اختلال عشق وسواسی یا وسواس گونه
اختلال عشق وسواسی چیست؟
“اختلال عشق وسواسی” (OLD) به شرایطی اشاره دارد که در آن شما نسبت به فردی که فکر می کنید ممکن است عاشق او باشید، وسواس پیدا کنید. ممکن است احساس نیاز به محافظت از عشقتان داشته باشید، یا حتی آنها را طوری کنترل کنید که انگار یک دارایی هستند.
در حالی که هیچ طبقه بندی پزشکی یا روانشناختی جداگانه ای برای OLD وجود ندارد، اغلب می تواند با انواع دیگر بیماری های سلامت روان همراه باشد. اگر فکر می کنید ممکن است شما یا یکی از نزدیکانتان به این اختلال مبتلا باشید، با روانشناسان ذهن آرا صحبت کنید. درمان می تواند به کاهش علائم کمک کند و در عین حال از عوارض روابط نیز جلوگیری کند.
علائم اختلال وسواس عشق چیست؟
علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- جذابیت فوق العاده یک فرد برای یک نفر
- افکار وسواسی در مورد شخص
- احساس نیاز به “حفاظت” از شخصی که عاشق او هستید
- افکار و اعمال مالکانه
- حسادت شدید نسبت به سایر تعاملات بین فردی
- عزت نفس پایین
افرادی که قدیمی هستند نیز ممکن است این شرایط را داشته باشند. در برخی موارد، علائم ممکن است در پایان یک رابطه بدتر شود یا اگر طرف مقابل شما را طرد کند. علائم دیگری از این اختلال وجود دارد، مانند:
- پیامک، ایمیل و تماس های تلفنی مکرر با شخص مورد نظر
- نیاز دائمی به اطمینان
- مشکل داشتن دوستی یا حفظ ارتباط با اعضای خانواده به دلیل وسواس یک نفر
- نظارت بر اعمال شخص مقابل
- کنترل جایی که طرف مقابل می رود و فعالیت هایی که در آن انجام می دهد
چه چیزی باعث اختلال وسواسی عشق می شود؟
هیچ دلیل واحدی برای عشق وسواس گونه وجود ندارد. در عوض، ممکن است با انواع دیگر ناتوانی‌های سلامت روان مرتبط باشد، مانند:
اختلالات دلبستگی
این گروه از اختلالات به افرادی اطلاق می شود که دارای مشکلات دلبستگی عاطفی مانند عدم همدلی یا وسواس نسبت به شخص دیگر هستند.
انواع اختلالات دلبستگی شامل اختلال درگیری اجتماعی مهار نشده (DSED) و اختلال دلبستگی واکنشی (RAD) است و هر دو در دوران کودکی از تجربیات منفی با والدین یا سایر مراقبان بزرگسال ایجاد می شوند. در DSED، ممکن است بیش از حد دوستانه باشید و در اطراف غریبه ها اقدامات احتیاطی انجام ندهید. با RAD، ممکن است احساس استرس کنید و در کنار آمدن با دیگران مشکل داشته باشید.
اختلال شخصیت مرزی
اختلال شخصیت مرزی با اختلال در خودانگاره همراه با نوسانات خلقی شدید مشخص می شود. اختلال شخصیت مرزی می تواند باعث شود که در عرض چند دقیقه یا چند ساعت به شدت عصبانی تا بسیار خوشحال شوید.
دوره های اضطراب و افسردگی نیز رخ می دهد. هنگامی که اختلال عشق وسواسی را در نظر می گیریم، اختلالات شخصیتی می تواند باعث تغییر بین عشق افراطی برای شخص به تحقیر شدید شود.
حسادت هذیانی
بر اساس توهمات (رویدادها یا حقایقی که شما معتقدید درست هستند)، این اختلال با اصرار بر چیزهایی که قبلاً نادرست بودن آنها ثابت شده است، نشان داده می شود. وقتی صحبت از عشق وسواسی به میان می‌آید، حسادت هذیانی می‌تواند باعث شود که باور کنید طرف مقابل احساسات خود را نسبت به شما متقابل کرده است، در صورتی که اینطور نیست. طبق یک مطالعه در سال 2005، حسادت هذیانی ممکن است با اعتیاد به الکل در مردان مرتبط باشد.
اروتومانیا
این اختلال نقطه تلاقی بین اختلالات عشقی هذیانی و وسواسی است. با erotomania، شما معتقدید که فردی مشهور یا دارای موقعیت اجتماعی بالاتر عاشق شدن. این می تواند منجر به آزار و اذیت طرف مقابل شود، مانند حضور در خانه یا محل کار.
به گزارش روانپزشکی جامع، افراد مبتلا به ارتومانیا اغلب با دوستان کمی منزوی می شوند و حتی ممکن است بیکار باشند.
اختلال وسواس فکری (OCD)
اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) ترکیبی از افکار وسواسی و تشریفات اجباری است. این رفتارها آنقدر شدید هستند که در زندگی روزمره شما تداخل ایجاد کنند. OCD همچنین می تواند باعث شود که شما به اطمینان مداوم نیاز داشته باشید که می تواند بر روابط شما تأثیر بگذارد.
گفته می شود که برخی افراد دارای OCD رابطه ای هستند که در آن وسواس ها و اجبارها حول این رابطه متمرکز می شوند. با این حال، این یک زیرشاخه رسمی شناخته شده از OCD نیست. در این شرایط باید به یک دکتر درمان وسواس مراجعه کنید.
حسادت وسواسی
برخلاف حسادت هذیانی، حسادت وسواسی یک دل مشغولی غیرتوهم‌آمیز با خیانت شریک جنسی است. این مشغله می تواند منجر به رفتارهای تکراری و اجباری در پاسخ به نگرانی های خیانت شود. این رفتارها بیشتر شبیه OCD است تا حسادت هذیانی. این می تواند باعث ناراحتی قابل توجه یا اختلال در عملکرد روزمره شود. (درمان حسادت)
اختلال وسواسی عشق چگونه تشخیص داده می شود؟
OLD با ارزیابی کامل توسط روانپزشک یا سایر متخصصان سلامت روان تشخیص داده می شود. ابتدا با پرسیدن سوالاتی در مورد علائم و همچنین روابط با شما مصاحبه خواهند کرد. آنها همچنین از شما در مورد خانواده تان و اینکه آیا بیماری روانی شناخته شده ای وجود دارد می پرسند. در اینطور موافق باید به راه های درمان وسواس فکری شدید توجه شود.
همچنین ممکن است برای رد سایر علل به تشخیص سایر متخصصان سلامت روان نیز نیاز باشد. از آنجایی که اختلال عشق وسواسی با اشکال دیگر ناتوانی های سلامت روان تلاقی می کند، در راهنمای تشخیصی و آماری انجمن روانشناسی آمریکا طبقه بندی نشده است.
درمان اختلال عشق وسواسی
برنامه درمانی دقیق برای این اختلال به علت زمینه ای آن بستگی دارد. با این حال، اغلب شامل ترکیبی از دارو و روان درمانی است.
برای تنظیم مواد شیمیایی مغز می توان از داروها استفاده کرد. به نوبه خود، داروها می تواند علائم اختلال را کاهش دهد. پزشک شما ممکن است یکی از موارد زیر را توصیه کند:
- داروهای ضداضطراب، مانند والیوم و زاناکس
- داروهای ضدافسردگی مانند پروزاک، پاکسیل یا زولافت
- داروهای ضد روان پریشی
- تثبیت کننده های خلق و خو
ممکن است چندین هفته طول بکشد تا داروی شما اثر کند. همچنین ممکن است لازم باشد انواع مختلفی را امتحان کنید تا زمانی که بهترین آنها را پیدا کنید. با پزشک خود در مورد عوارض جانبی احتمالی صحبت کنید، مانند:
- تغییرات اشتها
- دهان خشک
- خستگی
- سردرد
- بیخوابی
- از دست دادن میل جنسی
- حالت تهوع
- افزایش وزن
- بدتر شدن علائم
گاهی اوقات شرکت در جلسات درمانی برای خانواده ها نیز مفید است، به خصوص اگر اختلال وسواسی عشق ناشی از مسائل دوران کودکی باشد. بسته به شدت اختلال و ترجیحات شخصی شما، ممکن است در درمان فردی یا گروهی شرکت کنید. گاهی اوقات یک متخصص سلامت روان هر دو نوع را توصیه می کند.
گزینه های درمانی عبارتند از:
- درمان شناختی رفتاری
- رفتار درمانی دیالکتیکی
- بازی درمانی (برای کودکان)
- گفتار درمانی
پیش آگهی فرد مبتلا به اختلال وسواسی عشق چیست؟
در حالی که OLD به نظر شایع می آید، نسبتاً نادر است. تخمین زده می شود که کمتر از 0.1 درصد افراد منبع مورد اعتماد این اختلال را دارند.
اگر شما یا یکی از نزدیکانتان علائم احتمالی اختلال وسواس عشقی را دارید، باید به روانشناس یا روانپزشک مراجعه کنید. در صورت تشخیص و درمان، OLD ممکن است یک نتیجه مثبت داشته باشد. با این حال، نکته کلیدی این است که اگر فکر می کنید احساس بهتری دارید، درمان یا درمان ها را رها نکنید. توقف ناگهانی درمان می تواند علائم را بدتر کند یا باعث بازگشت آنها شود.