درمان ترس و اضطراب

اضطراب یک احساس عادی و اغلب سالم است. با این حال، هنگامی که فرد مرتباً سطوح نامتناسبی از اضطراب را احساس می کند، ممکن است به یک اختلال پزشکی تبدیل شود. اختلالات اضطرابی دسته ای از تشخیص های سلامت روان را تشکیل می دهند که منجر به عصبی شدن بیش از حد، ترس، دلهره و نگرانی می شود

این اختلالات نحوه پردازش احساسات و رفتار فرد را تغییر می دهد و همچنین علائم جسمی ایجاد می کند. اضطراب خفیف ممکن است مبهم و نگران کننده باشد، در حالی که اضطراب شدید ممکن است زندگی روزمره را به طور جدی تحت تأثیر قرار دهد.

اختلالات اضطرابی 40 میلیون نفر را در ایالات متحده تحت تأثیر قرار می دهد. این بیماری شایع ترین گروه بیماری های روانی در کشور است. با این حال، تنها 36.9 درصد از افراد مبتلا به اختلال اضطرابی تحت درمان قرار می گیرند.

اضطراب چیست؟

انجمن روانشناسی آمریکا (APA) اضطراب را به عنوان “احساسی که با احساس تنش، افکار نگران کننده و تغییرات جسمی مانند افزایش فشار خون مشخص می شود” تعریف می کند.

دانستن تفاوت بین احساسات عادی اضطراب و اختلال اضطرابی که نیاز به مراقبت پزشکی دارد می تواند به فرد در تشخیص و درمان این بیماری کمک کند.

در این مقاله، تفاوت بین اضطراب و اختلال اضطراب، انواع مختلف اضطراب و گزینه های درمانی موجود را بررسی می کنیم.

چه زمانی درمان ترس و اضطراب ضروری است؟

وقتی که اضطراب باعث ناراحتی شود و باعث آشفتگی فردی شود.

اضطراب: وقتی فردی با محرک های بالقوه مضر یا نگران کننده روبرو می شود، احساس اضطراب نه تنها طبیعی است بلکه برای بقا ضروری است.

از همان روزهای اولیه بشریت، نزدیک شدن شکارچیان و خطرهای ورودی زنگ خطر را در بدن به وجود می آورد و امکان فرار را می دهد. این هشدارها به شکل افزایش ضربان قلب، تعریق و افزایش حساسیت به محیط اطراف قابل توجه هستند.

این خطر باعث هجوم آدرنالین، هورمون و پیام رسان شیمیایی در مغز می شود، که به نوبه خود باعث ایجاد این واکنش های مضطرب در فرآیندی به نام “مبارزه یا فرار” می شود. این امر انسانها را برای مقابله فیزیکی یا فرار از هرگونه تهدید احتمالی برای ایمنی آماده می کند.

برای بسیاری از مردم، فرار از حیوانات بزرگتر نسبت به انسانهای اولیه است. اضطراب ها در حال حاضر حول محور کار، پول، زندگی خانوادگی، سلامتی و سایر مسائل مهم است که توجه افراد را بدون نیاز به عکس العمل “دعوا یا فرار” جلب می کند.

احساس عصبی قبل از یک رویداد مهم زندگی یا در شرایط سخت، پژواکی طبیعی از واکنش اصلی “مبارزه یا فرار” است. هنوز هم می تواند برای بقا ضروری باشد – برای مثال، اضطراب در مورد برخورد با ماشین هنگام عبور از خیابان، به این معنی است که فرد به طور غریزی برای جلوگیری از خطر به هر دو جهت نگاه می کند.

اختلال اضطراب

مدت یا شدت احساس اضطراب گاهی اوقات نمی تواند با محرک اصلی یا عامل استرس زا متناسب باشد. علائم جسمی مانند افزایش فشار خون و حالت تهوع نیز ممکن است ایجاد شود. این پاسخ ها فراتر از اضطراب به یک اختلال اضطرابی منتقل می شوند.

ذهن آرا یک فرد مبتلا به اختلال اضطراب را “دارای افکار یا نگرانی های مزاحم مکرر” توصیف می کند. هنگامی که اضطراب به مرحله اختلال می رسد، می تواند عملکرد روزانه را مختل کند.

علائم اضطراب

در حالی که تعدادی از تشخیص های مختلف اختلالات اضطرابی را تشکیل می دهند، علائم اختلال اضطراب فراگیر (GAD) اغلب شامل موارد زیر است:

• بی قراری و احساس “در حاشیه” بودن
• احساسات غیر قابل کنترل نگرانی
• افزایش تحریک پذیری
• افزایش تحریک پذیری
• مشکلات تمرکز
• مشکلات خواب، مانند مشکلات در افتادن یا خواب ماندن
• در حالی که این علائم ممکن است در زندگی روزمره طبیعی باشد، افراد مبتلا به GAD آنها را در سطوح مداوم یا شدید تجربه خواهند کرد. GAD ممکن است به عنوان یک نگرانی مبهم، نگران کننده یا یک اضطراب شدیدتر ظاهر شود که زندگی روزمره را مختل می کند.
• برای اطلاع از علائم سایر تشخیص ها در زیر چتر اختلالات اضطرابی، پیوندهای بخش “انواع” را در زیر دنبال کنید.

انواع اضطراب

راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات سلامت روان: ویرایش پنجم (DSM-V) اختلالات اضطرابی را به چند نوع اصلی طبقه بندی می کند.

در نسخه های قبلی DSM، اختلالات اضطرابی شامل وسواس (OCD) و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و همچنین اختلال استرس حاد بود. با این حال، کتابچه راهنما دیگر این مشکلات بهداشت روانی را تحت اضطراب گروه بندی نمی کند. اختلالات اضطرابی در حال حاضر شامل تشخیص های زیر است.

اختلال اضطراب فراگیر: این یک اختلال مزمن است که شامل اضطراب طولانی مدت و نگرانی در مورد رویدادها، اشیاء و موقعیت های غیر اختصاصی زندگی است. GAD شایع ترین اختلال اضطرابی است و افراد مبتلا به این اختلال همیشه نمی توانند علت اضطراب خود را تشخیص دهند.

اختلال هراس: حملات کوتاه مدت یا ناگهانی وحشت و دلهره شدید، اختلال هراس را مشخص می کند. این حملات می تواند منجر به لرزش، گیجی، سرگیجه، حالت تهوع و مشکلات تنفسی شود. حملات پانیک تمایل به بروز و تشدید سریع دارند و پس از 10 دقیقه به اوج خود می رسند. با این حال، حمله وحشت ممکن است ساعت ها طول بکشد. اختلالات هراس معمولاً پس از تجربیات ترسناک یا استرس طولانی مدت رخ می دهد اما ممکن است بدون ماشه نیز رخ دهد. فردی که دچار حمله هراس می شود ممکن است آن را به عنوان یک بیماری تهدید کننده زندگی اشتباه تفسیر کند و ممکن است تغییرات شدیدی در رفتار ایجاد کند تا از حملات بعدی جلوگیری کند.

برای ملاحظه مطالب بیشتر در مورد اختلال هراس و حملات پانیک اینجا را کلیک کنید

هراس خاص: این یک ترس غیرمنطقی و اجتناب از یک شی یا موقعیت خاص است. فوبیا مانند سایر اختلالات اضطرابی نیست، زیرا به علت خاصی مربوط می شود. فرد مبتلا به هراس ممکن است ترس را غیرمنطقی یا شدید تلقی کند اما قادر به کنترل اضطراب احساسات در اطراف محرک نیست. عوامل ایجاد فوبیا از موقعیت ها و حیوانات گرفته تا اشیاء روزمره را شامل می شود.

آگورافوبیا: این ترس و اجتناب از مکان ها، رویدادها یا موقعیت هایی است که فرار از آنها دشوار است یا در صورت به دام انداختن کمک در دسترس نیست. مردم اغلب این وضعیت را به عنوان هراسی از فضاهای باز و خارج از خانه اشتباه می دانند، اما این امر چندان ساده نیست. فرد مبتلا به آگورافوبیا ممکن است از ترک خانه یا استفاده از آسانسور و وسایل نقلیه عمومی ترس داشته باشد.

برای ملاحظه مطالب بیشتر در مورد اختلال هراس و حملات پانیک اینجا را کلیک کنید

لالی انتخابی: این نوعی اضطراب است که برخی از کودکان تجربه می کنند، در حالی که آنها نمی توانند در مکانها یا زمینه های خاصی مانند مدرسه صحبت کنند، حتی اگر مهارتهای ارتباطی کلامی عالی در اطراف افراد آشنا داشته باشند. ممکن است شکل شدید هراس اجتماعی باشد.

اختلال اضطراب اجتماعی یا هراس اجتماعی: این ترس از قضاوت منفی دیگران در موقعیت های اجتماعی یا از خجالت عمومی است. اختلال اضطراب اجتماعی شامل طیف وسیعی از احساسات مانند ترس از مرحله، ترس از صمیمیت و اضطراب در مورد تحقیر و طرد شدن است. این اختلال می تواند باعث شود که مردم از موقعیت های عمومی و تماس انسانی خودداری کنند تا جایی که زندگی روزمره بسیار دشوار می شود.

برای ملاحظه مطالب بیشتر در مورد اختلال هراس و حملات پانیک اینجا را کلیک کنید

اختلال اضطراب جدایی: سطوح بالای اضطراب پس از جدایی از یک شخص یا مکانی که احساس امنیت یا امنیت می کند، مشخصه اختلال اضطراب جدایی است. گاهی اوقات جدایی ممکن است منجر به علائم وحشت شود.

با کلیک روی اینجا همه چیز را در مورد اضطراب جدایی بیاموزید.

دلایل اضطراب

علل اختلالات اضطرابی پیچیده هستند. بسیاری از آنها ممکن است به طور همزمان رخ دهند، برخی ممکن است منجر به مسائل دیگر شوند و برخی ممکن است منجر به اختلال اضطرابی نشوند مگر اینکه شخص دیگری در آنجا حضور داشته باشد.

علل احتمالی اختلال اضطراب عبارتند از:

• عوامل استرس زای محیطی، مانند مشکلات در محل کار، مشکلات روابط یا مسائل خانوادگی
• از نظر ژنتیکی، افرادی که اعضای خانواده خود دارای اختلال اضطرابی هستند، بیشتر احتمال دارد که خود دچار چنین مشکلی شوند
• عوامل پزشکی مانند علائم یک بیماری متفاوت، اثرات یک دارو، یا استرس ناشی از جراحی فشرده یا بهبودی طولانی مدت
• شیمی مغز، همانطور که روانشناسان بسیاری از اختلالات اضطرابی را به عنوان ناهماهنگی هورمون ها و سیگنال های الکتریکی در مغز تعریف می کنند
• خروج از یک ماده غیرقانونی، که اثرات آن ممکن است تأثیر سایر علل احتمالی را تشدید کند

درمان اضطراب

درمان شامل ترکیبی از روان درمانی، رفتار درمانی و دارو خواهد بود. وابستگی به الکل، افسردگی یا سایر شرایط گاهی اوقات می تواند چنان تأثیر مثبتی بر سلامت روانی داشته باشد که درمان اختلال اضطرابی باید منتظر بماند تا شرایط زیر کنترل شود.

خوددرمانی ترس و اضطراب

در برخی موارد، فرد می تواند یک اختلال اضطرابی را در خانه بدون نظارت بالینی درمان کند. با این حال، این ممکن است برای اختلالات اضطرابی شدید یا طولانی مدت موثر نباشد.

تمرینات و اقدامات متعددی برای کمک به فرد برای مقابله با اختلالات اضطرابی خفیف، متمرکز یا کوتاه مدت وجود دارد، از جمله:

مدیریت استرس: یادگیری مدیریت استرس می تواند محرک های احتمالی را محدود کند. هرگونه فشار و مهلت آینده را سازماندهی کنید، فهرستی تهیه کنید تا کارهای دلهره آور را بیشتر مدیریت کنید و متعهد به استراحت از تحصیل یا کار شوید.

تکنیک های آرامش: فعالیت های ساده می تواند به تسکین علائم روحی و جسمی اضطراب کمک کند. این تکنیک ها شامل مدیتیشن، تمرینات تنفس عمیق، حمام طولانی، استراحت در تاریکی و یوگا است.

تمریناتی برای جایگزینی افکار منفی با افکار مثبت: لیستی از افکار منفی که ممکن است در نتیجه اضطراب در حال دوچرخه سواری باشند تهیه کنید و لیست دیگری را در کنار آن بنویسید که حاوی افکار مثبت و باورپذیر است تا جایگزین آنها شود. اگر علائم اضطراب مربوط به علت خاصی مانند ترس از ترس باشد، ایجاد تصویری ذهنی از مواجهه موفق و غلبه بر یک ترس خاص نیز می تواند مزایایی را به همراه داشته باشد.

شبکه پشتیبانی: با افراد آشنا مانند خانواده یا دوست صحبت کنید. خدمات گروه پشتیبانی همچنین ممکن است در منطقه محلی و آنلاین در دسترس باشد.

ورزش: فعالیت بدنی می تواند تصویر خود را بهبود بخشد و مواد شیمیایی را در مغز آزاد کند که باعث ایجاد احساسات مثبت می شود.

مشاوره و رواندرمانی اضطراب

یک روش استاندارد برای درمان اضطراب، مشاوره روانشناسی و رواندرمانی است. رواندرمانی می تواند شامل درمان شناختی-رفتاری (CBT)، یا ترکیبی از درمان ها باشد.

درمان شناختی رفتاری

این نوع روان درمانی با هدف شناسایی و تغییر الگوهای فکری مضر که پایه و اساس احساسات مضطرب و مزاحم را تشکیل می دهند، انجام می شود. در این فرآیند، تمرین کنندگان CBT امیدوارند که تفکر تحریف شده را محدود کرده و نحوه واکنش مردم را نسبت به اشیا یا موقعیت هایی که باعث ایجاد اضطراب می شوند، تغییر دهند.

به عنوان مثال، یک روان درمانگر که CBT را برای اختلال هراس ارائه می دهد، سعی می کند این واقعیت را تقویت کند که حملات پانیک در واقع حملات قلبی نیستند. قرار گرفتن در معرض ترس ها و عوامل محرک می تواند بخشی از CBT باشد. این امر افراد را تشویق می کند تا با ترس های خود مقابله کنند و به کاهش حساسیت به عوامل معمول اضطراب کمک می کند.

داروهایی برای اضطراب

یک فرد می تواند با چندین نوع دارو از مدیریت اضطراب پشتیبانی کند. داروهایی که ممکن است برخی از علائم جسمی و روحی را کنترل کنند شامل داروهای ضد افسردگی، بنزودیازپین ها، سه حلقه ای و مسدود کننده های بتا هستند.

بنزودیازپین ها

ممکن است پزشک این موارد را برای افراد مبتلا به اضطراب تجویز کند، اما می تواند اعتیادآور باشد. این داروها به جز خواب آلودگی و وابستگی احتمالی عوارض جانبی کمی دارند. دیازپام یا والیوم، نمونه ای از بنزودیازپین است که معمولاً تجویز می شود.

داروهای ضد افسردگی

اینها معمولاً به اضطراب کمک می کنند، حتی اگر افسردگی را نیز هدف قرار دهند. مردم اغلب از مهارکننده های بازجذب سروتونین (SSRI) استفاده می کنند، که عوارض جانبی کمتری نسبت به داروهای ضدافسردگی قدیمی دارند، اما به احتمال زیاد با شروع درمان باعث ایجاد ناراحتی، حالت تهوع و اختلال عملکرد جنسی می شوند. داروهای ضد افسردگی دیگر شامل فلوکستین یا پروزاک و سیتالوپرام یا سلکسا است.

سه حلقه ای

این گروهی از داروهای قدیمی تر از SSRI ها هستند که برای اکثر اختلالات اضطرابی غیر از OCD مزایایی را ارائه می دهند. این داروها ممکن است عوارض جانبی از جمله سرگیجه، خواب آلودگی، خشکی دهان و افزایش وزن را ایجاد کنند. ایمی پرامین و کلومیپرامین دو نمونه از سه حلقه ای هستند.

در صورت شدید شدن عوارض جانبی داروهای تجویز شده، از پزشک مشورت کنید.

پیشگیری از اضطراب

راه هایی برای کاهش خطر اختلالات اضطرابی وجود دارد. به یاد داشته باشید که احساسات مضطرب یک عامل طبیعی زندگی روزمره هستند و تجربه آنها همیشه نشان دهنده وجود اختلال در سلامت روان نیست.

اقدامات زیر را برای کمک به تعدیل احساسات اضطرابی انجام دهید:

• مصرف کافئین، چای، کولا و شکلات را کاهش دهید.
• قبل از استفاده از داروهای بدون نسخه (OTC) یا داروهای گیاهی، با پزشک یا داروساز در مورد هرگونه مواد شیمیایی که ممکن است علائم اضطراب را بدتر کند مشورت کنید.
• رژیم غذایی سالمی داشته باشید.
• یک الگوی خواب منظم داشته باشید.
• از مصرف الکل، شاهدانه و سایر داروهای تفریحی خودداری کنید.

سخن نهایی

اضطراب به خودی خود یک بیماری نیست بلکه یک احساس طبیعی است که برای زنده ماندن در شرایطی که فرد با خطر مواجه می شود حیاتی است.

اختلال اضطرابی زمانی ایجاد می شود که این واکنش مبالغه آمیز یا نسبت به محرکی که باعث ایجاد آن می شود، بیش از حد شود. انواع مختلفی از اختلال اضطراب وجود دارد، از جمله اختلال هراس، هراس و اضطراب اجتماعی.

درمان شامل ترکیبی از انواع مختلف درمان، دارو و مشاوره، همراه با اقدامات خودیاری است. یک شیوه زندگی فعال با رژیم متعادل می تواند به حفظ احساسات مضطرب در محدوده سالم کمک کند.