انواع اختلالات یادگیری

ناتوانی های یادگیری اغلب بر اساس مجموعه مهارت های مدرسه گروه بندی می شوند. اگر فرزند شما در مدرسه است، انواع اختلالات یادگیری که آشکارتر هستند معمولاً حول محور خواندن، نوشتن یا ریاضی می چرخند.

اختلالات یادگیری در خواندن (نارساخوانی)

دو نوع اختلال یادگیری در خواندن وجود دارد. مشکلات اساسی خواندن زمانی رخ می دهد که درک رابطه بین صداها، حروف و کلمات مشکل باشد. مشکل درک مطلب زمانی رخ می دهد که در درک معنای کلمات، عبارات و پاراگراف ها ناتوان باشد.

علائم مشکل در خواندن شامل مشکلات زیر است:

• تشخیص حروف و کلمات.
• درک کلمات و ایده ها.
• سرعت خواندن و روان خوانی.
• مهارت های عمومی واژگان.

اختلالات یادگیری در ریاضی (ناتوانی در محاسبه)

ناتوانی های یادگیری در ریاضی بسته به سایر نقاط قوت و ضعف کودک بسیار متفاوت است. توانایی کودک در انجام ریاضی به طور متفاوتی تحت تأثیر ناتوانی یادگیری زبان، اختلال بینایی، یا مشکل در ترتیب، حافظه یا سازماندهی قرار می گیرد.

کودک مبتلا به اختلال یادگیری مبتنی بر ریاضی ممکن است با به خاطر سپردن و سازماندهی اعداد، علائم عملیات و «حقایق» اعداد (مانند 5+5=10 یا 5×5=25) مشکل داشته باشد. کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری ریاضی ممکن است در اصول شمارش نیز مشکل داشته باشند (مانند شمارش دو تایی یا پنج تایی) یا در تشخیص زمان مشکل داشته باشند.

اختلالات یادگیری در نوشتن (دیسگرافی)

اختلالات یادگیری در نوشتن می تواند شامل عمل فیزیکی نوشتن یا فعالیت ذهنی درک اطلاعات باشد. اختلال نوشتاری اولیه به مشکل فیزیکی در تشکیل کلمات و حروف اشاره دارد. ناتوانی در نوشتن بیانی نشان دهنده مبارزه برای سازماندهی افکار بر روی کاغذ است.

علائم ناتوانی در یادگیری زبان نوشتاری حول عمل نوشتن می چرخد. آنها شامل مشکلات زیر می شوند:

• نظم و انسجام نوشتار.
• کپی کردن دقیق حروف و کلمات.
• قوام املایی
• سازماندهی و انسجام نوشتاری.

انواع دیگر اختلالات یادگیری

خواندن، نوشتن و ریاضی تنها مهارت هایی نیستند که تحت تأثیر اختلالات یادگیری قرار می گیرند. انواع دیگر ناتوانی های یادگیری شامل مشکلات در مهارت های حرکتی (حرکت و هماهنگی)، درک زبان گفتاری، تمایز بین صداها و تفسیر اطلاعات بصری است.

اختلالات یادگیری در مهارت های حرکتی (دیسپراکسی)

دشواری حرکتی به مشکلات حرکتی و هماهنگی اشاره دارد، چه در مهارت های حرکتی ظریف (بریدن، نوشتن) باشد و چه در مهارت های حرکتی درشت (دویدن، پریدن). ناتوانی حرکتی گاهی اوقات به عنوان یک فعالیت “خروجی” نامیده می شود به این معنی که به خروجی اطلاعات از مغز مربوط می شود. برای دویدن، پریدن، نوشتن یا بریدن چیزی، مغز باید بتواند با اعضای لازم برای تکمیل عمل ارتباط برقرار کند.

علائمی که نشان می دهد کودک شما ممکن است ناتوانی در هماهنگی حرکتی داشته باشد شامل مشکلاتی در توانایی های فیزیکی است که نیاز به هماهنگی دست و چشم دارد، مانند گرفتن مداد یا بستن دکمه های پیراهن.

اختلالات یادگیری در زبان (آفازی/دیسفازی)

ناتوانی های یادگیری زبان و ارتباط، شامل توانایی درک یا تولید زبان گفتاری است. زبان همچنین به عنوان یک فعالیت خروجی در نظر گرفته می شود زیرا به سازماندهی افکار در مغز و فراخوانی کلمات مناسب برای توضیح شفاهی یا برقراری ارتباط نیاز دارد.

نشانه‌های اختلال یادگیری مبتنی بر زبان شامل مشکلاتی در مهارت‌های زبانی کلامی، مانند توانایی بازگویی یک داستان، روانی گفتار، و توانایی درک معنای کلمات، دستورالعمل‌ها و موارد مشابه است.

مشکلات پردازش شنوایی و بصری: اهمیت گوش و چشم

چشم ها و گوش ها ابزار اصلی رساندن اطلاعات به مغز هستند، فرآیندی که گاهی اوقات “ورودی” نامیده می شود. اگر چشم ها یا گوش ها به درستی کار نکنند، یادگیری ممکن است آسیب ببیند.

اختلال پردازش شنوایی – حرفه ای ها ممکن است به توانایی شنیدن خوب به عنوان “مهارت های پردازش شنیداری” یا “زبان دریافتی” اشاره کنند. توانایی شنیدن درست چیزها به شدت بر توانایی خواندن، نوشتن و املا تأثیر می گذارد. ناتوانی در تشخیص تفاوت های ظریف در صدا، به زبان آوردن کلمات و درک مفاهیم اساسی خواندن و نوشتن را دشوار می کند.

اختلال پردازش بصری – مشکلات در ادراک بصری شامل از دست دادن تفاوت های ظریف در اشکال، معکوس کردن حروف یا اعداد، پرش از کلمات، پرش از خطوط، درک اشتباه عمق یا فاصله، یا داشتن مشکل در هماهنگی چشم و دست است. حرفه ای ها ممکن است به کار چشم ها به عنوان “پردازش بصری” اشاره کنند. ادراک بصری می تواند بر مهارت های حرکتی، درک مطلب و ریاضی تاثیر بگذارد.

اختلالات دیگری که یادگیری را دشوار می کند

مشکل در مدرسه همیشه ناشی از ناتوانی یادگیری نیست. اضطراب، افسردگی، رویدادهای استرس‌زا، آسیب‌های عاطفی و سایر شرایطی که بر تمرکز تأثیر می‌گذارند، یادگیری را به یک چالش تبدیل می‌کنند. علاوه بر این، ADHD و اوتیسم گاهی اوقات همزمان رخ می دهند یا با ناتوانی های یادگیری اشتباه گرفته می شوند.

ADHD – اختلال بیش فعالی نقص توجه (ADHD)، اگرچه به عنوان یک ناتوانی یادگیری در نظر گرفته نمی شود، مطمئناً می تواند یادگیری را مختل کند. کودکان مبتلا به ADHD اغلب در یک جا نشستن، متمرکز ماندن، پیروی از دستورالعمل ها، منظم ماندن و انجام تکالیف مشکل دارند.

اوتیسم – مشکل در تسلط بر برخی مهارت های تحصیلی می تواند ناشی از اختلالات رشدی فراگیر مانند اوتیسم و سندرم آسپرگر باشد. کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم ممکن است در برقراری ارتباط، خواندن زبان بدن، یادگیری مهارت های اساسی، دوست یابی و برقراری تماس چشمی دچار مشکل شوند.