

مشکلات دوران بارداری: مصرف الکل یا مواد مخدر توسط مادر باردار می تواند باعث عقب ماندگی ذهنی شود. سوءتغذیه، سرخجه، اختلالات غدد و دیابت، سیتومگالوویروس و بسیاری از بیماری های مادر در دوران بارداری ممکن است منجر به تولد کودک با عقب ماندگی ذهنی شود. ناهنجاری های فیزیکی مغز و عفونت HIV که منشا آن در دوران بارداری است نیز ممکن است منجر به عقب ماندگی ذهنی شود.

مشکلات در بدو تولد: اگرچه هر شرایط استرس غیرمعمول هنگام تولد ممکن است به مغز نوزاد آسیب برساند، نارس بودن و وزن کم هنگام تولد بیشتر از سایر شرایط مشکلات جدی را پیش‌بینی می‌کند.

مشکلات پس از تولد: بیماری‌های دوران کودکی مانند سیاه سرفه، آبله مرغان، سرخک و بیماری Hib که ممکن است منجر به مننژیت و آنسفالیت شود، می‌تواند به مغز آسیب برساند، مانند حوادثی مانند ضربه به سر یا نزدیک به غرق شدن. موادی مانند سرب و جیوه می توانند آسیب های جبران ناپذیری به مغز و سیستم عصبی وارد کنند.

فقر و محرومیت فرهنگی: کودکان در خانواده‌های فقیر ممکن است به دلیل سوءتغذیه، شرایط بیماری‌زا، مراقبت‌های پزشکی ناکافی و خطرات بهداشتی محیطی دچار عقب‌ماندگی ذهنی شوند. همچنین، کودکان در مناطق محروم ممکن است از بسیاری از تجربیات مشترک فرهنگی و روزمره که برای سایر جوانان ارائه می شود، محروم باشند. تحقیقات نشان می‌دهد که چنین کم‌تحریکی می‌تواند منجر به آسیب‌های جبران‌ناپذیر شود و می‌تواند به عنوان علت عقب ماندگی ذهنی عمل کند.

بیماری یا آسیب: عفونت هایی مانند مننژیت، سیاه سرفه یا سرخک می تواند منجر به ناتوانی ذهنی شود. آسیب شدید به سر، نزدیک به غرق شدن، سوء تغذیه شدید، قرار گرفتن در معرض مواد سمی مانند سرب، و بی توجهی شدید یا سوء استفاده نیز می تواند باعث شود.

درمان هومیوپاتی عقب ماندگی

هومیوپاتی یکی از محبوب ترین سیستم های پزشکی کل نگر است. انتخاب درمان بر اساس نظریه فردی سازی و تشابه علائم با استفاده از رویکرد کل نگر است. این تنها راهی است که از طریق آن می توان با حذف تمام علائم و نشانه هایی که بیمار از آن رنج می برد، به سلامت کامل دست یافت. هدف هومیوپاتی نه تنها درمان، بلکه رسیدگی به علت زمینه ای و حساسیت فردی آن است. تا آنجا که به دارو درمانی مربوط می شود، چندین راه حل برای درمان عقب ماندگی ذهنی در کودکان در دسترس است که می توان آنها را بر اساس علت، احساسات و روش های شکایت انتخاب کرد.

اقداماتی که برای کمک به کودک کم توان ذهنی شما انجام می شود عبارتند از:

هر آنچه می توانید در مورد ناتوانی های ذهنی بیاموزید. هر چه بیشتر بدانید، وکیل بهتری برای فرزندتان خواهید بود.

استقلال فرزندتان را تشویق کنید

به فرزندتان اجازه دهید چیزهای جدیدی را امتحان کند و او را تشویق کنید تا کارها را خودش انجام دهد. در صورت نیاز راهنمایی ارائه دهید و هنگامی که فرزندتان کاری را به خوبی انجام می‌دهد یا در کار جدیدی تسلط پیدا می‌کند، بازخورد مثبت بدهید.

فرزندتان را در فعالیت های گروهی شرکت دهید

شرکت در کلاس هنر یا شرکت در پیشاهنگی به کودک شما کمک می کند تا مهارت های اجتماعی خود را بسازد.

در ارتباط بمانید

با حفظ ارتباط با معلمان فرزندتان، می‌توانید پیشرفت او را دنبال کنید و آنچه را که فرزندتان در مدرسه می‌آموزد از طریق تمرین در خانه تقویت کنید.

سایر والدین کودکان کم توان ذهنی را بشناسید

آنها می توانند منبع عالی مشاوره و حمایت عاطفی باشند.