آموزش والدین و 
شاید این مهم ترین چیزی باشد که باید هنگام تنبیه کودک به خاطر بسپارید. اگر قوانین همیشه در حال تغییر باشند، فرزند شما نمی تواند قوانین را بیاموزد. ثبات تربیتی هم برای واداشتن فرزند شما به رفتار درست کمک می کند و هم برای اینکه کودک شما یاد بگیرد که کدام نوع رفتار قابل قبول و کدام رفتار غیر قابل قبول است. تنبیه ناهماهنگ و بی ثبات کودک، به او می آموزد که گاهی اوقات (یا همیشه) بد رفتار کردن اشکالی ندارد.
2. قوانین یکسانی تعیین کنید
از قوانین یکسانی برای تنبیه فرزندتان برای هر بار بدرفتاری استفاده کنید. کودک شما باید قوانین تربیتی را بفهمد و همچنین مجازاتی که برای زیر پا گذاشتن قوانین با آن روبرو می شود را باید دقیقا بداند. قوانین یا تنبیه هایی که برای بد رفتاری کودک خود تعیین می کنید بدون دلیل تغییر ندهید. اگر فرزند شما مکرراً یک قانون را زیر پا گذاشت، با او در مورد اینکه چرا پیروی از آن قانون مهم است صحبت کنید. می توانید بگویید: “خانه جای دویدن نیست زیرا باعث می شود که به وسایل خانه آسیب وارد شود.”
3. رفتار بد کودک را گوشزد کنید
رفتار بد فرزندتان را هر زمان که کار بدی را انجام می دهند به آنها یادآوری کنید. در صورت لزوم، برای آن کار اشتباه تنبیه تعیین کنید. رفتار بد را در زمانی که ناخوشایند است نادیده نگیرید. رفتاری را که از فرزندتان انتظار دارید، یادآوری کنید. زمانی که فرزندتان کار درستی انجام می دهد، از او تمجید کنید. مثلا بگویید، کار خوبی کردی که بدون اینکه من گوشزد کنم، وسایلت را جمع کردی!
4. مجازات منصافه تعیین کنید
از همان ابتدا یک تنبیه معقولانه تعیین کنید، سپس به آن پایبند باشید. تنبیه سختی را وضع نکنید که برای اجرای آن مشکل داشته باشید و مجبور شوید تنبیه ساده تری را انتخاب کنید. اجازه ندهید کودک شما با اشک یا مظلوم نمایی از تنبیه خود فرار کند.برخی موارد لازم است در مقابل خواسته های نا به جای کودکان ایستادگی کنید و نه گفتن به کودکان را یاد بگیرید.
5. تنبیه را با رفتار بد کودک تطبیق دهید
انواع مختلف رفتار بد، تنبیه های متفاوتی را می طلبد. رفتار بد کوچک مانند بی احترامی یا تخلفات که برای اولین بار رخ می دهند مستحق یک هشدار واضح هستند. اما باید با رفتارهایی مانند بی احترامی یا رفتار خشونت آمیز قاطعانه برخورد کرد. سعی کنید تنبیه‌هایی منطقی برای کودکانتان در نظر بگیرید. به خاطر داشته باشید که اشتباه کردن جزئی از فرآیند یادگیری فرزندان شماست.
6. امتیازات کودک را حذف کنید
وقتی صحبت از تنبیه مناسب می شود، نظرات والدین متفاوت است. برخی از والدین رویکرد سختگیرانه ای را انتخاب می کنند، در حالی که برخی دیگر ملایم تر هستند. یکی از نمونه‌های تنبیه کودکان که برای همه خانواده‌ها مناسب است، حذف امتیازات کودک بدرفتار است. به عنوان مثال، اگر نمرات کودک به دلیل انجام ندادن تکالیف افت کرده باشد، زمان بازی های ویدیویی را محدود کنید تا هنگامی که بتواند نمرات بهتری بگیرد. شما فقط باید امتیازات کودک را به عنوان نوعی تنبیه از او بگیرید، نه اینکه نیازهای اولیه کودک را حذف کنید. به طور موقت کودک را از دیدن دوستانش یا تماشای تلویزیون محروم کنید، اما محروم کردن کودک از خوابیدن، احساس دوست داشتن یا تغذیه کافی، نوعی کودک آزاری است.
7. هرگز کودک را کتک نزنید
حتی والدینی که تنبیه بدنی می کنند معمولاً بین کتک زدن گاه به گاه و کتک زدن عمدی و خشونت آمیز تمایز قائل می شوند. کتک زدن یک کودک تقریباً در سراسر جهان به عنوان نوعی سوء رفتاری شناخته می شود. ارتباط واضحی بین ضرب و شتم در دوران کودکی و افزایش میزان بیماری روانی در بزرگسالی وجود دارد. اشکال خاصی از خشونت می تواند باعث آسیب دائمی به کودک در حال رشد شود.
8.در تنبیه کودک زیاده روی نکنید
تربیت فرزندتان با استانداردهای غیر واقعی و تعیین تنبیه های بیش از حد سخت می تواند بر توانایی او برای داشتن زندگی شاد و سالم تأثیر بگذارد. همیشه به یاد داشته باشید که هدف شما به عنوان والدین این است که به فرزندتان کمک کنید تا به نقطه ای برسد که بتواند اساساً خودش پدر و مادر شود. نه اینکه او را مجبور کنید تا دقیقاً همانطور که می خواهید زندگی کند. تکنیک‌های تنبیه و تشویق کودکان، بسیار حساس هستند. زیرا شانس خود انضباطی را از کودک سلب می‌کنند. اگر کودکی دائماً به تنبیه‌های بیش از حد سخت‌گیر واکنش نشان دهد، هرگز یاد نمی‌گیرد که چگونه خود را کنترل کند.
همانطور که در مقاله بیان شد، تنبیه و تشویق کودکان، هر دو از نیازهای تربیتی کودک هستند. اما بهتر است تا با رویکرد مثبت‌اندیشانه، به جنبه‌های مثبت شخصیت کودک توجه بیشتری داشته باشید. همچنین می توانید برای آشنایی بیشتر با بهترین سبک فرزندپروری جدا از تنبیه و تشویق کودکان، از یک روانشناس خوب کمک بگیرید.
