10 نکته برتر والدگری
در اینجا 10 نکته در مورد اینکه چگونه والدین بهتری باشیم، آورده شده است.
بسیاری از نکات خوب سریع و آسان نیستند. و احتمالاً هیچ کس نمی تواند همه آنها را همیشه انجام دهد.
اما اگر بتوانید به کار بر روی توصیه های این راهنمای فرزندپروری ادامه دهید، همچنان در مسیر درست حرکت خواهید کرد، حتی اگر فقط بخشی از آنها را در برخی مواقع انجام دهید.
1. یک الگوی خوب باشید
وقتی مادر و دختر هر دو عینک آفتابی می زنند. درواقع مادر با بهبود مهارتهای فرزندپروری، الگویی می شود که چگونه والدین خوبی باشیم!
پیاده روی کنید. فقط به فرزندتان نگویید که می خواهید چه کاری انجام دهد. بهترین راه برای آموزش این است که به فرزندان خود نشان دهید چگونه این کار را انجام می دهند. ما طوری برنامه ریزی شده ایم که اعمال دیگران را کپی کنیم، آنها را درک کنیم و آنها را در اعمال خود بگنجانیم. بچه ها همیشه با دقت والدین خود را زیر نظر دارند. بچه ها نیاز به الگو دارند.
همان کسی باشید که دوست دارید فرزندتان باشد – به فرزندتان احترام بگذارید، رفتار و نگرش مثبت به او نشان دهید، نسبت به احساسات فرزندتان همدلی داشته باشید – و فرزندتان هم از او پیروی خواهد کرد.
2. آنها را دوست داشته باشید
آنها را در آغوش بگیرید و از طریق عمل به آنها نشان دهید. در مقالههای مهارتهای فرزندپروری خوب، مادر و پدر نوزاد را با محبت میبوسند. بگذارید بچه هایتان بدانند که دوستشان دارید.
عشق بی قید و شرط خود را از طریق عمل نشان دهید. چیزی به نام دوست داشتن بیش از حد فرزندتان وجود ندارد. ابراز محبت کودک را لوس نمی کند.
فقط مراقب باشید کارهایی بیهوده به نام عشق انجام ندهید که می توانند – چیزهایی مانند زیاده روی مادی، نرمش، کم توقع، و محافظت بیش از حد باشند. وقتی این چیزها به جای عشق واقعی داده می شود، آن وقت است که صاحب فرزندی لوس می شوید.
دوست داشتن فرزندتان می تواند به سادگی در آغوش گرفتن او، گذراندن زمان با کیفیت با او، صرف وعده های غذایی خانوادگی با هم و گوش دادن خوب به مشکلات فرزندتان باشد. نشان دادن این اعمال عشقی می تواند باعث ترشح هورمون های احساس خوب مانند اکسی توسین شود.
این مواد شیمیایی عصبی می توانند حس عمیقی از آرامش، گرمای عاطفی و رضایت را برای ما به ارمغان بیاورند.
اما نحوه نشان دادن یا نشان ندادن عشق تفاوت دارد. به عنوان مثال، تنبیه یک کودک به دلیل نمرات ضعیف باعث می شود که او احساس دوست نداشتن داشته باشد. این نشان می دهد که نمرات مهم تر از احساسات کودک هستند و عشق شما به آنها مشروط است.
در مقابل، شناسایی چرایی مشکلات کودک و کمک به بهبود آنها نشان دهنده توجه به رفاه و موفقیت تحصیلی اوست.
3. فرزندپروری مثبت و مهربانانه را تمرین کنید
مادر با استفاده از فرزندپروری مثبت برای تقویت عزت نفس کودک قدم برمی دارد. نوزادان با حدود 100 میلیارد سلول مغزی (نورون) با اتصالات نسبتا کمی به دنیا می آیند.
این ارتباطات افکار ما را ایجاد می کند، اعمال ما را هدایت می کند، شخصیت ما را شکل می دهد و تعیین می کند که ما چه کسی هستیم. آنها از طریق تجربه ایجاد می شوند، تقویت می شوند و “شخصیت” می شوند.
بچه ها از طریق تجربیات زندگی یاد می گیرند. به فرزندتان به خصوص در سال های اولیه تعامل مثبت خانوادگی بدهید. سپس آنها می توانند تجربیات مثبتی را خودشان تجربه کنند و به دیگران عرضه کنند.
اما اگر به کودک خود تجربیات منفی بدهید، رشد لازم برای تحول را نخواهند داشت. موارد زیر را انجام دهید:
- یک آهنگ احمقانه را باهم بخوانید.
- یک ماراتن غلغلک دادن داشته باشید.
- برو به پارک. با فرزندتان بخندید.
- به آنها توجه مثبت داشته باشید.
- با آنها در یک حالت عاطفی هیجانی باشید.
- با نگرش مثبت یک مشکل را حل کنید.
این تجربیات مثبت، ارتباطات عصبی خوبی را در مغز فرزندتان ایجاد میکند و خاطراتی را از شما شکل میدهد که فرزندتان برای زندگی با خود دارد.
وقتی فرزندتان بدرفتاری می کند، مثبت اندیشی آسان نیست. اما می توان با استفاده از تربیت مثبت و انضباط مثبت از تنبیه خشن اجتناب کرد.
به جای اینکه صرفاً به او در مورد کارهایی که مجاز یا ممنوع است آموزش دهید، اخلاق درست و نادرست را به فرزندتان بیاموزید. تعیین محدودیت ها و اجرای مداوم آنها بهترین راه برای جلوگیری از مشکلات رفتاری است.
وقتی قوانین و انضباط را تعیین می کنید مهربان و محکم باشید. روی دلیل بد رفتاری کودک تمرکز کنید. نظم و انضباط را فرصتی برای یادگیری برای آینده به جای مجازات شدن برای گذشته قرار دهید.
4. پناهگاه امنی باشید
به فرزندتان اجازه دهید بداند که شما همیشه با پاسخگویی به سیگنال های فرزندتان و حساس به نیازهای او در کنار او خواهید بود. از فرزند خود به عنوان یک فرد حمایت کنید و بپذیرید.
مکانی گرم و امن برای کودک خود باشید تا بتواند از آنجا شروع کاوش کند و به آنجا بازگردد. کودکانی که توسط والدین پاسخگو بزرگ می شوند، تمایل به تنظیم عاطفی بهتر، رشد مهارت های اجتماعی و نتایج سلامت روان دارند.
5. با کودک خود صحبت کنید و به مغز او کمک کنید تا یکپارچه شود
بسیاری از ما از قبل اهمیت ارتباطات را می دانیم. با فرزندتان صحبت کنید و همچنین با دقت به او گوش دهید. با باز نگه داشتن یک خط ارتباطی، رابطه بهتری با فرزندتان خواهید داشت و در صورت بروز مشکل به سراغ شما می آیند.
اما دلیل دیگری برای ارتباط وجود دارد. شما به فرزندتان کمک میکنید تا بخشهای مختلف مغز خود را ادغام کند، که این فرآیندی حیاتی در رشد کودک است.
یکپارچگی شبیه بدن ما است که در آن اندام های مختلف باید برای حفظ بدن سالم با هم هماهنگ کار کنند. وقتی بخشهای مختلف مغز با هم ادغام میشوند، میتوانند به طور کلی به طور هماهنگ عمل کنند، که به معنای عصبانیتهای کمتر، رفتار خوب بیشتر، همدلی بیشتر و رفاه ذهنی بهتر است.
شما مجبور نیستید راه حل ارائه دهید. برای اینکه پدر و مادر خوبی باشید نیازی به پاسخ همه سوالات آنها ندارید. فقط گوش دادن به صحبت آنها مهم است. با استفاده از کلمات ساده سوالات روشن کننده بپرسید تا به آنها کمک کنید تجربیات خود را درک کنند و خاطرات خود را یکپارچه کنند.
6. به دوران کودکی خود فکر کنید
بسیاری از ما می خواهیم متفاوت از والدین خود پدر و مادری کنیم. حتی کسانی که تربیت خوبی دارند و دوران کودکی شادی دارند، ممکن است بخواهند برخی از جنبه های نحوه تربیت خود را تغییر دهند.
اما اغلب، وقتی دهانمان را باز می کنیم، درست مثل پدر و مادرمان صحبت می کنیم. تأمل در دوران کودکی خود گامی به سوی درک این موضوع است که چرا ما به شیوه خود پدر و مادر می شویم.
چیزهایی را که دوست دارید تغییر دهید، یادداشت کنید و به این فکر کنید که چگونه در یک سناریوی واقعی آن را متفاوت انجام می دهید. سعی کنید حواس تان باشد و دفعه بعد که آن مسائل پیش آمد رفتار خود را تغییر دهید. اگر در ابتدا موفق نشدید تسلیم نشوید. برای تغییر آگاهانه روش های تربیت فرزند نیاز به تمرین زیادی است.
7. به رفاه خود توجه کنید
مراقبت خوب از خود یک مهارت فرزندپروری خوب است. والدین نیز نیاز به تسکین دارند. برای جلوگیری از فرسودگی به رفاه خود توجه کنید.
اغلب مواردی مانند نیازهای خود یا سلامت رابطه شما و همسرتان در هنگام تولد فرزند، در الویت بعدی قرار می گیرند. اگر آنها را نادیده بگیرید، مشکلات مهم تری در این راه خواهند بود.
والدینی که استرس دارند بیشتر مستعد دعوا هستند. برای تقویت رابطه خود با همسرتان وقت بگذارید.
اینکه چگونه والدین از نظر جسمی و روحی از خود مراقبت می کنند، تفاوت بزرگی در زندگی والدین و خانواده آنها ایجاد می کند. اگر این دو زمینه شکست بخورند، فرزند شما نیز آسیب خواهد دید.
از درخواست کمک از والدین خود نترسید. داشتن “زمان من” برای مراقبت از خود و مدیریت استرس می تواند ذهن را جوان کند.
8. کتک نزنید، مهم نیست چه باشد
بدون شک، برای برخی از والدین، کتک زدن میتواند باعث انطباق کوتاهمدت شود که گاهی اوقات تسکین فوری برای والدین است.
با این حال، این روش، درست و غلط را به کودک آموزش نمی دهد. این فقط به کودک یاد می دهد که از عواقب بیرونی بترسد. کتک زدن فرزندتان یک الگو برای فرزندتان است که می تواند مسائل را با خشونت حل کند. کودکی که کتک می خورد، بیشتر مستعد دعوا با کودکان دیگر است.
آنها بیشتر به قلدر تبدیل می شوند و برای حل اختلافات از پرخاشگری کلامی/فیزیکی استفاده می کنند.
بعدها در زندگی، احتمال بیشتری برای ابتلا به مشکلاتی مانند بزهکاری، رفتار مخالف، بدتر شدن روابط والدین و فرزند، پیامدهای سلامت روان، و قربانیان خشونت خانگی یا سوء استفاده کنندگان وجود دارد.
جایگزین های بهتری برای نظم و انضباط وجود دارد که موثرتر بودن آنها ثابت شده است، مانند انضباط مثبت و تقویت مثبت.
9. هدف فرزندپروری خود را به خاطر بسپارید
هدف شما از تربیت فرزند چیست؟ اگر مانند اکثر والدین هستید، می خواهید فرزندتان در مدرسه خوب باشد، سازنده و موفق باشد، مسئولیت پذیر و مستقل باشد، احترام بگذارد، از روابط مثبت با شما و دیگران لذت ببرد، مراقب و دلسوز باشد، و شاد و سالم باشد و زندگی کامل …
اما چقدر زمان صرف این اهداف می کنید؟ بسیاری از والدین بیشتر وقت خود را صرف تلاش برای گذراندن روز می کنند.
همانطور که نویسندگان سیگل و برایسون در کتاب خود، اشاره می کنند، به جای کمک به رشد فرزندتان، بیشتر زمان را صرف تلاش برای زنده ماندن می کنید!
برای اینکه اجازه ندهید حالت بقا بر زندگی شما مسلط شود، دفعه بعد که احساس عصبانیت یا ناامیدی کردید، عقب نشینی کنید. به این فکر کنید که عصبانیت و ناامیدی برای شما یا فرزندتان چه می کند. راه هایی بیابید تا هر تجربه منفی را به فرصتی برای یادگیری تبدیل کنید.
حتی عصبانیتها را میتوان به لحظات ارزشمندی برای ساخت مغز تبدیل کرد، اگر بر آموزش کودک خود تمرکز کنید، نه تلاش برای کنترل آنها.
انجام این کارها نه تنها به شما کمک می کند دیدگاهی سالم داشته باشید، بلکه روی یکی از اهداف اصلی خود در تربیت فرزندتان نیز کار می کنید – ایجاد رابطه خوب با فرزندتان.
10. توصیه های میانبر تحقیقات روانشناسی را انجام دهید
میانبر از A به B – این بدان معنی است که شما باید از آنچه قبلاً توسط دانشمندان شناخته شده است استفاده کنید. فرزندپروری یکی از زمینه های مورد تحقیق در روانشناسی است.
بسیاری از تکنیکها، شیوهها یا سنتهای فرزندپروری به صورت علمی مورد مطالعه، تأیید، اصلاح یا رد شدهاند.
سعی کنید اطلاعات خود را در زمینه فرزندپروری ارتقاء دهید.
آموزش والدین و 
