روان تحلیلگر در تهران، روانتحلیلگر کیست؟
روان تحلیلگر کیست؟ روانکاوی چیست؟
روانکاوی که به عنوان «گفتگودرمانی» نیز شناخته می شود، نوعی درمان مبتنی بر نظریه های زیگموند فروید است که اغلب از او به عنوان «پدر روانکاوی» یاد می شود. فروید این روش درمانی را برای بیمارانی که به درمان‌های روانشناختی یا پزشکی موجود در زمان او پاسخ نمی‌دادند، توسعه داد.
فروید معتقد بود که انواع خاصی از مشکلات ناشی از افکار، احساسات و رفتارهایی است که عمیقاً در ضمیر ناخودآگاه مدفون شده اند. بنابراین، زمان حال توسط گذشته شکل می گیرد – اقدامات فعلی یک فرد ریشه در تجربیات اولیه دوران کودکی دارد.
روان تحلیلگران به مراجع کمک می کنند تا از ذهن ناخودآگاه خود استفاده کنند تا احساسات سرکوب شده و تجربیات عمیق و گاهی فراموش شده را بازیابی کنند. بیماران با درک بهتر ضمیر ناخودآگاه خود، بینشی نسبت به محرک های درونی که افکار و رفتارهای آنها را هدایت می کنند، به دست می آورند. انجام این کار بیماران را قادر می سازد تا در جهت تغییر رفتارهای منفی و مخرب کار کنند. یکی از اصلی ترین رویکردهای روان تحلیلگران روانکاوی است!
یک روانکاو چه می کند؟
با استفاده از اصول نظریه روانکاوی، تحلیلگر درمان را ارائه می دهد. در طول جلسات درمانی، روانکاو گوش می دهد در حالی که بیمار درباره خیالات و رویاها صحبت می کند و تجربیاتش را روایت می کند. درمانگر به دنبال الگوها یا رویدادهای تکرار شونده ای از گذشته است که ممکن است در مشکلات فعلی بیمار نقش داشته باشد. یک روانکاو همچنین:
- با مراجعین به صورت جداگانه ملاقات می کند.
- جلسات را تقریباً چهار بار در هفته به مدت 50 دقیقه یا بیشتر در هر جلسه برگزار می کند.
- مراجعین را تشویق می کند تا حالات عاطفی خود را شناسایی کنند.
- به مراجعین کمک می کند تا عوامل ناخودآگاهی که رفتار آنها را هدایت می کنند درک کنند.
- رازهای مراجعین را حفظ می کند.
- یادداشت های دقیق هر جلسه را نگه می دارد.
روانکاوی یا روان تحلیلگری چه مشکلاتی را می تواند درمان کند؟
روانکاوی برای درمان انواع شرایط و مشکلات عاطفی در بزرگسالان و کودکان استفاده می شود. مسائل مختلفی معمولاً به این نوع درمان پاسخ می‌دهند، از جمله:
- اضطراب
- افسردگی
- موارد وحشت زدگی
- فوبیاها
- رفتار وسواسی
- ضربه
- اختلالات اشتها
- مشکلات عزت نفس
- مشکلات جنسی
- مشکلات رابطه
- رفتارهای خود ویرانگر
درمان روان تحلیلگری چگونه کار می کند؟
مفروضات متعددی زیربنای نظریه های پشت روانکاوی است. اولاً، سه کارکرد در شخصیت هرکس وجود دارد – id، ego، و superego. ایگو، که هم شامل غریزه و هم محرک های اساسی است، انرژی ناخودآگاه است. همچنین شامل تمایلات پرخاشگرانه و جنسی است. ضمیر خودآگاه یا ایگو با اعمال تعدیل کننده، در کنترل خود است. در نهایت، سوپرایگو بیانگر واقعیت بیرونی است، از جمله افکار، احساسات و رفتارهای آگاهانه، که منعکس کننده آداب و رسوم و ارزش های والدین یا اجتماعی است.
این سه مؤلفه، مدل ساختاری آنچه را که ما به عنوان شخصیت می شناسیم، تشکیل می دهند. تعامل بین این سه نشان دهنده مبارزه برای تسلط است که در درون هر فرد رخ می دهد. درمان روانکاوی به کاهش تنش های زمینه ای که بین id، ego و superego رخ می دهد کمک می کند. در تلاش برای متعادل کردن این سه عملکرد ذهنی، مراجعین باید افکار و احساسات ناخودآگاه خود را آشکار کنند.
در اکثر درمان های روانکاوی سنتی، بیمار روی کاناپه ای دراز می کشد در حالی که درمانگر برای جلوگیری از تماس چشمی پشت بیمار می نشیند. این وضعیت به بیمار کمک می کند تا احساس راحتی کند، بنابراین می تواند به سطح صمیمی تری از بحث با روان درمانگر برسد.
درمان روانکاوی معمولاً یک دوره درمانی طولانی مدت است. مراجعان اغلب حداقل هفته ای یک بار با درمانگر خود ملاقات می کنند و می توانند چندین سال در درمان بمانند.
تکنیک های روانکاوی و روان تحلیلی
انواع مختلفی از تکنیک های درمانی در طول روانکاوی مورد استفاده قرار می گیرد که همه آنها در تلاش برای به حداکثر رساندن بینش و کسب آگاهی از رفتار بیمار به کار می روند. برخی از روش های محبوب تر عبارتند از:
تجزیه و تحلیل رویا
در روانکاوی، از تعبیر خواب برای آشکار کردن افکار ناخودآگاه استفاده می شود. فروید فکر می کرد که ایده ها و احساسات سرکوب شده از طریق رویاها به سطح ذهن می آیند. با این حال، محتوای رویاها اغلب تغییر می کند. بنابراین، روانکاو باید به مراجع کمک کند تا ماهیت رویا را تفسیر و درک کند تا معانی پنهان آن را کشف کند.
تداعی آزاد
در طول تداعی آزاد، مراجع تشویق می شود تا در مورد هر چیزی که آزادانه به ذهنش می رسد صحبت کند. روانکاو ممکن است فهرستی از کلمات تصادفی را بخواند و بیمار به سادگی با اولین تداعی هایی که رخ می دهد پاسخ می دهد. خاطرات سرکوب شده اغلب در طی فرآیند تداعی آزاد ظاهر می شوند.
تفسیر
روانکاو به مراجع کمک می کند تا خاطرات و روایت های شخصی را با جزئیات بررسی کند و در حین انجام این کار، آنها را تجزیه و تحلیل کند. درمانگر به دنبال برخی موضوعات رایج در داستان های بیمار می گردد. یکی، به اصطلاح “لغزش فرویدی”، زمانی رخ می دهد که مراجعان به طور تصادفی چیزی مهم را هنگام گفتگوی تصادفی آشکار می کنند. درمانگر روانکاوی تفسیری از انتخاب ناخواسته کلمه یا عبارت بیمار ارائه می دهد.
انتقال
در انتقال، زمانی که احساساتی را که نسبت به شخصی در گذشته خود داشتند به زمان حال منتقل می کنند. گاهی اوقات انتقال بین مراجع و درمانگر صورت می گیرد. مراجعان ممکن است احساسات خاصی را نسبت به درمانگر اعمال کنند که در واقع به شخصی از گذشته آنها مربوط می شود.
روانتحلیلی و روانکاوی: اهداف و مقاصد
یکی از اهداف اولیه روانکاوی کمک به بیماران برای شناسایی افکار، رفتارها و خواسته های پنهانی است که مشکلاتی را در زندگی روزمره آنها ایجاد می کند. هدف کمک به مراجعان برای درک مسائلی است که باعث مشکلات ریشه‌ای عمیق و دیدگاه ناسازگار در زندگی شده‌اند. روانکاوی به بیمار در اتخاذ یک دیدگاه جدید کمک می کند. این نگرش جدید می تواند تغییرات و رشد قابل توجهی در زندگی بیمار ایجاد کند.
روانکاوی: افسانه ها و کلیشه های نادرست
کلیشه ها و افسانه های نادرست متعددی با روانکاوی مرتبط هستند. عموم مردم معمولاً دیدگاهی منسوخ از روانکاوی دارند که احتمالاً از تصویرهای تلویزیونی یا سینمایی روانکاوان جمع آوری شده است، که به دور از دقت است. برخی از رایج ترین کلیشه های روانکاوی عبارتند از:
روانکاوی یک درمان همیشگی است
در حالی که درست است که درمان روانکاوانه بیشتر از سایر انواع درمان ها طول می کشد، اما مراجع برای همیشه تحت درمان قرار نمی گیرد. هدف از درمان کمک به بیماران برای ایجاد درک عمیق تری از افکار، احساسات و خاطرات ناخودآگاه خود برای ایجاد رشد و تغییرات دائمی در شخصیت است. سطح عمیق درک مورد نیاز در روانکاوی یک شبه ایجاد نمی شود، به همین دلیل است که مراجع ممکن است چندین سال تحت درمان باشد.
روانکاوی علم نیست
این یک افسانه است که روانکاوی علم جعلی است. نظریه و عمل روانکاوی موضوع مطالعات تحقیقاتی متعددی بوده است که هم صحت و هم کارآمدی آنها را ثابت کرده است. در واقع، درمان روانکاوی اغلب زمانی موفق می شود که انواع دیگر درمان ها شکست خورده باشند. درمان روانکاوی یک درمان شناخته شده در سطح ملی است که توسط بیمه گران بزرگ شناخته شده است و هزینه درمان را به بیماران بازپرداخت می کنند.
روانکاوی فقط در مورد مسائل جنسی است
اگر چه فروید اصطلاح «لیبیدو» را رایج کرد، اما قصد نداشت این اصطلاح فقط به میل جنسی اطلاق شود. در روانکاوی، میل جنسی به انرژی یا نیروی حیاتی اشاره دارد که تمام رفتارهای انسانی را هدایت می کند، نه صرفاً احساسات جنسی. اگرچه شهوت اغلب رفتار را هدایت می کند، اما انگیزه هر عملی نیست. روانکاوی بر بسیاری از جنبه های دیگر تجربه که رفتار را هدایت می کند، تمرکز می کند.
چه زمانی درمان روانکاوی توصیه می شود؟
روانکاوی برای برخی از مراجعان بیشتر از سایرین مناسب است. این به ویژه برای افرادی که می خواهند درک عمیقی از انگیزه های درونی خود داشته باشند مفید است. این درمان همچنین برای کسانی که می‌خواهند تجربیات خود را معنا کنند و به جای صرفاً با تظاهرات آن، با قلب معضل مقابله کنند، به خوبی کار می‌کند. بیمار در روانکاوی معمولاً باید تحت درمان طولانی مدت قرار گیرد، که نشان دهنده تمایل و تعهد به چیزی است که گاهی اوقات می تواند یک روند رشد دردناک باشد.
روانکاوی: محدودیت ها و اثربخشی
مانند هر درمان دیگری، روانکاوی هم مزایا و هم معایبی دارد. برخی از مزایای این روش درمانی عبارتند از:
- روانکاوی به جای پرداختن به علائم آن، به علت اصلی مشکل می‌پردازد.
- افرادی که به درمان های مرسوم یا داروها پاسخ نمی دهند، گاهی به روانکاوی پاسخ می دهند.
- بینشی عمیق در مورد منشاء افکار، احساسات و رفتارهای خاص ارائه می دهد.
- تحقیقات بیولوژیکی حداقل بخشی از ادعاهای فروید را پشتیبانی می کند.
- بررسی گسترده خود، مانند آنچه توسط روانکاوی ارائه می شود، می تواند در طول زمان به رشد مثبت منجر شود.
برخی از اشکالات احتمالی روانکاوی عبارتند از:
- برخی از ایده ها، مانند “حسادت آلت تناسلی”، قدیمی هستند.
- بیماران ممکن است کشف خاطراتی را که گاهی برای چندین سال سرکوب کرده اند، دردناک و ناخوشایند بدانند.
- روانکاوی یک درمان مناسب برای برخی از مشکلات سلامت روان مانند اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی نیست.
- روانکاوی می تواند هم گران و هم طولانی باشد، بنابراین نیاز به تعهد عمیقی از طرف بیمار و درمانگر دارد.
روان تحلیلگر خوب
روانکاوی یک روش روان درمانی مهم است که می تواند مزایای ماندگاری را برای بیماران فراهم کند – حتی مدت ها پس از پایان درمان. درمان روانکاوی به افراد کمک می کند تا درک عمیقی از ریشه های روانشناختی که افکار و رفتارهای آن ها را هدایت می کند، به دست آورند. این فرآیند خودکاوی به بیمار کمک می‌کند تا بینشی نسبت به رفتار و انگیزه‌های خود پیدا کند، که او را به ایجاد تغییرات سالم و حتی تغییر دهنده زندگی سوق می‌دهد.