سندرم تورت؛ علت و درمان

سندرم تورت اختلالی است که باعث حرکات غیرقابل کنترل و صداهای صوتی به نام تیک می شود. اغلب در اوایل کودکی ظاهر می شود و در بزرگسالی بهبود می یابد. تیک ها می توانند خفیف یا شدید باشند. حدود 200000 نفر در ایالات متحده به نوع شدید سندرم تورت مبتلا هستند. دارو و درمان می تواند به کاهش تیک کمک کند.

سندرم تورت چیست؟

سندرم تورت (TS) یک اختلال عصبی است که بر مغز و اعصاب تأثیر می گذارد. TS باعث می شود که شخص حرکات یا صداهایی به نام “تیک” تولید کند. تیک ها غیر ارادی هستند، بنابراین نمی توانید آنها را کنترل یا پیشگیری کنید. تیک‌های حرکتی شامل حرکات بدن مانند بالا انداختن شانه است. تیک های صوتی مانند صاف کردن گلو، صدا را شامل می شود. تیک های حرکتی تمایل دارند قبل از تیک های صوتی ایجاد شوند.

سندرم تورت یا تورت معمولا در اوایل دوران کودکی ایجاد می شود. اغلب با بالغ شدن شما بهبود می یابد. TS شدیدترین نوع اختلال تیک است.

سندرم تورت چقدر شایع است؟

از هر 100 کودک یک کودک به نوعی اختلال تیک دارد. سندرم تورت کمتر شایع است. از هر 160 کودک یک نفر را مبتلا می کند.

آیا تورت تنها اختلال تیک است؟

سندرم تورت شدیدترین اختلال تیک است، اما انواع دیگری نیز وجود دارد. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما از علائم شما برای تعیین نوع اختلال تیک استفاده می کند.

اختلالات تیک عبارتند از:

اختلال تیک موقت: تیک های حرکتی یا صوتی (یک یا هر دو) برای کمتر از یک سال.

اختلال تیک مداوم (مزمن): تیک های حرکتی یا صوتی (نه هر دو) برای بیش از یک سال.

سندرم تورت: تیک های حرکتی و صوتی (هر دو) برای بیش از یک سال.

علائم سندرم تورت چیست؟

تیک ها علامت اصلی تورت هستند. آنها معمولا بین سنین پنج تا هفت سالگی شروع می شوند و در حدود سن 12 سالگی به اوج خود می رسند.

تیک ها پیچیده یا ساده هستند:

تیک های پیچیده شامل حرکات و گروه های عضلانی زیادی است. پرش یک تیک حرکتی پیچیده است. تکرار کلمات یا عبارات خاص یک تیک صوتی پیچیده است.

تیک های ساده حرکات سریع و مکرر هستند که فقط چند گروه عضلانی را درگیر می کنند. شانه بالا انداختن یک تیک حرکتی ساده است. اسنیفینگ یک تیک صوتی ساده است.

نمونه های دیگر تیک های حرکتی عبارتند از:

• تکان دادن بازو
• خم شدن در ناحیه کمر
• چشمک زدن.
• تکان دادن یا چرخش سر
• پریدن
• حرکات فک
• حالات چهره پیچ خورده یا تحریف شده

نمونه هایی از تیک های صوتی عبارتند از:

• پارس کردن
• غرغر کردن
• داد زدن
• بو کشیدن
• پاکسازی گلو

آیا تیک ها همیشه مضر هستند؟

برخی از تیک ها مضر هستند، مانند تیک های حرکتی که باعث می شود شخصی به صورت خود ضربه بزند. تیک صوتی به نام کوپرولالیا منجر به فحش دادن یا زبان نامناسب می شود. این نوع تیک می‌تواند باعث شود که فردی عمداً مخل یا توهین‌آمیز به نظر برسد، حتی اگر یک انگیزه غیرقابل کنترل باشد. کودکان مبتلا به کوپرولالیا ممکن است در مدرسه یا خانه تنبیه نابجا دریافت کنند.

علت سندرم تورت چیست؟

علت دقیق سندرم تورت (TS) ناشناخته است. این عارضه معمولاً در خانواده ها ایجاد می شود، بنابراین ژن ها احتمالاً نقش دارند. مشکلات مربوط به نحوه متابولیسم مغز شما (تجزیه) انتقال دهنده های عصبی نیز ممکن است به TS کمک کند. انتقال دهنده های عصبی، مانند دوپامین، مواد شیمیایی در مغز هستند که رفتار و حرکت را تنظیم می کنند.

عوامل خطر برای سندرم تورت چیست؟

عوامل خطر برای سندرم تورت عبارتند از:

جنسیت: مردان سه تا چهار برابر بیشتر از زنان در معرض ابتلا به TS هستند.

سابقه خانوادگی: والدین ممکن است TS را از طریق ژن (ارثی) به فرزندان منتقل کنند.

سلامت دوران بارداری: کودکانی که از مادرانی که سیگار می‌کشیدند یا در دوران بارداری مشکلات سلامتی داشتند ممکن است در معرض خطر ابتلا به TS باشند. وزن کم هنگام تولد نیز ممکن است شانس TS را افزایش دهد.

سندرم تورت چگونه تشخیص داده می شود؟

برای اینکه یک پزشک بتواند فردی مبتلا به اختلال تیک را تشخیص دهد، تیک ها باید قبل از سن 18 سالگی شروع شده باشد. برای تشخیص تورت، باید بیش از یک سال تیک های حرکتی و صوتی (هر دو) را تجربه کرده باشید.

هیچ آزمایش خون یا آزمایش تصویربرداری وجود ندارد که بتواند سندرم تورت را تشخیص دهد. در عوض، روانپزشک شما به دقت سابقه پزشکی و علائم شما را بررسی می‌کند. آنها ممکن است سوالات مفصلی در مورد تیک ها بپرسند، از جمله:

• تیک ها هر چند وقت یک بار اتفاق می افتد؟
• تیک ها از چه سنی شروع شد؟
• ماهیت تیک ها (ساده یا پیچیده) چیست؟

ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما همچنین ممکن است آزمایش‌هایی را برای رد سایر شرایطی که می‌توانند باعث تیک شوند انجام دهد.

آیا تورت تا به حال با سایر شرایط سلامتی رخ می دهد؟

اکثر افراد مبتلا به تورت مشکلات روانشناختی دیگری دارند. اینها معمولاً اختلالات روانی یا رفتاری هستند، از جمله:

• اختلالات اضطرابی
• اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)
• اختلال طیف اوتیسم (ASD)
• افسردگی
• ناتوانی های یادگیری
• اختلال وسواس اجباری (OCD)
• اختلال نافرمانی مقابله ای (ODD)

درمان سندرم تورت چیست؟

تیک‌های خفیف که بر فعالیت‌های روزمره تأثیر نمی‌گذارند ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند. با این حال، تیک های شدید می تواند عملکرد را در محل کار، مدرسه یا موقعیت های اجتماعی دشوار کند. حتی برخی تیک ها منجر به خود آسیبی شود. در این موارد، دارو درمانی یا رفتار درمانی ممکن است کمک کننده باشد.

چگونه دارو می تواند به سندرم تورت کمک کند؟

روانپزشک خوب ممکن است داروهای اعصاب را برای سندرم تورت توصیه کند. نورولپتیک ها داروهایی هستند که فعالیت دوپامین را در مغز محدود می کنند. دوپامین یک ماده شیمیایی است که می تواند تیک ها را افزایش دهد. سایر داروها می توانند به مدیریت شرایطی که با تورت رخ می دهد، مانند ADHD یا OCD کمک کنند.

رفتار درمانی چگونه می تواند به سندرم تورت کمک کند؟

تیک‌های مرتبط با تورت غیرارادی هستند، بنابراین چیزی نیستند که بتوانید کنترل کنید. اما درمان های جدید به افراد کمک می کند تا تیک ها را مدیریت کنند و اثرات منفی آن را کاهش دهند.

مداخله رفتاری جامع برای تیک ها (CBIT) به افراد کمک می کند:

پاسخ به تیک ها: انجام یک عمل جدید و متفاوت در هنگام بروز تیک یک «پاسخ رقابتی» است. یک عمل ارادی (بستن چشم ها) عمل غیرارادی (پلک زدن) را محدود می کند.

تیک‌ها را بشناسید: گاهی اوقات افراد درست قبل از وقوع تیک احساسی به نام میل پیش‌آگاهی دارند. با تشخیص این میل، آنها ممکن است بتوانند تیک را بپوشانند یا سرکوب کنند.

کاهش تیک: هیجان یا اضطراب باعث بدتر شدن تیک ها می شود. آرام ماندن و اجتناب از موقعیت های استرس زا ممکن است دفعات تیک ها را کاهش دهد.

آیا سندرم تورت قابل پیشگیری است؟

سندرم تورت قابل پیشگیری نیست. اما، تشخیص زودهنگام و درمان ممکن است از بدتر شدن یا ماندگاری TS در بزرگسالی جلوگیری کند.

چشم انداز فردی که با سندرم تورت زندگی می کند چیست؟

هیچ درمانی برای سندرم تورت وجود ندارد. این وضعیت معمولا در اوایل بزرگسالی بهبود می یابد. تیک ها ممکن است همچنان رخ دهند، اما بیشتر بزرگسالان نیازی به ادامه دارو یا درمان ندارند. افراد مبتلا به سندرم تورت امید به زندگی طبیعی دارند.

برای تسهیل زندگی با سندرم تورت چه کاری می توانم انجام دهم؟

زندگی با سندرم تورت می تواند چالش برانگیز باشد، به ویژه برای کودکان. ممکن است تمرکز روی تکالیف مدرسه و تعامل با دیگران برای آنها سخت باشد. یک سیستم پشتیبانی قوی از دوستان، اعضای خانواده و معلمان به کودکان کمک می کند تا Tourette را مدیریت کنند.

کودکان مبتلا به تورت نیز ممکن است از موارد زیر بهره مند شوند:

• حضور در کلاس هایی با دانش آموز کمتر
• جلب توجه شخصی در مدرسه
• داشتن زمان بیشتری برای تکمیل تکالیف

چه زمانی باید در مورد سندرم تورت با روانپزشک یا روانشناس خود تماس بگیرم؟

• خشن می شود
• خود را مجروح می کند

یادداشتی از کلینیک ذهن آرا

سندرم تورت یک بیماری عصبی است. باعث می شود که شخص حرکات غیرارادی یا صداهایی به نام تیک تولید کند. این اختلال از دوران کودکی شروع می شود و معمولاً در اوایل بزرگسالی کاهش می یابد. دارودرمانی و رفتار درمانی رایج ترین درمان های سندرم تورت هستند. متخصص مغز و اعصاب یا روانپزشکان می توانند تورت را درمان کنند.