سندرم پای بی‌قرار

سندرم پای بی‌قرار (RLS) چیست؟ علائم، دلایل و روش‌های درمان

سندرم پای بی‌قرار یا RLS (Restless Legs Syndrome) یک اختلال عصبی و حرکتی است که باعث احساس ناراحتی در پاها و تمایل شدید به حرکت دادن آن‌ها می‌شود. این احساس معمولاً هنگام نشستن طولانی یا دراز کشیدن، به‌ویژه در عصرها یا شب‌ها تشدید می‌شود. بسیاری از افراد مبتلا به این سندرم، حس‌هایی مثل خارش، سوزن‌سوزن شدن، ضربان، کشیده شدن یا خزیدن در پاهای خود را تجربه می‌کنند.

سندرم پای بی‌قرار در چه سنی شروع می‌شود؟

این اختلال می‌تواند در هر سنی آغاز شود، اما معمولاً با افزایش سن بدتر می‌شود. در موارد شدید، سندرم پای بی‌قرار می‌تواند خواب شبانه را مختل کرده و بر کیفیت زندگی روزانه تأثیر منفی بگذارد.

نام دیگر سندرم پای بی‌ قرار چیست؟

این بیماری همچنین با نام بیماری ویلیس-اکبوم (Willis-Ekbom Disease) نیز شناخته می‌شود. ممکن است پزشک شما از این اصطلاح برای توصیف وضعیت‌تان استفاده کند.

انواع سندرم پای بی‌قرار (RLS)

سندرم پای بی‌قرار به‌طور کلی به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود:

۱. سندرم پای بی‌ قرار با شروع زودهنگام

در این نوع، علائم قبل از ۴۵ سالگی ظاهر می‌شوند. اغلب سابقه خانوادگی یا ژنتیکی در بین اعضای خانواده دیده می‌شود. پیشرفت بیماری در این حالت کندتر است و معمولاً علائم به‌مرور زمان تشدید می‌شوند.

۲. سندرم پای بی‌ قرار با شروع دیرهنگام

در این نوع، تشخیص پس از ۴۵ سالگی انجام می‌شود و علائم به‌صورت ناگهانی‌تر و سریع‌تر شدت می‌گیرند. معمولاً این نوع RLS با مشکلات پزشکی زمینه‌ای همراه است و می‌تواند تأثیر بیشتری بر کیفیت خواب و فعالیت‌های روزانه داشته باشد.

روش‌های کنترل سندرم پای بی‌ قرار

برای کاهش علائم سندرم پای بی‌قرار می‌توان از راهکارهای ساده زیر بهره برد:

• ایجاد تغییرات در سبک زندگی (مانند کاهش مصرف کافئین، ورزش منظم، خواب منظم)
• تکنیک‌های آرام‌سازی مانند ماساژ پا، دوش آب گرم یا مدیتیشن
• استفاده از داروهای تجویز شده توسط پزشک در موارد شدیدتر

علائم سندرم پای بی‌قرار (RLS)

علامت اصلی سندرم پای بی‌ قرار تمایل شدید و مداوم به حرکت دادن پاهاست. این میل معمولاً به‌دلیل احساسات ناخوشایند و آزاردهنده در پاها ایجاد می‌شود، به‌ویژه زمانی که فرد در حال استراحت یا خوابیدن است.

شایع‌ترین علائم سندرم پای بی‌قرار عبارتند از:

• احساسات ناخوشایند مانند سوزن‌سوزن شدن، خارش، کشیده شدن یا خزیدن در پاها
• بدتر شدن علائم هنگام نشستن طولانی یا دراز کشیدن (به‌ویژه در عصر و شب)
• تسکین موقت علائم با حرکت دادن پاها
• لرزش یا تکان دادن مداوم پاها در شب، که ممکن است ناخودآگاه باشد

تاثیر سندرم پای بی‌قرار بر خواب و زندگی روزمره

سندرم پای بی‌ قرار می‌تواند خواب شبانه را به‌شدت مختل کند و بر کیفیت زندگی تأثیر منفی بگذارد. این اختلال باعث می‌شود افراد:

• در به خواب رفتن یا خواب ماندن دچار مشکل شوند
• مجبور شوند نیمه‌شب از رختخواب بلند شده و پاهای خود را حرکت دهند
• در طول روز احساس خستگی یا خواب‌آلودگی کنند
• دچار تغییرات خلق‌وخو، اضطراب یا افسردگی شوند
• با کاهش تمرکز، کاهش حافظه و کاهش عملکرد ذهنی مواجه شوند

احساسات ناخوشایند مرتبط با سندرم پای بی‌قرار (RLS)

افرادی که به سندرم پای بی‌ قرار مبتلا هستند، معمولاً علائم را به‌صورت احساسات ناخوشایند و قانع‌کننده در پاها توصیف می‌کنند. این احساسات معمولاً در هر دو پا تجربه می‌شوند و به ندرت ممکن است به بازوها نیز گسترش پیدا کنند.

مشخصات این احساسات شامل موارد زیر است:

• شروع علائم هنگام استراحت: احساسات آزاردهنده معمولاً پس از نشستن یا دراز کشیدن برای مدت طولانی شروع می‌شوند؛ مانند زمانی که در ماشین، هواپیما یا سینما هستید.
• تسکین علائم با حرکت: حرکاتی مانند کشش پاها، قدم زدن، یا تکان دادن آن‌ها می‌توانند به‌طور موقت ناراحتی را کاهش دهند.
• تشدید علائم در شب: علائم سندرم پای بی‌قرار در عصر یا شب شدیدتر می‌شوند، به‌ویژه در زمان تلاش برای خوابیدن.
• تکان‌های غیرارادی پا در خواب: این اختلال اغلب با شرایطی به نام حرکت دوره‌ای اندام در خواب (PLMS) همراه است. در این حالت، پاها در خواب به‌طور ناخودآگاه تکان می‌خورند یا لگد می‌زنند، که می‌تواند خواب شبانه را مختل کند.

نوع احساسات در سندرم پای بی‌قرار چگونه است؟

یکی از ویژگی‌های کلیدی سندرم پای بی‌قرار این است که احساسات ناخوشایند آن در داخل پاها حس می‌شوند، نه روی سطح پوست. این حس‌ها معمولاً از درون پاها نشأت می‌گیرند و باعث میل شدید به حرکت دادن پاها می‌شوند.

این احساسات ممکن است به‌صورت‌های زیر توصیف شوند:

• احساس خزیدن در پا
• حس کشیده شدن یا پیچ خوردن
• ضربان‌دار یا دردناک
• خارش از درون
• حس برق‌مانند یا شوک خفیف

با وجود شباهت‌هایی با گرفتگی یا بی‌حسی عضلانی، افراد مبتلا به RLS معمولاً این علائم را متفاوت از گرفتگی یا کرختی توصیف می‌کنند. آن‌ها بیشتر از تمایل مداوم به حرکت پاها صحبت می‌کنند، تا از درد یا سفتی عضلات.

نوسان علائم سندرم پای بی‌قرار

علائم این بیماری معمولاً دوره‌ای هستند؛ یعنی ممکن است در بازه‌هایی به‌شدت ظاهر شوند و سپس برای مدتی ناپدید شوند. با این حال، بسیاری از افراد گزارش می‌دهند که علائم پس از مدتی دوباره بازمی‌گردند یا شدت می‌گیرند.

چه زمانی باید برای سندرم پای بی‌ قرار به پزشک مراجعه کرد؟

اگر احساس می‌کنید به علائم سندرم پای بی‌قرار مبتلا هستید، بهتر است هرچه زودتر با پزشک یا متخصص مغز و اعصاب مشورت کنید. نادیده گرفتن این علائم ممکن است باعث:

• اختلال در خواب شبانه
• خستگی و خواب‌آلودگی در طول روز
• کاهش تمرکز و عملکرد روزانه
• اختلال در خلق‌وخو و افزایش اضطراب یا افسردگی شود

مراجعه به پزشک می‌تواند به تشخیص دقیق، بررسی دلایل زمینه‌ای (مانند کمبود آهن یا بیماری‌های عصبی) و یافتن بهترین روش‌های درمانی کمک کند. هرچقدر زودتر اقدام کنید، مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی آسان‌تر خواهد بود.

علل سندرم پای بی‌قرار (RLS)
در بسیاری از موارد، علت دقیق سندرم پای بی‌قرار مشخص نیست. با این حال، محققان احتمال می‌دهند که این اختلال با عدم تعادل در دوپامین مغز مرتبط باشد. دوپامین ماده‌ای شیمیایی است که نقش مهمی در کنترل حرکات عضلانی ایفا می‌کند.

وراثت و عوامل ژنتیکی
در برخی افراد، به‌ویژه آن‌هایی که قبل از سن ۴۰ سالگی دچار علائم می‌شوند، RLS می‌تواند زمینه‌ی ارثی داشته باشد. پژوهشگران مناطق خاصی را روی کروموزوم‌ها شناسایی کرده‌اند که ممکن است ژن‌های مسئول سندرم پای بی‌قرار در آنجا قرار داشته باشند.

ارتباط RLS با بارداری
بارداری یکی از عواملی است که ممکن است علائم RLS را برای اولین‌بار ایجاد یا تشدید کند. این حالت بیشتر در سه‌ماهه سوم بارداری دیده می‌شود. خوشبختانه، این علائم معمولاً پس از زایمان از بین می‌روند.

عوامل خطر سندرم پای بی‌قرار
اگرچه سندرم پای بی‌قرار می‌تواند در هر سنی حتی در کودکی ظاهر شود، برخی عوامل می‌توانند احتمال ابتلا را افزایش دهند:

• سن: شیوع RLS با افزایش سن بیشتر می‌شود.
• جنسیت: این بیماری در زنان بیشتر از مردان دیده می‌شود.
• سابقه خانوادگی: افرادی که بستگان درجه اول‌شان به RLS مبتلا هستند، در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
• بارداری یا تغییرات هورمونی: مخصوصاً در اواخر بارداری.

بیماری‌های زمینه‌ای مرتبط با سندرم پای بی‌ قرار (RLS)

اگرچه سندرم پای بی‌قرار (RLS) معمولاً به یک بیماری زمینه‌ای جدی مرتبط نیست، اما گاهی اوقات ممکن است با برخی شرایط پزشکی دیگر هم‌راستا باشد. این شرایط می‌توانند علائم RLS را تشدید کنند یا ایجاد نمایند. برخی از این بیماری‌ها عبارتند از:

۱. نوروپاتی محیطی
نوروپاتی محیطی آسیب به اعصاب دست و پا است که معمولاً ناشی از بیماری‌های مزمن مانند دیابت و اختلال مصرف الکل می‌باشد. این آسیب‌ها می‌توانند باعث بروز علائم مشابه RLS شوند.

۲. کمبود آهن
کمبود آهن، که به‌عنوان کمبود آهن شناخته می‌شود، می‌تواند عاملی برای بروز یا بدتر شدن علائم سندرم پای بی‌قرار باشد. افرادی که سابقه خونریزی از معده یا روده دارند، یا آن‌هایی که قاعدگی شدید یا خون اهدا می‌کنند، بیشتر در معرض کمبود آهن و در نتیجه RLS هستند.

۳. نارسایی کلیه
افرادی که به نارسایی کلیه مبتلا هستند، معمولاً کمبود آهن نیز دارند که اغلب با کم‌خونی همراه است. هنگامی که کلیه‌ها به‌درستی عمل نمی‌کنند، ذخایر آهن در خون کاهش می‌یابد که این موضوع و تغییرات دیگر در شیمی بدن می‌توانند باعث ایجاد یا تشدید RLS شوند.

۴. آسیب نخاعی
آسیب به نخاع یا مشکلات نخاعی می‌تواند باعث ایجاد علائم سندرم پای بی‌قرار شود. آسیب به سیستم عصبی مرکزی در این مناطق می‌تواند عملکرد درست سیستم عصبی محیطی را مختل کند.

۵. بیماری پارکینسون
افرادی که به بیماری پارکینسون مبتلا هستند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای سندرم پای بی‌قرار باشند. بیماری پارکینسون می‌تواند بر سیستم عصبی تأثیر بگذارد و باعث بروز علائمی مشابه با RLS شود.

عوارض سندرم پای بی‌قرار (RLS)

سندرم پای بی‌قرار (RLS) می‌تواند علائمی از خفیف تا شدید داشته باشد که تأثیر قابل‌توجهی بر کیفیت زندگی فرد می‌گذارد. بسیاری از افرادی که به RLS مبتلا هستند، با مشکلاتی در به خواب رفتن یا حفظ خواب مواجه می‌شوند.

عوارض جدی RLS:
اختلال در خواب: افراد مبتلا به سندرم پای بی‌ قرار معمولاً از بی‌خوابی رنج می‌برند که می‌تواند منجر به خواب‌آلودگی مفرط در طول روز شود.

• افسردگی: ناتوانی در خواب و اختلالات خواب می‌تواند به تدریج باعث افسردگی و اضطراب شود.
• کاهش کیفیت زندگی: علائم مستمر RLS می‌تواند باعث کاهش کیفیت زندگی فرد شود، زیرا این اختلال بر بسیاری از فعالیت‌های روزمره تأثیر می‌گذارد.

شرایط پزشکی مرتبط با سندرم پای بی‌قرار

بعضی از شرایط پزشکی می‌توانند به سندرم پای بی‌قرار منجر شوند یا آن را تشدید کنند. از جمله این شرایط عبارتند از:

• کمبود آهن (سطوح پایین آهن)
• کم‌خونی
• بارداری
• دیابت
• بیماری کلیوی
• نوروپاتی محیطی
• اختلال مصرف مواد

محرک‌های تشدیدکننده علائم سندرم پای بی‌ قرار

عوامل و شرایط مختلفی می‌توانند علائم RLS را بدتر کنند. این محرک‌ها ممکن است متفاوت باشند، اما برخی از رایج‌ترین موارد عبارتند از:

• الکل
• کافئین
• نیکوتین
• داروهای خاص
• استرس

افرادی که قبل از استراحت یا خواب این محرک‌ها را مصرف می‌کنند، احتمالاً علائم شدیدتری را تجربه خواهند کرد. کمبود خواب نیز می‌تواند منجر به بدتر شدن علائم شود. به این ترتیب، استراحت کافی و شناسایی عواملی که می‌توانند علائم را تشدید کنند، برای مدیریت بهتر RLS ضروری است.

اگر احساس می‌کنید علائم شما تحت تأثیر برخی از این عوامل قرار دارند یا نیاز به کمک برای شناسایی محرک‌های شخصی خود دارید، حتماً با یک پزشک یا متخصص مشورت کنید.

چگونه سندرم پای بی‌قرار تشخیص داده می‌شود؟

برای تشخیص سندرم پای بی‌ قرار (RLS)، پزشک یا ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی پس از بررسی علائم شما و انجام یک معاینه فیزیکی، تشخیص بالینی می‌دهد. در این روند، پزشک معمولاً از شما تاریخچه پزشکی کاملی می‌خواهد و بررسی می‌کند که آیا بیماری‌های زمینه‌ای دیگری وجود دارند که علائم مشابه RLS را ایجاد کرده باشند.

چند نکته که در روند تشخیص کمک می‌کنند عبارتند از:

• معاینه عصبی: برای ارزیابی عملکرد عصبی و رد سایر اختلالات.
• آزمایش خون: برای بررسی کمبود آهن یا سایر مشکلات پزشکی.
• مطالعه خواب شبانه: در صورت لزوم، پزشک ممکن است یک مطالعه خواب شبانه را توصیه کند تا سایر اختلالات خواب مانند اختلال حرکت دوره‌ای اندام را ارزیابی کند. با این حال، تشخیص RLS معمولاً نیاز به مطالعه خواب ندارد.

معیارهای تشخیص RLS

• برای تأیید تشخیص سندرم پای بی‌ قرار (RLS)، پزشک به دنبال معیارهای زیر می‌گردد:
• میل به حرکت دادن پاها که با احساسات ناراحت‌کننده مانند درد، کشیدن یا خزش همراه است.
• علائم در هنگام استراحت یا بی‌تحرکی آغاز می‌شوند یا بدتر می‌شوند.
• تسکین علائم با حرکت، مانند کشش، پیاده‌روی یا ورزش.
• علائم بدتر شدن در عصر یا شب.
• رد دیگر شرایط پزشکی که می‌تواند علائم مشابه ایجاد کند.

آیا تشخیص سندرم پای بی‌قرار در کودکان سخت است؟

بله، تشخیص RLS در کودکان گاهی اوقات چالش‌برانگیز است. این به این دلیل است که کودکان ممکن است نتوانند علائم خود یا احساساتشان را به‌طور دقیق توصیف کنند. در برخی موارد، سندرم پای بی‌قرار در کودکان ممکن است مشابه با اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی (ADHD) یا دردهای رشدی باشد. بنابراین، در تشخیص RLS در کودکان، پزشکان باید دقت بیشتری به خرج دهند و ممکن است نیاز به بررسی‌های اضافی برای تمایز بین این شرایط باشد.

مدیریت و درمان سندرم پای بی‌قرار (RLS)

سندرم پای بی‌ قرار (RLS) می‌تواند با استفاده از داروها و تغییرات سبک زندگی بهبود یابد. در این بخش به بررسی روش‌های مختلف درمان این اختلال می‌پردازیم که شامل داروها و درمان‌های خانگی است.

چگونه سندرم پای بی‌قرار درمان می‌شود؟

درمان سندرم پای بی‌قرار ممکن است شامل مصرف داروها یا تغییرات در عادات زندگی باشد. برخی از افراد می‌توانند علائم خود را کاهش دهند، به‌ویژه اگر بیماری‌های زمینه‌ای خود را به‌طور مؤثر مدیریت کنند. پزشک شما و شما باید درباره گزینه‌های درمانی که مناسب حال شماست صحبت کنید و همچنین از عوارض جانبی داروها آگاه شوید.

داروهای درمانی برای سندرم پای بی‌قرار

چندین دارو وجود دارد که می‌تواند علائم RLS را تسکین دهد. پزشک شما ممکن است یکی از موارد زیر را توصیه کند:

• مکمل‌های آهن: برای افرادی که سطح آهن پایین دارند، مصرف مکمل آهن همراه با ویتامین C می‌تواند مفید باشد.
• داروهای ضد تشنج: مانند گاباپنتین یا پره‌گابالین که به تسکین علائم کمک می‌کنند.
• آگونیست‌های دوپامین: داروهایی مانند پرامی‌پکسول یا روپینیرول که باعث تحریک گیرنده‌های دوپامین در مغز می‌شوند.
• پیش‌سازهای دوپامین: داروهایی که به دوپامین تبدیل می‌شوند، مانند لوودوپا.
• داروهای آرام‌بخش یا مواد افیونی: در موارد شدید که سایر درمان‌ها مؤثر نباشند، داروهایی مانند بنزودیازپین‌ها (مثل کلونازپام) یا مواد افیونی (مثل متادون یا بوپرنورفین) ممکن است تجویز شوند. این داروها ممکن است باعث وابستگی شوند، بنابراین باید با احتیاط مصرف شوند.

گاهی اوقات تزریق آهن برای کسانی که علائم شدید دارند و سطح آهن آنها پایین است، مؤثر است.

درمان‌های خانگی برای سندرم پای بی‌قرار

اگر علائم RLS شما خفیف است، پزشک ممکن است روش‌های خانگی را برای تسکین علائم و راحتی بیشتر شما توصیه کند. برخی از این درمان‌ها شامل:

• ورزش منظم: انجام فعالیت‌های ورزشی مثل ایروبیک، دوچرخه‌سواری یا پیاده‌روی می‌تواند به کاهش علائم کمک کند. از ورزش‌های سنگین یا شدید در چند ساعت قبل از خواب خودداری کنید.
• عادات خوب خواب: پرهیز از تماشای تلویزیون، استفاده از گوشی موبایل یا رایانه در رختخواب می‌تواند به خواب بهتر کمک کند. خواب ناکافی می‌تواند علائم RLS را بدتر کند.
• حمام گرم یا پد گرم‌کننده: پاهای خود را در وان گرم خیس کنید یا از پد گرم‌کننده یا کمپرس سرد برای تسکین ناراحتی استفاده کنید.
• کاهش استرس: استرس می‌تواند علائم RLS را تشدید کند، بنابراین یادگیری تکنیک‌های کاهش استرس می‌تواند مفید باشد.
• اجتناب از کافئین: کافئین موجود در قهوه یا نوشیدنی‌های مشابه می‌تواند علائم RLS را بدتر کند، بنابراین بهتر است قبل از خواب از مصرف آن اجتناب کنید.

تسکین سریع پاهای بی‌قرار (RLS)

حرکت دادن پاها یکی از سریع‌ترین راه‌ها برای تسکین علائم سندرم پای بی‌قرار است. این حرکت می‌تواند ناراحتی‌ها را به طور موقت کاهش دهد، اما پس از توقف حرکت، علائم ممکن است مجدداً بازگردند. علاوه بر این، ماساژ پاها، راه رفتن در اطراف یا انجام کشش نیز می‌تواند به تسکین موقت کمک کند.

پیشگیری از سندرم پای بی‌ قرار

متاسفانه، هیچ راه شناخته شده‌ای برای پیشگیری از سندرم پای بی‌قرار وجود ندارد. با این حال، شما می‌توانید با درمان بیماری‌های زمینه‌ای یا اجتناب از محرک‌هایی مانند کافئین و الکل، خطر بدتر شدن علائم را کاهش دهید.

چشم‌انداز / پیش‌آگهی

سندرم پای بی‌قرار تأثیر زیادی بر امید به زندگی نخواهد گذاشت، اما می‌تواند بر سلامت کلی و کیفیت زندگی شما تأثیر داشته باشد. شدت علائم می‌تواند متغیر باشد و حتی علائم خفیف نیز ممکن است بر توانایی شما برای خوابیدن و انجام فعالیت‌های روزمره اثر بگذارد. به طور کلی، درمان‌ها می‌توانند به شما کمک کنند تا علائم خود را مدیریت کنید.

آیا درمانی برای سندرم پای بی‌قرار وجود دارد؟

در حال حاضر، هیچ درمان قطعی برای سندرم پای بی‌قرار وجود ندارد، اما با استفاده از درمان‌های مختلف می‌توانید علائم خود را مدیریت کرده و کیفیت خواب خود را بهبود ببخشید.

زندگی با سندرم پای بی‌ قرار

زندگی با سندرم پای بی‌قرار می‌تواند چالش‌برانگیز باشد، زیرا این اختلال خواب شما را مختل می‌کند و ممکن است در طول شب احساس ناراحتی کنید. اگر علائم شما بدتر می‌شود یا بر خواب شما تأثیر می‌گذارد و با درمان‌های خانگی بهبود نمی‌یابد، بهتر است به یک پزشک متخصص مراجعه کنید.

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید:

• چه چیزی باعث علائم من شده است؟
• چه نوع درمانی را پیشنهاد می‌کنید؟
• آیا درمانی که توصیه می‌کنید عوارض جانبی دارد؟
• چگونه می‌توانم با RLS بهتر بخوابم؟
• چه تغییراتی در روتین شبانه خود ایجاد کنم تا علائم RLS را کاهش دهم؟

منابع

American Academy of Sleep Medicine. Restless Legs Syndrome. Last reviewed 8/2020..

American Sleep Association. Treatment for Restless Legs Syndrome. Last reviewed 3/28/2023.

National Health Services (U.K.). Restless Legs Syndrome. Last reviewed 3/23/2022.

National Institute of Neurological Disorders and Stroke. Restless Legs Syndrome.

National Library of Medicine (U.S.). Restless Legs Syndrome. Last reviewed 5/1/2018.

National Organization for Rare Disorders, Inc. Restless Legs Syndrome. Last updated 4/24/2023.

National Sleep Foundation. Restless Legs Syndrome. Last updated 8/31/2023.