تست تشخیص بیش فعالی
تست بیش فعالی کودکان چیست؟ این اختلال چگونه به صورت دقیق و قطعی قابل تشخیص است؟ اختلال بیش فعالی و اختلال نقص توجه (بیش فعالی) یا (Attention Deficit Hyperactivity Disorder – ADHD) یکی از شایع‌ترین اختلالات روانی در کودکان است که ممکن است تا سنین بزرگسالی ادامه پیدا کند. تشخیص این بیماری اغلب می‌تواند چالش‌برانگیز باشد زیرا نشانه‌های آن می‌تواند شبیه به رفتارهای طبیعی کودکان باشد. اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) یک وضعیت عصبی رشدی رایج است که می تواند بر نحوه تفکر، پردازش احساسات و پاسخ به محیط شما تأثیر بگذارد. اگرچه ADHD معمولاً در کودکان و نوجوانان تشخیص داده می شود، اما در بزرگسالان نیز قابل تشخیص است.
نحوه تشخیص بیش فعالی
هیچ تست دقیقی برای تشخیص ADHD وجود ندارد. در عوض، پزشکان به چندین روش می توانند بیش فعالی در کودکان و بزرگسالان را شناسایی کنند، از جمله:
- صحبت کردن با والدین یا مصاحبه بالینی، اقوام، یا نزدیک ترین دوستان برای تحلیل شخصیت
- پرسشنامه ها یا مقیاس های رتبه بندی که علائم ADHD را اندازه گیری می کنند.
- تست های روانشناسی تشخیص بیش فعالی
در مورد کودکان، پزشک با والدین در مورد علائم ADHD که دیده اند صحبت خواهد کرد. پزشک می خواهد بداند که این رفتارها از چه سنی شروع شده و کودک کجا و چه زمانی علائم را نشان می دهد . در مورد بزرگسالان، پزشک ممکن است بخواهد با همسر یا سایر اعضای خانواده صحبت کند. آنها می خواهند بفهمند که آیا بیمار در دوران کودکی علائمی داشته است یا خیر. دانستن اینکه آیا یک بزرگسال در کودکی دارای رفتار ADHD بوده است برای تشخیص مهم است.
آزمایش هایی برای تشخیص بیش فعالی کودکان
- شنوایی و بینایی
- آزمایش خون برای سطوح سرب
- آزمایش خون برای بیماری هایی مانند بیماری تیروئید
- آزمایشی برای اندازه گیری فعالیت الکتریکی در مغز
- سی تی اسکن یا ام آر آی برای بررسی ناهنجاری های مغزی
تست بیش فعالی کودکان؛ شدت اختلال بیش فعالی چگونه تعیین می شود؟
همراه با این دستورالعمل های APA، پزشکان ممکن است از مقیاس های رتبه بندی برای کمک به ارزیابی و ردیابی علائم ADHD استفاده کنند. چند نمونه عبارتند از:
مقیاس ارزیابی واندربیلت: این ابزار ارزیابی 55 سوالی علائم ADHD را بررسی می کند. همچنین به دنبال شرایط دیگری مانند اختلال سلوک، اختلال مخالفت-نافرمانی، اضطراب و افسردگی است.
نمایه توجه کودک (CAP): این مقیاس به طور کلی توسط معلمان کامل می شود و علائم رایج ADHD را دنبال می کند.
سیستم ارزیابی رفتار برای کودکان (BASC): این تست به دنبال مواردی مانند بیش فعالی، پرخاشگری و مشکلات رفتاری است. همچنین به دنبال اضطراب، افسردگی، توجه و مشکلات یادگیری و فقدان برخی از مهارت های ضروری است.
چک لیست رفتار کودک/فرم گزارش معلم (CBCL): از جمله موارد دیگر، این مقیاس به شکایات فیزیکی، رفتار پرخاشگرانه یا بزهکارانه و کناره گیری می پردازد.
مقیاس رتبه بندی کانرز: این پرسشنامه ای است که در مورد مواردی مانند رفتار، کار یا تکالیف مدرسه و زندگی اجتماعی می پرسد. آنها می توانند نشان دهند که چگونه این علائم بر چیزهایی مانند نمرات، شغل، زندگی خانگی و روابط تأثیر می گذارد.
تست IVA-2: تست IVA، آزمون بررسی توجه و تمرکز است که به اختصار IVA -2 CPT گفته می شود. IVA-2 CPT مخفف Integrated Visual and Auditory Continues Performance Test به معنای آزمون بررسی یکپارچه ی عملکرد دیداری – شنیداری می باشد. این تست، یک آزمون تخصصی جهت بررسی توجه و تمرکز و تشخیص دقیق اختلال نقص توجه-بیش فعالی(ADHD) در کودکان و بزرگسالان می باشد.
تست IVA، یک آزمون عصب شناختی (نوروسایکولوژی) جهت ارزیابی توجه در هر دو حیطه توجه دیداری و توجه شنیداری و همچنین بررسی عملکرد کنترل تکانش می باشد. اولین بار توسط جان استندفورد ( روانشناس) و آن ترنر (پزشک) ساخته شد و برای ایجاد تمایز بین افراد مبتلا به ADHD از افراد مبتلا به اختلال سلوک و افراد بدون مشکل سلامت جسمی طراحی شده بود.
تست نقشه مغزی: سیستم کمک ارزیابی مبتنی بر QEEG عصبی روانپزشکی (NEBA) اسکنی است که امواج مغزی را اندازه گیری می کند. نسبت امواج مغزی خاص در کودکان و نوجوانان مبتلا به ADHD بیشتر است. این اسکن برای استفاده در کودکان 6 تا 17 ساله تایید شده است، اما قرار است به عنوان بخشی از یک معاینه کامل پزشکی و روانشناسی استفاده شود.
علائم بیش فعالی
علائم ADHD می‌تواند در سه دسته کلی قرار بگیرد: بی توجهی (Inattention), بیش فعالی (Hyperactivity) و کنش زدایی (Impulsivity).
بی توجهی
کودکان ADHD ممکن است دچار مشکلاتی در تمرکز بر روی کارها باشند، خیلی سریع حواسشان پرت می شود، کارها را نیمه تمام رها می کنند، به نکات جزئی توجهی ندارند، برنامه ریزی می کنند اما نمی توانند به آن پایبند باشند، حافظه کوتاه مدت و در برخی افراد بلند مدت آنها خوب کار نمی کنند و سریع فراموش می کنند و از انجام برخی کار ها زود خسته می شوند. یک فرد باید حداقل 6 علامت از این 9 علامت را داشته باشد و علائم کمی از نوع بیش فعالی- تکانشی داشته باشد:
- به جزئیات توجه نمی کند یا اشتباهات و بی دقتی زیادی انجام می دهد
- نمی تواند در یک کار بماند یا در یک حوزه فعالیت کند
- شنونده خوبی نیست
- دستورالعمل ها را دنبال نمی کند یا تکالیف مدرسه یا کارهای خانه را نیمه کاره رها می کند
- مشکل در سازماندهی کارها یا فعالیت ها دارد
- از انجام کارهایی که نیاز به تلاش یا تمرکز دارند اجتناب می کند یا علاقه ای به انجام انها ندارد
- خیلی از وسایل و ملزومات خود را از گم می کند
- به راحتی حواسش پرت می شود
- بسیار فراموشکار است
بیش فعالی یا بیش فعال- تکانشی
این نوع افراد ممکن است نتوانند یکجا بایستند و یا فعالیت ثابت داشته باشند، علاقه به انجام حرکات بدن زیادی دارند، مدام در حال حرف زدن یا فعالیت هستند، قدرت ارتباط گیری و اجتماعی بالایی دارند، به طور مداوم حرکت کنند و در حین صحبت دیگران حرف بزنند. میزان فعالیت این کودکان یا بزرگسالان ممکن است از کم تا پر شدت متغییر است. یک فرد باید حداقل 6 علامت از این 9 علامت را داشته باشد و علائم کمی از نوع بی توجهی داشته باشد:
- دست یا پای حود را زیاد تکان می دهد
- زیاد از جایش بلند می شود یا در مدام در حال چرخیدن است
- در هر زمانی می دود یا بالا و پایین می پرد
- در زمان بازی کردن از با بی سر و صدا مشکل دارد
- همیشه در حال حرکت یا انجام یک فعالیت می باشد
- بیش از حد صحبت می کند و پر حرفی دارد
- قبل از اینکه سوال کامل شود، پاسخ آن را می دهد
- عدم کنترل خود برای انتظار کشیدن با در صف ایستادن دارد
- حرف دیگران را قطع می کند یا وسط حرف بقیه می پرد
کنش زدایی
کودکان با ADHD ممکن است توانایی منتظر ماندن و انتظار چیزی را کشیدن نداشته باشند و عکس‌العمل‌های فوری داشته باشند بدون اینکه به عواقب آن فکر کنند. در واقع عدم توانایی برای صبر و داشتن استمرار یکی از ایرادات این گونه از کودکان است و فعالیت های خود را بدون فکر و با عجله انجام می دهند.
علائم بیش فعالی در مقاطع تحصیلی
در پیش دبستانی
پیش دبستانی هنوز برای تشخیص ADHD در اکثر موارد کمی زود است، مگر اینکه ADHD شدید باشد.
کارنیک می گوید: «به طور کلی، کودکان مشکوک به ADHD در این سن، بسیار تکانشی و بیش فعال هستند. “خیلی بیشتر از چیزی که در 3 سالگی انتظار دارید، و این فقط یک مشکل نابالغی نیست.”
ولی، پزشکان معمولاً ADHD را در کودکان تا حداقل 5 سالگی تشخیص نمی دهند.
در مدرسه ابتدایی
دبستان زمانی است که بیشتر تشخیص های adhd اتفاق می افتد.
کارنیک توضیح می دهد: «تشخیص ADHD در یک محیط ساختار یافته آسان تر است. بنابراین، معلمان به احتمال بیشتری متوجه کودکی می شوند که دائماً خیال پردازی می کند، در کلاس فوق العاده پرحرف است یا به راحتی در طول فعالیت هایی مانند گوش کردن به درس حواسشان منحرف می شود.
در طول کنفرانس‌های والدین و معلمان، ممکن است بشنوید که فرزند شما اغلب تکان‌دهنده، خواستار یا قادر به تکمیل پروژه‌ها نبوده است. درمان بیش فعالی در کودکان در این سنین باید ایجاد شود.
با این حال، Myszak می گوید، فرزند شما نباید فقط در مدرسه مشکل داشته باشد. شما باید همین علائم را در خانه یا در فعالیت های فوق برنامه نیز مشاهده کنید.
او می‌گوید: «اگر تنها یک مکان مشکل‌ساز باشد، ممکن است به جای ADHD، مشکل آن محیط خاص باشد.
در مقطع راهنمایی و دبیرستان
Myszak می‌گوید: «گاهی اوقات بچه‌ها [با ADHD] تا مدت‌ها بعد شناسایی نمی‌شوند. در این موارد، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد کودک در توجه مشکل داشته است، اما یا می‌توانستند این مشکلات را در زمانی که مطالب آسان‌تر بود جبران کنند، یا به دلیل عوامل فرهنگی، علائم آنها تشخیص داده نمی‌شود.»
با این حال، بعداً در مدرسه، ADHD می تواند تأثیر بیشتری بر تحصیل داشته باشد. کودکان مبتلا به ADHD تشخیص داده نشده و درمان نشده می توانند در مدرسه عملکرد ضعیفی داشته باشند یا در رفتارهای پر پیامد مانند مصرف مواد درگیر شوند.
رفتار های تکانه ای کودکان
رفتارهای تکانه ای یا معمولاً با نام دیگر اختلال های حرکتی مختلف، مجموعه ای از اختلالات رفتاری هستند که در کودکان مشاهده می شوند. این اختلالات شامل اختلال بیش فعالی/کم توجهی (ADHD)، اختلال های حرکتی خاص مانند اختلال کارکرد اجرایی (EF) و اختلال کنترل حرکتی (DCD) می شوند. این رفتارها ممکن است شامل عدم توانایی در انجام وظایف روزمره، عدم توانایی در کنترل حرکات پیچیده، اختلال در کنترل خشم و تعامل اجتماعی مناسب با دیگران، و مشکلات در یادگیری باشند.
اختلال کارکرد اجرایی (EF)
یکی از اختلالات حرکتی است که در نوجوانان و جوانان مشاهده می شود. افراد دارای مشکل در کارکردهای شناختی مانند برنامه ریزی، تصمیم گیری، حافظه کاری، کنترل عواطف و رفتار و یادگیری هستند. این اختلال ممکن است با اختلال بیش فعالی/کم توجهی (ADHD) همراه باشد و مشکلاتی همچون عدم توانایی در مدیریت وظایف روزمره، مشکلات در تعامل اجتماعی، و مشکلات در یادگیری را ایجاد کند.
اختلال کنترل حرکتی (DCD)
این اختلال حرکتی است در اشخاص در تمامی سنین مشاهده می شود. در این اختلال، کودکان دارای مشکل در کنترل حرکات پیچیده مانند پریدن، دویدن، و تعامل اجتماعی هستند. این اختلال شامل مشکلاتی همچون عدم توانایی در اجرای حرکات پیچیده، مشکلات در تنظیم حرکتی، و مشکلات در تعامل اجتماعی است.علاوه بر این، رفتارهای تکانه ای می‌توانند عوارض جانبی در دوران بزرگسالی نیز داشته باشند. به عنوان مثال، افرادی که در کودکی مبتلا به اختلال بیش فعالی/کم توجهی بوده‌اند، در بزرگسالی نیز ممکن است دچار مشکلاتی همچون اضطراب، افسردگی، و مشکلات در تعامل اجتماعی باشند.
درمان رفتارهای تکانه ای بستگی به نوع اختلال دارد. برای درمان اختلال بیان شده معمولاً از داروهایی که برای افزایش سطح دوپامین در مغز استفاده می شوند. همچنین، روش‌های درمانی رفتاری مانند مشاوره روانشناسی، آموزش مهارت‌های اجتماعی و آموزش مهارت‌های مدیریت زمان و وظایف نیز می‌تواند مفید باشد.
تست تشخیص بیش فعالی چگونه است؟
تست بیش فعالی اغلب شامل یک مجموعه از ارزیابی‌های روانشناختی ذهنی و فیزیکی است که توسط یک روان‌پزشک یا روانشناس انجام می‌شود. این تست‌ها می‌توانند شامل مصاحبه با والدین کودک، خواهر یا برادر و گاهی اوقات خود کودک باشد.
رایج‌ترین روش تشخیص ADHD چک‌لیست تشخیصی DSM-5 است. این چک‌لیست شامل 18 علامت از بی توجهی و بیش فعالی است که در آن برای تشخیص ADHD، باید 6 علامت یا بیشتر در کودکان تا 16 سال و حداقل 5 علامت در بزرگسالان وجود داشته باشد.
تست بیش فعالی در زمینه حرکتی به دو صورت اجرا می‌شود: تست سه‌حرکتی و تست دوحرکتی. تست سه‌حرکتی شامل سه وظیفه است که در آن کودک باید به ترتیب روی دکمه‌هایی با رنگ‌های مختلف کلیک کند. در تست دوحرکتی، کودک باید به ترتیب روی دکمه‌هایی با اشکال مختلف کلیک کند.
در تست بیش فعالی، امواج مغزی شرکت‌کننده با استفاده از الکترودهای موجود بر روی سر و بدن شخص، ضبط می‌شود. سپس این امواج با استفاده از نرم‌افزارهای تحلیلی، تجزیه و بررسی می‌شوند. نتایج این تجزیه و تحلیل، اطلاعاتی درباره عملکرد مغزی شرکت‌کننده در هنگام انجام وظایف ارائه می‌دهد.
تست بیش فعالی برای تشخیص اختلالاتی مانند اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD)، اختلالات اضطرابی، اختلالات خواب و اختلالات رفتاری استفاده می‌شود. در افرادی که در این اختلالات رنج می‌برند، عملکرد مغزی آنها در هنگام انجام وظایف تست بیش فعالی، با الگوهای خاصی که در جمعیت عادی وجود ندارند، متفاوت است.
نمونه سوالات تست بیش فعالی کودکان
در انجام تست های adhd معمولا باید بهترین احساس و رفتار در مدت زمان 6 ماه گذشته بیان شود و فعالیت های گدشته خود را نباید در این آزمون ها ترکیب کنید. برخی از سوالاتی که در تست بیش فعالی از شما پرسیده می شود و باید بر اساس مقدار یعنی خوب ، معمولی و بد پاسخ بدهید.
- هر چند وقت یکبار پس از انجام کاری چالش برانگیز، در جمع بندی جزئیات نهایی یک پروژه با مشکل مواجه می شوید؟
- زمانی که باید کاری را انجام دهید که نیاز به سازماندهی دارد، چقدر در نظم دادن به آنها مشکل دارید؟
- چند بار پیش آمده در به خاطر سپردن قرارها یا تعهدات مشکل داشته باشید؟
- وقتی کاری دارید که نیاز به تفکر زیادی دارد، چقدر از شروع کار اجتناب می کنید یا آن را به تاخیر می اندازید؟
- زمانی که مجبور هستید برای مدت طولانی بنشینید، چقدر با دست یا پاهایتان بازی می کنید و آنها را تکان می دهید؟
- هر چند وقت یک بار احساس می کنید که بیش از حد فعال و مجبور به انجام کارها هستید، مثلا یک موتور رانندگی می کنید؟
- زمانی که باید روی یک پروژه خسته کننده یا دشوار کار کنید، چند درصد ممکن است اشتباه کنید؟
- زمانی که در حال انجام کارهای کسل کننده یا تکراری هستید چقدر در حفظ توجه خود مشکل دارید؟
- هر چند وقت یکبار در تمرکز بر آنچه مردم به شما می گویند، مشکل دارید، حتی زمانی که مستقیماً با شما صحبت می کنند؟
- چه مقدار مسیر خانه یا محل کار خود را اشتباه می روید یا در پیدا کردن وسایل شخصی که در یک جای خانه گذاشته اید، مشکل دارید؟
- چقدر با فعالیت یا سر و صدای اطرافتان حواس تان پرت می شود؟
- چه مقدار در جلسات یا موقعیت های دیگری که باید منتظر بنشینید، آن موقعیت را ترک می کنید و منتظر نمی مانید؟
- هر چند وقت یک بار احساس بی قراری و بی حوصلگی می کنید
- 1چقدر زمانی که وقت آزاد دارید برای ریلکس کردن و استراحت کردن مشکل دارید؟
- وقتی در موقعیت های اجتماعی قرار می گیرید، متوجه می شوید که بیش از حد صحبت می کنید؟
- وقتی در حال مکالمه هستید، متوجه می شوید که جملات افرادی را که با آنها صحبت می کنید قطع می کنید و به صحبت خودتان ادامه می دهید؟
تست بیش فعالی برای چه کسانی است؟
دکتر دیلیپ کارنیک، متخصص مغز و اعصاب کودکان که در ADHD و اوتیسم تخصص دارد، توضیح می دهد: “می توانید از تست تشخیص ADHD استفاده نمایید .” برخی از نشانه‌ها می‌توانند شبیه سایر اختلالات نیز باشند.»
به همین دلیل است که تشخیص ADHD اغلب شامل ارزیابی توسط پزشکان اطفال و روانشناسان در یک دوره زمانی مشخص، و همچنین چک لیست والدین، ارزیابی در دفتر و مصاحبه با معلم است.
بیش فعالی و نقص توجه هر چه زودتر تشخیص داده شود، بهتر است البنه اگر این کار توسط دکتر بیش فعالی انجام شود نتیجه مناسب تری خواهد داشت. به همین دلیل، کارنیک «همیشه والدین را تشویق می‌کند که به غرایز خود اعتماد کنند».
او ادامه می‌دهد: «بسیاری از والدین اغلب این احساس را دارند که فرزندشان مشکل دارد، چیزی درست نیست، و اگر اینطور است، باید سؤال بپرسند.»
تست ADHD کوتاه است و هر کسی در هر سن وسالی می تواند از این تست ها استفاده نماید و ممکن است ارزیابی ADHD برای هر شخص متفاوت باشد . تست تشخیص بی فعالی می تواند به شما کمک کند تا بفهمید که آیا ممکن است برای علائمی که تجربه کرده اید به حمایت یک متخصص روانشناس یا دکتر بیش فعالی نیاز داشته باشید یا خیر.
آزمون بیش فعالی دقیق است؟
تست تشخیص بیش فعالی قطعی نداریم. تست ها تضمین نمی کند که ممکن است شما مبتلا به ADHD تشخیص داده شوید. با این حال، می توانید از این تست ها به عنوان یک ابزار خود غربالگری برای ردیابی علائم خود استفاده کنید. روش دقیق تشخیص بیش فعالی و نقص توجه ترکیبی از مصاحبه و مشاهده و همچنین تست های روانشناسی و عصب شناختی می باشد.
چه چیزی باعث می شود یک کودک به ADHD مبتلا شود؟
از نظر علمی، ما مطمئن نیستیم که آیا کودکی با ADHD متولد می شود یا خیر. تا اینجا ما فقط می دانیم که ژنتیک به لطف مطالعات روی دوقلوها و خانواده ها نقش مهمی را ایفا می کند.
تقریباً از هر 4 کودک مبتلا به بیش فعالی، 3 نفر یکی از بستگان مبتلا به این اختلال دارند. در واقع، برخی از مطالعات این وراثت پذیری را 70 تا 80 درصد نشان داده اند.
به عبارت دیگر: ممکن است نوزادی به دنیا بیاید که مستعد ابتلا به ADHD باشد، اما این بدان معنا نیست که آنها به ADHD مبتلا خواهند شد.
یادداشتی در مورد استعدادهای ژنتیکی دز ADHD
ژن‌های شما در بروز برخی بیماری‌های جسمی یا روحی نقش دارند، اما آنها تنها بخشی از پازل هستند. هر گونه استعداد ژنتیکی که در خانواده شما وجود دارد می تواند غیرفعال بماند یا بر اثر تعامل با محیط فعال شوند.
سایر عوامل خطر در دوران کودکی برای ADHD چیست؟
ADHD همچنین در کودکان و نوجوانانی که سابقه خانوادگی این اختلال را ندارند، نیز تشخیص داده شده است، که این موضوع نشان می دهد بیش فعالی بیش از یک علت دارد.
برخی از علل دیگر عبارتند از، علت بیش فعالی کودکان
قرار گرفتن در معرض سموم محیطی
تحقیقات نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض سموم خاص، چه در رحم یا در سنین پایین، ممکن است منجر به ADHD شود. یکی از این سموم می‌تواند سرب باشد که در مکان‌های مختلف از جمله در رنگ خانه‌هایی که قبل از سال ۱۹۷۸ ساخته شده‌اند و در بنزین یافت می‌شود. به نظر می رسد این فلز سنگین با بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری مرتبط است.
سم دیگری که می تواند با ADHD مرتبط باشد آفت کشی به نام ارگانوفسفره است. که معمولاً روی چمن ها و محصولات کشاورزی اسپری می شود.
تحقیقات نشان داده است که این سموم بر رشد عصبی کودکان تأثیر می گذارد، بنابراین برخی از دانشمندان فکر می کنند که می تواند با ADHD نیز مرتبط باشد.
سلامتی در دوران بارداری
چندین مطالعه نشان داده اند که اگر جنین در معرض تنباکو و یا الکل قرار گیرد، می تواند خطر ابتلای کودک به ADHD را افزایش دهد. به عنوان مثال، یک مطالعه در سال 2018 نشان داد که اگر والدین متولد شده آنها سیگاری شدید باشند، کودکان در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به ADHD قرار دارند.
مطالعه دیگری در سال 2018 ارتباطی را نشان داد که زنان بارداری که حداقل چهار نوشیدنی الکلی را در یک جلسه در دوران بارداری می‌نوشیدند، احتمال بیشتری داشت که فرزند مبتلا به ADHD داشته باشند.
همچنین تغذیه نامناسب و عفونت در دوران بارداری می تواند خطر ابتلای کودک به ADHD را نیز افزایش دهد.
Myszak می گوید: “عوامل خطر شناخته شده برای ADHD شامل رژیم غذایی مادر در دوران بارداری است.” این شامل داروهای خاصی مانند داروهای ضد افسردگی، ضد فشار خون و کافئین نیز می شود.
به نظر می رسد زود به دنیا آمدن یا وزن کم هنگام تولد نیز از عوامل خطر باشد.
آسیب تروماتیک مغز
برخی از تشخیص های ADHD به نظر می رسد نتیجه آسیب مغزی باشد، مانند موارد زیر:
- آسیب مغزی در اوایل زندگی
- ضربه
- رشد غیر طبیعی مغز
- بیماری
- برخی از مطالعات همچنین نشان داده اند که مننژیت یا آنسفالیت نیز ممکن است منجر به ADHD در کودکان شود.
پیشگیری از ADHD در کودک شما
برای جلوگیری از ADHD کار زیادی نمی توانید انجام دهید – حداقل هنوز.
Myszak می‌گوید بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که سلامتی خود را مدیریت کنید و از محیطی که در دوران بارداری در معرض آن هستید مراقبت کنید، تا جایی که امکان پذیر است.
Myszak والدین را تشویق می کند که “مراقبت های بهداشتی دوران بارداری را دریافت کنند و از قرار گرفتن در معرض مواد مخدر، الکل، تنباکو خودداری کنند.”
منابعی برای کمک به ADHD دوران کودکی
هرچه بیشتر در مورد تشخیص کودک خود بدانید و درک کنید، بهتر می توانید به او کمک کنید تا با آن مقابله کند.
به همین دلیل است که Myszak به والدین توصیه می کند کتاب هایی در مورد ADHD مطالعه کنند، مانند:
«هوشمند اما پراکنده» نوشته پگ داوسون و ریچارد گوار
«12 اصل برای تربیت کودک مبتلا به ADHD» نوشته راسل بارکلی
منابع:
- Adeyemo BO, et al. (2014). Mild traumatic brain injury and ADHD: A systematic review of the literature and meta-analysis.
journals.sagepub.com/doi/10.1177/1087054714543371 - Bouchard MF, et al. (2010). Attention deficit hyperactivity disorder and urinary metabolites of organophosphate pesticides.
pediatrics.aappublications.org/content/125/6/e1270 - Burt SA. (2009). Rethinking environmental contributions to child and adolescent psychopathology: A meta-analysis of shared environmental influences.
doi.apa.org/doiLanding?doi=10.1037%2Fa0015702 - Chou I-C, et al. (2015). Enterovirus encephalitis increases the risk of attention deficit hyperactivity disorder: A Taiwanese population-based case–control study.
journals.lww.com/md-journal/Fulltext/2015/04040/Enterovirus_Encephalitis_Increases_the_Risk_of.9.aspx - Daneshparvar M, et al. (2016). The role of lead exposure on attention-deficit hyperactivity disorder in children: A systematic review.
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4888135 - de Zeeuw P, et al. (2012). Prenatal exposure to cigarette smoke or alcohol and cerebellum volume in attention deficit hyperactivity disorder and typical development.
ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3309529 - Donzelli G, et al. (2019). Attention deficit hyperactivity disorder: A systematic review.
mdpi.com/1660-4601/16/3/382/htm - Faraone SV, et al. (2005). Molecular genetics of attention deficit hyperactivity disorder.
biologicalpsychiatryjournal.com/article/S0006-3223(04)01226-0/fulltext - Faraone SV, et al. (2009). Separation of DSM-III attention deficit disorder and conduct disorder: Evidence from a family-genetic study of American child psychiatric patients.
cambridge.org/core/journals/psychological-medicine/article/abs/separation-of-dsmiii-attention-deficit-disorder-and-conduct-disorder-evidence-from-a-familygenetic-study-of-american-child-psychiatric-patients/0EF015A631A0D8514A0F43999D7744B7 - Franke B, et al. (2011). The genetics of attention deficit hyperactivity disorder in adults, a review.
nature.com/articles/mp2011138 - Freitag CM, et al. (2010). Family and twin studies in attention-deficit hyperactivity disorder.
karger.com/produktedb/katalogteile/isbn3_8055/_92/_37/kimh176_02.pdf - Goodlad JK, et al. (2013). Lead and attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) symptoms: A meta-analysis.
sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0272735813000123 - Hadzic E, et al. (2017). Is bacterial meningitis a risk factor for developing attention deficit hyperactivity disorder?
cdn.doctorsonly.co.il/2017/12/10_Is-Bacterial-Meningitis.pdf - Huang L, et al. (2018). Maternal smoking and attention deficit hyperactivity disorder in offspring: A meta-analysis.
pediatrics.aappublications.org/content/141/1/e20172465 - Karnik D. (2021). Personal interview.
- Myszak J. (2021). Personal interview.
- Pagnin D, et al. (2018). Prenatal alcohol use as a risk for attention-deficit/hyperactivity disorder.
link.springer.com/article/10.1007%2Fs00406-018-0946-7 - What is ADHD? (2017).
psychiatry.org/patients-families/adhd/what-is-adhd - What is ADHD? (2021).
cdc.gov/ncbddd/adhd/facts.html - Yu C-J, et al. (2016). Increased risk of attention deficit hyperactivity disorder associated with exposure to organophosphate pesticide in Taiwanese children.
onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/andr.12183