والپروات (VPA) یا دپاکین و اشکال نیمه سدیم والپروات از آن دسته داروهایی هستند که برای درمان صرع و جلوگیری از دوقطبی و هوا از سردردهای میگرنی استفاده می‌شوند. می شود به داخل وریدی یا خوراکی می شود و اشکال قرص در هر دو فرمول طول و اثر کوتاه وجود دارد.

در این مقاله سعی داریم بدانیم که دپاکین چیست و چگونه عمل می کند؟

قرص دپاکین چیست؟

نام رایج دارو: دپاکین، دپاکین کرونو

نام ژنریک: والپروئیک اسید (نمک سدیم)

والپرویک اسید برای درمان اختلالات تشنج، اختلالات خلقی (مانند حالت شیدایی اختلال دوقطبی) و جلوگیری از سردردهای میگرنی مورد استفاده قرار‌می‌گیرد. این دارو برای مدیریت و کنترل انواع خاصی از تشنج استفاده می شود. این بر روی سیستم عصبی مرکزی (CNS) در مغز کار می کند تا تعداد و شدت تشنج ها را کاهش دهد. این دارو ممکن است تحت نام های تجاری متعدد و/یا به اشکال مختلف موجود باشد. هر نام تجاری خاصی از این دارو ممکن است در همه اشکال موجود نباشد یا برای همه شرایطی که در اینجا مورد بحث قرار گرفته است تأیید شده باشد. همچنین، برخی از اشکال این دارو ممکن است برای همه شرایطی که در اینجا مورد بحث قرار گرفته است استفاده نشود. ممکن است پزشک شما این دارو را برای شرایطی غیر از موارد ذکر شده در این مقالات اطلاعات دارویی پیشنهاد کرده باشد. اگر در این مورد با پزشک خود صحبت نکرده اید یا مطمئن نیستید که چرا این دارو را مصرف می کنید، با پزشک خود صحبت کنید. بدون مشورت با پزشک مصرف این دارو را قطع نکنید. این دارو را به دیگران ندهید، حتی اگر علائم مشابه شما را داشته باشند. اگر پزشک آنها را تجویز نکرده باشد، مصرف این دارو برای افراد مضر است.

طریقه مصرف دپاکین

 دوز توصیه شده والپروئیک اسید بر اساس وزن بدن است. دوز دارو معمولاً در سطح پایین (15 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز) برای به حداقل رساندن عوارض جانبی شروع می شود و به تدریج افزایش می یابد تا زمانی که تشنج با حداقل عوارض جانبی کنترل شود. حداکثر دوز توصیه شده 60 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز است. کپسول ها باید به طور کامل بلعیده شوند. کپسول ها را نجویید یا سوراخ نکنید. از یک سرنگ خوراکی برای اندازه گیری هر دوز مایع استفاده کنید، زیرا اندازه گیری دقیق تری نسبت به قاشق چای خوری خانگی دارد. اسید والپروئیک ممکن است همراه با غذا یا با معده خالی مصرف شود، اما مصرف این دارو با غذا ممکن است به کاهش ناراحتی معده کمک کند. بسیاری از چیزها می توانند بر دوز دارویی مورد نیاز فرد تأثیر بگذارند، مانند وزن بدن، سایر شرایط پزشکی و سایر داروها. اگر پزشک شما دوز متفاوتی را با دوزهای ذکر شده در اینجا توصیه کرده است، روش مصرف دارو را بدون مشورت با پزشک خود تغییر ندهید. مهم است که این دارو را دقیقاً طبق دستور پزشک مصرف کنید. اگر یک نوبت را فراموش کردید، دوز فراموش شده را نادیده بگیرید و به برنامه منظم دوز خود ادامه دهید. برای جبران نوبت فراموش شده دو دوز مصرف نکنید. اگر مطمئن نیستید که پس از فراموش کردن یک دوز چه کاری انجام دهید، برای مشاوره با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید. این دارو را در دمای اتاق نگهداری کنید، از نور و رطوبت محافظت کنید و از دسترس کودکان دور نگه دارید.

موارد تشکیل دهنده دارو

هر میلی لیتر محلول خوراکی حاوی 50 میلی گرم والپروئیک اسید است.

ترکیبات غیر دارویی شامل

 طعم گیلاس مصنوعی، FD&C قرمز شماره 40، گلیسیرین، متیل پارابن، پروپیل پارابن، آب تصفیه شده، سوربیتول، ساکارز، وانیلین و اسید کلریدریک و هیدروکسید سدیم برای تنظیم pH.

چه کسانی نباید این دارو را مصرف کنند؟

در موارد زیر از والپروئیک اسید استفاده نکنید:

• به اسید والپروئیک یا هر ترکیب دارویی حساسیت دارید
• یا کاهش قابل توجهی در عملکرد کبد دارید
• مبتلا به سندرم آلپرز یا سندرم آلپرز-هاتنلوچر، شرایطی که در اثر تخریب سیستم عصبی ایجاد می شود.
• پورفیری دارند اختلالات متابولیک خاصی دارید(اختلالات چرخه اوره)
• باردار شده اید
• هیچ درمان جایگزین مناسبی برای صرع شما وجود نداشته باشد
• در حین مصرف این دارو قادر یا تمایلی به استفاده از کنترل بارداری موثر ندارند در صورت وجود داروی جایگزین مناسب، والپروئیک اسید نباید توسط زنان باردار استفاده شود.

عوارض جانبی دپاکین

 بسیاری از داروها می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند. یک عارضه جانبی پاسخ ناخواسته به یک دارو است که در دوزهای معمولی مصرف شود. عوارض جانبی می تواند خفیف یا شدید ، موقتی یا دائمی باشد. عوارض جانبی ذکر شده در زیر توسط همه کسانی که این دارو را مصرف می کنند تجربه نمی شوند. اگر نگران عوارض جانبی هستید ، در مورد خطرات و مزایای این دارو با پزشک خود بحث کنید. عوارض جانبی زیر حداقل 1 ٪ از افرادی که این دارو را مصرف می کنند گزارش شده است. بسیاری از این عوارض جانبی قابل مدیریت هستند و برخی ممکن است به مرور زمان خود به خود از بین بروند. در صورت تجربه این عوارض جانبی با پزشک خود تماس بگیرید و شدید یا آزار دهنده هستند. داروساز شما ممکن است بتواند در مورد مدیریت عوارض جانبی به شما مشاوره دهد.

• اسهال
• سرگیجه
• خستگی وخواب الودگی 
• سردرد
• سوء هاضمه
• حالت تهوع
• استفراغ
• ضعف
• افزایش وزن
• افزایش اشتها
• لرزش اندام ها
• ریزش مو
• مشکلات بینایی
• تغیرات در دوره عادت ماهیانه

پایین تر به طور کامل عوارض توضیح داده شده

اگرچه بیشتر این عوارض جانبی ذکر شده در زیر اغلب اتفاق نمی افتد، اما اگر به دنبال مراقبت پزشکی نباشید، می توانند منجر به مشکلات جدی شوند. در صورت بروز هر یک از عوارض جانبی زیر، در اسرع وقت با پزشک خود مشورت کنید:

• مشکل در خواندن، صحبت کردن، یا درک توهمات (دیدن یا شنیدن چیزهایی که وجود ندارند)
• افزایش تشنج کاهش سطح هوشیاری،
• افزایش خستگی و ضعف با تغییرات رفتاری (تحریک پذیری شدید، جنگ طلبی)
• حالت تهوع یا استفراغ (ادامه دارد)
• علائم خونریزی (مانند خونریزی غیرمعمول بینی، کبودی، خون در ادرار، خون سرفه، خونریزی لثه، بریدگی هایی که خونریزی را متوقف نمی کند)
• علائم افسردگی (مانند تمرکز ضعیف، تغییر وزن، تغییر در خواب، کاهش علاقه به فعالیت، افکار خودکشی)
• علائم مشکلات کلیوی (مانند تغییر در مقدار یا رنگ ادرار، افزایش ادرار در شب، وجود خون در ادرار، تورم در پاها یا پاها)
• علائم مشکلات کبدی (به عنوان مثال، تهوع، استفراغ، اسهال، کاهش اشتها، کاهش وزن، زرد شدن پوست یا سفیدی چشم، ادرار تیره، مدفوع کم رنگ)
• علائم دمای پایین بدن (به عنوان مثال، لرز، تکلم، تنفس آهسته و کم عمق، گیجی، انرژی کم، از دست دادن حافظه)
• علائم آسیب عضلانی (به عنوان مثال، درد عضلانی، حساسیت یا ضعف، یا قهوه ای یا تغییر رنگ ادرار) – به خصوص اگر تب یا احساس کلی ناخوشی دارید.
• لرزش بی اختیاری ادرار

در صورت بروز هر یک از موارد زیر فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید:

• علائم پانکراتیت (مانند درد شکم در سمت چپ بالا، کمردرد، تهوع، تب، لرز، ضربان قلب سریع، شکم متورم)
• علائم یک واکنش آلرژیک جدی، از جمله آنژیوادم (به عنوان مثال، کهیر، تورم صورت، دهان، دست‌ها یا پاها، و مشکل در تنفس)
• علائم یک واکنش شدید پوستی مانند تاول زدن، لایه برداری، بثورات پوستی که ناحیه وسیعی از بدن را پوشانده است،
•  علائم بثورات پوستی که به سرعت گسترش می‌یابند، با تب یا ناراحتی افکار خودزنی یا خودکشی برخی از افراد ممکن است عوارض جانبی دیگری غیر از موارد ذکر شده را تجربه کنند. اگر هنگام مصرف این دارو متوجه علائمی شدید که شما را نگران می کند، با پزشک خود مشورت کنید.

آیا اقدامات احتیاطی یا هشدار دیگری برای این دارو وجود دارد؟

قبل از شروع استفاده از دارو، حتماً پزشک خود را در مورد هر گونه شرایط پزشکی که دارید مشورت کنید مانند

• آلرژی 
• داروهایی که مصرف می کنید
• بارداری یا شیردهی

 یا هر واقعیت مهم دیگری در مورد سلامت خود دارید مطلع کنید. این عوامل ممکن است بر نحوه استفاده از این دارو تأثیر بگذارد. مانند

لخته شدن خون: این دارو ممکن است لخته شدن خون را دشوارتر کند. اگر از داروهای ضد انعقاد (رقیق کننده خون) استفاده می کنید، با پزشک خود صحبت کنید که چگونه این دارو ممکن است بر وضعیت پزشکی شما تأثیر بگذارد، چگونه وضعیت پزشکی شما ممکن است بر دوز و اثربخشی این دارو تأثیر بگذارد و آیا نظارت خاصی لازم است یا خیر. در صورت مشاهده هر گونه علائم خونریزی مانند خونریزی مکرر بینی، کبودی غیرقابل توضیح، یا مدفوع سیاه و قیری، در اسرع وقت به پزشک خود اطلاع دهید. پزشک آزمایشات معمول خون را برای اطمینان از تشخیص زودهنگام مشکلات احتمالی تجویز می کند. اقدامات احتیاطی مناسب را انجام دهید و مطمئن شوید که تمام پزشکان درگیر در مراقبت از شما از تمام داروهایی که استفاده می کنید آگاه هستند. قبل از هر عمل جراحی باید آزمایش لخته شدن خون انجام شود. قبل از شروع درمان با والپروئیک اسید، شمارش پلاکت و آزمایشات انعقادی باید انجام شود.

خواب آلودگی/کاهش هوشیاری: والپروئیک اسید ممکن است بر توانایی های ذهنی یا فیزیکی مورد نیاز برای رانندگی یا کار با ماشین آلات تأثیر بگذارد. از رانندگی، کار با ماشین آلات یا انجام سایر کارهای خطرناک خودداری کنید تا زمانی که مشخص کنید این دارو چگونه بر شما تأثیر می گذارد. سندرم حساسیت بیش از حد: یک واکنش آلرژیک شدید به نام سندرم حساسیت بیش از حد در برخی افراد با استفاده از اسید والپروئیک رخ داده است. اگر علائم یک واکنش آلرژیک شدید، از جمله تب، تورم غدد، زردی پوست یا چشم ها، یا علائمی شبیه آنفولانزا همراه با بثورات پوستی یا تاول را دارید، مصرف دارو را متوقف کنید و فوراً به پزشک مراجعه کنید.

عملکرد کلیه: بیماری کلیوی یا کاهش عملکرد کلیه ممکن است باعث تجمع این دارو در بدن شود و عوارض جانبی ایجاد کند. اگر عملکرد کلیه شما کاهش یافته یا بیماری کلیوی دارید، با پزشک خود صحبت کنید که چگونه این دارو ممکن است بر وضعیت پزشکی شما تأثیر بگذارد، چگونه وضعیت پزشکی شما ممکن است بر دوز و اثربخشی این دارو تأثیر بگذارد و آیا نظارت خاصی لازم است یا خیر. عملکرد کبد: نارسایی کبد به ندرت برای افرادی که اسید والپروئیک مصرف می کنند، معمولاً در 6 ماه اول درمان رخ داده است. کودکان زیر 2 سال که اسید والپروئیک را به همراه سایر داروهای صرع مصرف می کنند ، بیشترین خطر (تقریباً 20 برابر بیشتر) برای ایجاد مشکلات جدی کبد دارند. این کودکان به طور معمول شرایط پزشکی دیگری مانند اختلالات متابولیک مادرزادی ، اختلالات شدید تشنج همراه با عقب ماندگی ذهنی یا بیماری ارگانیک مغز دارند. قبل از شروع درمان با اسید والپروئیک، آزمایشات عملکرد کبد باید انجام شود.

• علائم کبدی که باید کنترل شوند عبارتند از
•  کنترل تشنج
• بی حالی (به طور کلی احساس ناخوشی)
• ضعف،
• از دست دادن اشتها 
• استفراغ

افرادی که اسید والپروئیک مصرف می کنند در صورت مشاهده این علائم باید فوراً به پزشک خود اطلاع دهند. افزایش سطح آمونیاک در خون، با یا بدون بی حالی یا کما، گزارش شده است و ممکن است علیرغم آزمایشات عملکرد طبیعی کبد وجود داشته باشد. پانکراتیت: مواردی از پانکراتیت (التهاب لوزالمعده) تهدید کننده زندگی برای کودکان و بزرگسالان گزارش شده است. این ممکن است در هر زمانی در طول استفاده از والپروئیک اسید رخ دهد. اگر علائم پانکراتیت مانند درد شکم در سمت چپ بالا، کمردرد، از دست دادن اشتها، حالت تهوع، تب، لرز، ضربان قلب سریع یا شکم متورم را تجربه کردید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. آرام بخش: والپروئیک اسید ممکن است باعث آرام بخشی شود، به ویژه هنگامی که با داروهای آرام بخش دیگری مانند الکل ترکیب شود. باعث تشنج شود برخی از افراد با مصرف والپروئیک اسید افزایش تشنج یا انواع جدید تشنج را تجربه می کنند. اگر تغییری در تشنج خود احساس کردید، در اسرع وقت با پزشک خود تماس بگیرید.

قطع دارو

خودکشی. والپروئیک اسید را نباید به طور ناگهانی قطع کرد، زیرا ممکن است باعث افزایش دفعات و شدت تشنج شود. در صورت نیاز به قطع مصرف این دارو، باید به تدریج کاهش یابد. با پزشک خود در مورد بهترین راه برای قطع این دارو صحبت کنید. در صورت قطع ناگهانی ممکن است افکار خودکشی به ذهنتان خطور کند خطر کمی وجود دارد که این دارو منجر به افکار خودکشی شود. اگر این علائم یا هر تغییر رفتار دیگری را در طول مصرف این دارو تجربه کردید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. اعضای خانواده یا مراقبان افرادی که این دارو را مصرف می کنند، در صورت مشاهده تغییرات غیرعادی رفتاری، باید فوراً با پزشک خود تماس بگیرند.

بارداری: خطر نقص مادرزادی جدی برای کودکی که مادرش در دوران بارداری اسید والپروئیک مصرف می کند، افزایش می یابد. اسید والپروئیک ممکن است باعث نقص ستون فقرات به نام اسپینا بیفیدا، شکاف کام، نقایص قلبی، اوتیسم، مشکلات شنوایی یا کندی یا کاهش رشد ذهنی شود. زنانی که ممکن است باردار شوند، باید در حین مصرف اسید والپروئیک و حداقل یک ماه پس از قطع این دارو، از کنترل بارداری موثر استفاده کنند. ممکن است پزشک از شما بخواهد که قبل از شروع این دارو آزمایش بارداری انجام دهید تا مطمئن شود که باردار نیستید. قبل از باردار شدن، زنان مبتلا به صرع باید با پزشک خود در مورد گزینه های دیگر برای داروهای تشنج صحبت کنند. اگر در حین مصرف این دارو باردار شدید، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید. افرادی که برای جلوگیری از تشنج های بزرگ به دارو نیاز دارند، نباید مصرف آنها را قطع کنند. در صورت لزوم قطع مصرف این دارو، پزشک بهترین راه را برای کاهش یا تغییر دارو به شما توصیه می کند.

شیردهی: این دارو وارد شیر مادر می شود. اگر شیر می‌دهید و اسید والپروئیک مصرف می‌کنید، ممکن است روی کودک شما تأثیر بگذارد. در مورد ادامه شیردهی با پزشک خود صحبت کنید. به عنوان یک قاعده کلی، به زنانی که اسید والپروئیک مصرف می کنند توصیه می شود از شیردهی خودداری کنند. کودکان: اگر والپروئیک اسید به کودکان 2 ساله یا کمتر داده شود، باید با احتیاط شدید و به عنوان یک دارو مصرف شود. مزایای کنترل تشنج باید با خطر آن سنجیده شود.

سالمندان: افراد بالای 65 سال ممکن است بیشتر در معرض خطر ابتلا به عوارض جانبی این دارو باشند و ممکن است به دوز کمتری نیاز داشته باشند.

تداخل دارویی

ممکن است بین والپروئیک اسید و هر یک از موارد زیر اثر متقابل وجود داشته باشد:

• آکاربوز الکل اسید آمینه سالیسیلیک آنتی
• هیستامین ها (به عنوان مثال، آزلاستین، ستیریزین، داکسیلامین، دیفن هیدرامین، هیدروکسی زین، لوراتادین)
• داروهای ضد روان پریشی (مانند کلرپرومازین، کلوزاپین، هالوپریدول، اولانزاپین، کوتیاپین، ریسپریدون)
• ASA باربیتورات ها (به عنوان مثال، بوتالبیتال، پنتوباربیتال، فنوباربیتال)
• بنزودیازپین ها (به عنوان مثال، دیازپام، لورازپام، کلونازپام)
• قرص های ضد بارداری (استروژن)
• بیسموت ساب سالیسیلات بریمونیدین بوپرنورفین شاهدانه کلستیرامین امپاگلیفلوزین ارتاپنم اسکتامین استروژن ها (به عنوان مثال، استروژن مزدوج، استرادیول، اتینیل استرادیول)
• گوانفاسین مهارکننده های پروتئاز HIV (مانند آتازاناویر، ایندیناویر، ریتوناویر، ساکویناویر)
• ایمی پنم irinotecan ایزونیازید لمبورکسانت لوموستین مفلوکین مروپنم متوکلوپرامید ماینوکسیدیل مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs؛ به عنوان مثال، موکلوبمید، فنلزین، رازاگیلین، سلژیلین، ترانیل سیپرومین)
• نابیلون مسکن های مخدر (مانند کدئین، فنتانیل، مورفین، اکسی کدون، ترامادول)
• اورلیستات اورفنادرین پرامیپکسول ریفامپین روپینیرول روتیگوتین ساپروپترین داروهای تشنج (به عنوان مثال، کاربامازپین، اتوسوکسیماید، ایزونیازید، لاموتریژین، لوتیراستام، اکسکاربازپین، فنی توئین، پریمیدون، روفین آمید، توپیرامات)
• مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs؛ به عنوان مثال، سیتالوپرام، فلوکستین، پاروکستین، سرترالین)
• سدیم اکسیبات داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (مانند آمی تریپتیلین، نورتریپتیلین) vorinostat وارفارین زیدوودین زولپیدم زوپیکلون

اگر هر یک از این داروها را مصرف می کنید، با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید. بسته به شرایط خاص شما، پزشک ممکن است از شما موارد زیر را بخواهد:

قطع مصرف یکی از داروها، یکی از داروها را به دیگری تغییر دهید، نحوه مصرف یک یا هر دو دارو را تغییر دهید، یا همه چیز را همانطور که هست رها کن تداخل بین دو دارو همیشه به این معنی نیست که باید مصرف یکی از آنها را قطع کنید. با پزشک خود در مورد اینکه چگونه تداخلات دارویی مدیریت می شود یا باید مدیریت شود، صحبت کنید. داروهایی غیر از موارد ذکر شده در بالا ممکن است با این دارو تداخل داشته باشند. در مورد تمام داروهای تجویزی، بدون نسخه (بدون نسخه) و داروهای گیاهی که مصرف می کنید به پزشک یا تجویز کننده خود اطلاع دهید. همچنین در موردمکمل هایی که مصرف می کنید به آنها بگویید. از آنجایی که کافئین الکل نیکوتین سیگار یا داروهای خیابانی می توانند بر عملکرد بسیاری از داروها تأثیر بگذارند، در صورت استفاده از آنها باید به پزشک خود اطلاع دهید. در مورد هر گونه سؤالی که ممکن است در مورد یک وضعیت پزشکی داشته باشید، همیشه از روانپزشک خوب یا سایر ارائه دهندگان بهداشتی واجد شرایط مشاوره بگیرید.