داروهای ضدتشنج، کودکان و بزرگسالان

داروهای ضدتشنج (ضد تشنج) به درمان صرع و سایر علل تشنج کمک می کنند. آنها می توانند شرایط دیگری مانند اضطراب و دردهای عصبی را نیز درمان کنند. انواع مختلفی از داروهای ضد تشنج وجود دارد. شما و ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود با یکدیگر همکاری خواهید کرد تا بهترین مورد را برای خود پیدا کنید.

داروهای ضدتشنج (ضد صرع) چیست؟

داروهای ضدتشنج (که قبلاً به عنوان داروهای ضد صرع شناخته می شدند) داروهای تجویزی هستند که به درمان و پیشگیری از تشنج کمک می کنند. پزشکان و روانپزشکان ممکن است این داروها را برای درمان سایر بیماری ها نیز تجویز کنند.

تشنج زمانی اتفاق می‌افتد که شما یک موج موقت و غیرقابل توقف فعالیت الکتریکی در مغز خود داشته باشید. این باعث بارگذاری بیش از حد نواحی آسیب دیده مغز شما می شود. می تواند طیف وسیعی از علائم را ایجاد کند، از جمله:

• احساسات غیر طبیعی
• از دست دادن آگاهی
• افتادن
• حرکات عضلانی کنترل نشده (تشنج)

افراد معمولاً صرع را با تشنج مرتبط می دانند، اما چندین علت دیگر برای تشنج وجود دارد (اغلب به آنها تشنج علامت دار می گویند).

داروهای ضد تشنج (ضد تشنج) در ابتدا برای درمان افراد مبتلا به صرع طراحی شده بودند. اما ویژگی های آرام بخش برخی از این داروها همچنین می تواند به آرام کردن سوزش، سوزش یا درد ناشی از آسیب عصبی کمک کند.

چرا درد داره؟

اعصاب ممکن است توسط بسیاری از چیزها از جمله جراحت، جراحی، بیماری یا قرار گرفتن در معرض سموم آسیب ببینند. اعصاب آسیب دیده به طور نامناسب فعال می شوند و سیگنال های درد را ارسال می کنند که هدف مفیدی ندارند. این نوع درد می تواند ناتوان کننده و کنترل آن دشوار باشد.

آسیب عصبی (نوروپاتی) می تواند ناشی از شرایط بسیاری باشد، از جمله:

دیابت. سطح بالای قند خون، که در دیابت رایج است، می تواند به اعصاب سراسر بدن شما آسیب برساند. اولین علامت به طور کلی بی حسی و درد در دست و پا (نوروپاتی دیابتی) است.

زونا. هر فردی که آبله مرغان داشته است در معرض خطر ابتلا به زونا است، بثورات تاول هایی که می تواند دردناک یا خارش دار باشد. اگر درد زونا پس از ناپدید شدن بثورات باقی بماند، وضعیتی به نام نورالژی پس از هرپسی رخ می دهد.

از آنجایی که خطر ابتلا به زونا با افزایش سن افزایش می‌یابد، همه افراد 50 ساله و بالاتر باید واکسن ویروس زوستر (شینگریکس) را دریافت کنند، که می‌تواند به جلوگیری از این وضعیت دردناک کمک کند. هر فردی بالای 60 سال باید واکسن تبخال زوستر (Zostavax) را دریافت کند.

شیمی درمانی برخی از داروهای شیمی درمانی می توانند به اعصاب آسیب برسانند و باعث درد و بی حسی شوند که معمولاً از نوک انگشتان پا و انگشتان شما شروع می شود (نوروپاتی).

فتق دیسک. اگر فتق دیسک در ستون فقرات عصب عبوری از مهره های شما را خیلی محکم فشار دهد، آسیب عصبی ممکن است رخ دهد.

داروهای ضد تشنج همچنین ممکن است به فیبرومیالژیا، یک بیماری مزمن که باعث درد و حساسیت عضلانی در سراسر بدن شما می شود، کمک کند.

چرا این داروها دیگر ضد صرع نامیده نمی شوند؟

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی اکنون این داروها را داروهای ضدتشنج می نامند زیرا به درمان و پیشگیری از تشنج کمک می کنند. در حالی که مردم اغلب تشنج را با صرع مرتبط می دانند، اما هر تشنجی شامل صرع (حرکات تند و سریع) نمی شود. به عنوان مثال، برخی از تشنج ها باعث گیجی موقت، طلسم خیره شدن و/یا از دست دادن هوشیاری می شوند. بنابراین، “داروهای ضد تشنج” اصطلاح دقیق تری نسبت به “ضد صرع ها” برای توصیف آنچه این داروها به درمان کمک می کنند است.

فهرست داروهای ضدتشنج

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند انواع مختلفی از داروهای ضدتشنج را در ایالات متحده تجویز کنند. آنها عبارتند از:

• بریواراستام (Briviact®)
• کانابیدیول (Epidiolex®)
• کاربامازپین (Epitol®، Tegretol®)
• سنوبامات (Xcopri®)
• کلوبازام (Onfi®)
• کلونازپام (Ceberclon®، Klonopin®)
• اسلیکاربازپین (Aptiom®)
• اتوسوکسیماید (Zarontin®)
• فلبامات (Felbatol®)
• فسفنی توئین (Cerebyx®)
• گاباپنتین (Horizant®، Gralise®، Neurontin®)
• لاکوزامید (Vimpat®)
• لوتیراستام (Keppra®، Roweepra®)
• اکسکاربازپین (Trileptal®)
• پرامپانل (Fycompa®)
• فنوباربیتال (Solfoton®، Luminal®)
• فنی توئین (Dilantin®، Phenytek®)
• پرگابالین (Lyrica®)
• پریمیدون (Mysoline®)
• روفینامید (Banzel®)
• استیریپنتول (Diacomit®)
• تیاگابین (Gabitril®)
• توپیرامات (Topamax®، Topiragen®)
• محصولات والپروات: والپروات سدیم (Depacon®)، دیوالپروکس سدیم (Depakote®)، والپروئیک اسید (Depakene® و Stavzor®)
• ویگاباترین (Sabril®)
• زونیسامید (Zonegran®)

همه این داروها بر اساس موارد زیر کاربرد خاصی دارند:

• نوع(های) تشنجی که تجربه می کنید، مانند تشنج کانونی یا تشنج غیبت
• شرایط زمینه ای که باعث تشنج می شود، مانند سندرم لنوکس-گاستوت یا سندرم دراوت
• سن شما

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی همچنین داروهای ضد تشنج را به دو گروه کلی تقسیم می کنند:

داروهای ضدتشنج با طیف وسیع: این داروها طیف گسترده ای از انواع تشنج را درمان می کنند. ارائه دهندگان معمولاً اگر از نوع تشنج شما مطمئن نباشند، ابتدا این موارد را تجویز می کنند. برخی از داروهای ضد تشنج با طیف وسیع شامل لوتیراستام، لاموتریژین، زونیسامید و توپیرامات هستند.

داروهای ضدتشنج با طیف باریک: این داروها عمدتاً تشنج های کانونی یا جزئی را درمان می کنند. برخی از داروهای ضد تشنج با طیف باریک شامل اتوسوکسیماید، پره گابالین، گاباپنتین و کاربامازپین هستند.

داروی ضدتشنج برای چه مواردی استفاده می شود؟

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی داروهای ضدتشنج را برای درمان صرع و تشنج های علامت دار تجویز می کنند. آنها همچنین این داروها را برای پیشگیری و/یا درمان تشنج‌هایی که در حین یا پس از جراحی مغز رخ می‌دهند، تجویز می‌کنند.

ارائه دهندگان ممکن است داروهای ضدتشنج را برای سایر شرایط غیر مرتبط با تشنج تجویز کنند. برخی از داروهای ضدتشنج توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای سایر شرایط تایید شده است. ارائه دهندگان همچنین ممکن است داروهای ضد تشنج را برای یک بیماری تجویز کنند، حتی اگر آنها برای آن وضعیت مورد تایید FDA نباشند. این یک استفاده خارج از برچسب دارو در نظر گرفته می شود. برخی از داروهای ضد تشنج ممکن است به درمان کمک کنند:

• اضطراب
• سردردهای میگرنی
• اختلال دوقطبی
• درد عصبی
• فیبرومیالژیا
• سندرم پای بی قرار
• بیماری پارکینسون
• برخی از ارائه دهندگان زونیسامید یا توپیرامات را برای کمک به کاهش وزن تجویز می کنند.

داروهای ضد تشنج چگونه کار می کنند؟

به طور کلی، داروهای ضدتشنج با کنترل فعالیت الکتریکی غیر طبیعی در مغز شما کار می کنند. انواع مختلفی از داروهای ضدتشنج وجود دارد و آنها این کار را به روش های مختلفی انجام می دهند.

مغز شما حاوی میلیاردها سلول است که به عنوان نورون شناخته می شوند. نورون ها سیگنال های شیمیایی و الکتریکی را به یکدیگر منتقل و رله می کنند. در هر زمان مشخص، نورون‌ها می‌توانند در حال استراحت یا هیجان‌انگیز (محرک) یا مهار (مسدود کردن) سایر نورون‌ها باشند.

زمانی تشنج اتفاق می افتد که یک نقص باعث می شود نورون ها سیگنال های الکتریکی را به طور غیرقابل کنترلی شلیک کنند. این باعث ایجاد یک اثر دومینو می شود، به این معنی که نورون های بیشتری در تولید تخلیه های الکتریکی غیر طبیعی درگیر می شوند.

داروهای ضد تشنج به روش‌های مختلفی برای کاهش تحریک یا جلوگیری از فرآیندهایی که منجر به سیگنال‌های الکتریکی می‌شوند، کار می‌کنند. به طور خاص، آنها می توانند از طریق:

• تغییر فعالیت الکتریکی در نورون ها با تأثیر بر کانال های یونی (سدیم، پتاسیم، کلسیم و/یا کلرید).
• تغییر انتقال شیمیایی بین نورون ها با تأثیر بر انتقال دهنده های عصبی (مانند GABA).
• محققان دقیقا نمی دانند برخی از داروهای ضد تشنج چگونه کار می کنند.

چه مدت باید داروی ضد تشنج مصرف کنم؟

مدت زمانی که باید داروی ضد تشنج مصرف کنید به موقعیت منحصر به فرد شما و دلیل مصرف آن بستگی دارد.

اگر صرع دارید و بعد از مصرف داروهای ضدتشنج بدون تشنج هستید، احتمال از بین رفتن داروهای ضد تشنج به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:

• نوع صرع شما
• تعداد داروهای ضد تشنجی که مصرف می کنید.
• چه مدت بدون تشنج بوده اید.
• زمانی که برای اولین بار دچار صرع شدید.
• چه مدت قبل از اینکه بدون تشنج صرع داشته باشید؟
• تعداد تشنج هایی که قبل از بدون تشنج داشته اید.
• این که آیا شما سایر بیماری های عصبی دارید.
• وجود یافته های غیر طبیعی EEG.
• اگر تحت عمل جراحی صرع قرار گرفته اید.
• با هم، شما و ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تصمیم خواهید گرفت که چه چیزی برای شما بهترین است.

عوارض جانبی داروهای ضد تشنج چیست؟

هر نوع داروی ضدتشنج و هر مارکی عوارض جانبی احتمالی متفاوتی دارد. مهم است که با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا داروساز خود در مورد عوارض جانبی احتمالی داروهای خاصی که مصرف می کنید صحبت کنید.

به طور کلی، عوارض جانبی رایج داروهای ضد تشنج عبارتند از:

• سردرد
• خستگی
• سرگیجه
• تاری دید
• حالت تهوع
• افزایش یا کاهش وزن
• تغییرات خلق و خوی

استفاده طولانی مدت از برخی از داروهای ضدتشنج ممکن است منجر به پوکی استخوان شود. به همین دلیل، ارائه دهندگان معمولاً مکمل رژیم غذایی خود را با کلسیم و ویتامین D توصیه می کنند.

آیا داروهای ضد تشنج موثر هستند؟

داروهای ضد تشنج می توانند از تشنج در 7 نفر از هر 10 نفری که آن را تجربه می کنند، جلوگیری کنند. با این حال، یافتن نوع دارویی که برای شما بهترین اثر را دارد، ممکن است زمان ببرد، زیرا همه افراد متفاوت هستند.

اگر داروها مؤثر نباشند، سایر درمان‌ها می‌توانند به مدیریت تشنج کمک کنند، از جمله:

• جراحی صرع
• تغییر رژیم غذایی، مانند رژیم کتوژنیک
• تحریک عصبی پاسخگو
• تحریک عمیق مغز
• تحریک عصب واگ

خطرات یا عوارض احتمالی داروهای ضد تشنج چیست؟

عوارض نادر اما جدی داروهای ضد تشنج عبارتند از:

سندرم استیونز-جانسون

• آگرانولوسیتوز
• کم‌خونی آپلاستیک
• نارسایی کبد
• پان سیتوپنی (فقدان هر سه جزء سلولی خون شما – گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پلاکت ها)
• سندرم افزایش حساسیت چند عضوی تاخیری ناشی از دارو (یک واکنش آلرژیک که روی پوست، کبد، سیستم لنفاوی و سایر سیستم‌های بدن شما تاثیر می‌گذارد).
• روان پریشی
• لوپوس

سایر عوارض احتمالی عبارتند از:

• تداخلات دارویی
• مسمومیت
• خطر افکار یا رفتار خودکشی

تداخلات دارویی

تداخلات دارویی نامطلوب معمولاً با داروهای ضدتشنج نسل قدیمی رخ می دهد. این به این دلیل است که آنها می توانند بر آنزیم های کبدی تأثیر بگذارند – یا تولید آنها را خیلی زیاد کنند یا تولید آنها را مسدود کنند. این می تواند بر نحوه متابولیسم (استفاده) بدن شما از داروهای دیگری که مصرف می کنید تأثیر بگذارد.

قبل از شروع یک داروی ضدتشنج، از جمله نسخه‌ها، داروهای بدون نسخه و مکمل‌ها، حتماً به پزشک خود در مورد تمام داروهایی که مصرف می‌کنید اطلاع دهید. علاوه بر این، اگر قبلاً از داروهای ضد تشنج استفاده می‌کنید، قبل از شروع هر گونه داروی جدید، حتماً به ارائه‌دهنده خود اطلاع دهید.

مسمومیت

مسمومیت داروی ضدتشنج در صورت مصرف بیش از حد دارو به یکباره – تصادفی یا آگاهانه – ممکن است رخ دهد.

علائم عبارتند از:

• گیجی
• نیستاگموس
• آتاکسی
• تنفس آهسته و کم عمق (دپرسیون تنفسی)
• برخی از داروهای ضد تشنج نیز می توانند باعث دیس ریتمی (ضربان قلب نامنظم) شوند.

مسمومیت داروهای ضدتشنج یک اورژانس پزشکی است. اگر شما یا یکی از عزیزانتان این علائم را دارید با اورژانس تماس بگیرید یا به نزدیکترین اورژانس بروید. بدون درمان، می تواند منجر به کما یا مرگ شود.

مهم است که داروی خود را دقیقاً همانطور که ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما تجویز کرده است مصرف کنید تا از مسمومیت جلوگیری شود. حتما داروهای خود را در مکانی امن و دور از کودکان و حیوانات خانگی نگهداری کنید.

افزایش خطر خودکشی

در سال 2008، FDA هشداری صادر کرد مبنی بر اینکه همه داروهای ضدتشنج ممکن است خطر افکار خودکشی و رفتار خودکشی را افزایش دهند. با این حال، مطالعات نشان می دهد که این خطر کم است.

نکته مهم

هنگام مصرف یک داروی ضدتشنج باید به طور منظم با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود قرار ملاقات داشته باشید تا میزان عملکرد آن را ارزیابی کنید. در موارد زیر حتما با پزشک خود مشورت کنید.

• عوارض جانبی آزاردهنده ای دارید.
• علائم شما بهبود نمی یابند یا اگر بدتر شده باشند.
• شما به قطع دارو فکر می کنید.

علاوه بر این، برای بررسی سطح دارو در خونتان علاوه بر موارد زیر، باید به طور منظم آزمایش خون انجام دهید:

• شمارش کامل خون
• پانل متابولیک جامع
• تست های عملکرد کبد

سوالات متداول اضافی

آیا داروهای ضد تشنج در دوران بارداری بی خطر هستند؟

دستورالعمل های پزشکی توصیه می کنند که در دوران بارداری از داروهای ضدتشنج فعلی خود استفاده کنید، زیرا مزایای مصرف آن بر خطرات احتمالی برای جنین بیشتر است. قطع داروهای ضد تشنج می تواند منجر به تشنج های ناگهانی و وضعیت صرع شود که می تواند برای شما و جنین در حال رشد مضر باشد.

تحقیقاتی در مورد اینکه کدام داروهای ضد تشنج در دوران بارداری بی خطرتر هستند وجود ندارد. برخی از داروهای ضد تشنج (مانند والپروئیک اسید) در دوران بارداری می‌توانند منجر به افزایش خطر ناهنجاری‌های مادرزادی و برخی مشکلات شناختی شوند. مهم است که با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد بهترین داروی ضد تشنج قبل از بارداری صحبت کنید.