ADHD چیست؟

اختلال بیش فعالی با کمبود توجه (ADHD) نوعی اختلال سلامت روانی است که می تواند باعث رفتارهای بیش فعال و تکانشی بیش از حد طبیعی شود. افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است در تمرکز توجه خود بر روی یک کار واحد یا نشستن طولانی برای مدت طولانی دچار مشکل شوند.

هم بزرگسالان و کودکان می توانند بیش فعالی داشته باشند. این یک تشخیص است که انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) تشخیص می دهد. در مورد انواع بیش فعالی و علائم در کودکان و بزرگسالان اطلاعات کسب کنید.

علائم ADHD

طیف گسترده ای از رفتارها با ADHD یا همان بیش فعالی مرتبط است. برخی از رایج ترین موارد عبارتند از:

• مشکل در تمرکز یا تمرکز روی کارها
• فراموش کردن در مورد انجام کارها
• به راحتی حواستان پرت می شود
• مشکل در آرام گرفتن
• حرف مردم را قطع می کنید

اگر شما یا فرزندتان مبتلا به بیش فعالی هستید، ممکن است برخی یا همه این علائم را داشته باشید. علائمی که دارید به نوع ADHD شما بستگی دارد. لیستی از علائم بیش فعالی را که در کودکان شایع است کاوش کنید.

انواع ADHD

برای سازگارتر بودن تشخیص بیش فعالی سازمان روانپزشکان آمریکا این شرایط را به سه دسته یا نوع گروه بندی کرده است. این انواع عمدتا بی توجه، غالباً بیش فعال تکانشی و ترکیبی از هر دو هستند.

پیشنهاد نویسنده: 12 نشانه بیش فعالی در بزرگسالان

عمدتا بی توجه

همانطور که از نامش پیداست، افراد مبتلا به این نوع بیش فعالی در تمرکز، پایان کار و پیروی از دستورالعمل ها بسیار مشکل دارند. متخصصان همچنین فکر می کنند بسیاری از کودکان مبتلا به ADHD نوع بی توجه ممکن است تشخیص صحیحی دریافت نکنند زیرا تمایل به اخلال در کلاس ندارند. این نوع بیشتر در دختران مبتلا به بیش فعالی دیده می شود.

نوع غالباً بیش فعال-تکانشی

افراد مبتلا به این نوع بیش فعالی در درجه اول رفتار بیش فعالی و تکانشی از خود نشان می دهند. این می تواند شامل تکان دادن ، قطع کردن صحبت در افراد هنگام مکالمه و عدم توانایی در انتظار نوبت آنها باشد.

اگرچه عدم توجه در این نوع ADHD کمتر مورد توجه قرار می گیرد، اما افرادی که غالباً بیش فعالی بیش فعالی-بیش از حد دارند ممکن است تمرکز روی کارها دشوار باشد.

از نوع ترکیبی بیش فعال-تکانشی و بی توجه

این شایع ترین نوع بیش فعالی است. افراد مبتلا به این نوع ترکیبی از بیش فعالی علائم کم توجهی و بیش فعالی را نشان می دهند. این موارد شامل عدم توانایی در توجه ، تمایل به تکانه و فعالیت و انرژی بیش از حد طبیعی است.

نوع بیش فعالی شما یا فرزندتان نحوه درمان آن را تعیین می کند. نوعی که دارید می تواند با گذشت زمان تغییر کند، بنابراین ممکن است درمان شما نیز تغییر کند. درباره سه نوع بیش فعالی بیشتر بیاموزید.

ADHD بزرگسالان

بیش از 60 درصد منبع معتبر کودکان مبتلا به بیش فعالی هنوز در بزرگسالی علائمی از خود نشان می دهند. اما برای بسیاری از افراد، علائم بیشفعالی با افزایش سن کاهش می یابد یا کمتر می شود.

درمان بیش فعالی بزرگسالان

ADHD درمان نشده در بزرگسالان می تواند بر بسیاری از جنبه های زندگی تأثیر منفی بگذارد. علائمی مانند مشکل در مدیریت زمان، فراموشی و بی حوصلگی می تواند باعث ایجاد مشکلاتی در محل کار، خانه و انواع روابط شود. درباره علائم و نشانه های ADHD در بزرگسالان و اینکه چگونه می توانند بر زندگی شما تأثیر بگذارند بیشتر بدانید.

ADHD در کودکان

از هر 10 کودک منبع معتبر از 5 تا 17 سال، یک نفر تشخیص ADHD را دریافت می کند و این یکی از رایج ترین اختلالات رشد عصبی در کودکان در ایالات متحده است.

برای کودکان دچار بیش فعالی به طور کلی با مشکلات در مدرسه همراه است. کودکان مبتلا به بیش فعالی اغلب در موفقیت در یک فضای کنترل شده در کلاس مشکل دارند.

پسران بیش از دو برابر منبع معتبر برای تشخیص بیش فعالی دارند. این ممکن است به این دلیل باشد که پسران تمایل به نشان دادن علائم برجسته بیش فعالی دارند. اگرچه برخی از دختران مبتلا به بیش فعالی ممکن است علائم کلاسیک بیش فعالی را داشته باشند ، اما بسیاری از آنها این علائم را ندارند. در بسیاری از موارد، دختران مبتلا به ADHD ممکن است:

خیال پردازی مکرر

بسیاری از علائم ADHD می تواند رفتارهای معمول کودکی باشد، بنابراین دانستن اینکه چه چیزی مربوط به ADHD است و چه چیزهایی غیر ممکن است دشوار است. درباره نحوه تشخیص ADHD در کودکان نوپا بیشتر بیاموزید.

چه عواملی باعث بیش فعالی می شود؟

علی رغم شایع بودن ADHD، پزشکان و محققان هنوز مطمئن نیستند که این بیماری چیست. اعتقاد بر این است که ریشه عصبی دارد. ژنتیک نیز ممکن است در این امر نقش داشته باشد.

SourceTrusted Source نشان می دهد که کاهش دوپامین عاملی در ADHD است. دوپامین یک ماده شیمیایی در مغز است که به انتقال سیگنال ها از یک عصب به عصب دیگر کمک می کند. در ایجاد پاسخها و حرکات عاطفی نقش دارد.
محققان هنوز در حال بررسی علل احتمالی ADHD مانند سیگار کشیدن در دوران بارداری هستند. درباره علل بالقوه و عوامل خطر ADHD بیشتر بدانید.

آزمایش و تشخیص ADHD

هیچ تست واحدی وجود ندارد که بتواند تشخیص دهد که شما یا فرزندتان بیش فعالی دارید. یک مطالعه اخیر منبع معتبر مزایای یک آزمایش جدید برای تشخیص ADHD بزرگسالان را برجسته کرده است، اما بسیاری از پزشکان معتقدند تشخیص ADHD نمی تواند براساس یک آزمایش انجام شود.

برای تشخیص، پزشک علائم شما یا فرزندتان را در طی شش ماه گذشته ارزیابی می کند.

پزشک شما احتمالاً اطلاعاتی را از معلمان یا اعضای خانواده جمع آوری می کند و ممکن است از چک لیست ها و مقیاس های رتبه بندی برای بررسی علائم استفاده کند. آنها همچنین یک معاینه بدنی برای بررسی سایر مشکلات سلامتی انجام می دهند. درباره مقیاس های رتبه بندی بیش فعالی و آنچه می توانند و نمی توانند انجام دهند بیشتر بیاموزید.

اگر شک دارید که شما یا فرزندتان به ADHD مبتلا هستید، با پزشک خود در مورد گرفتن ارزیابی صحبت کنید. برای کودک خود نیز می توانید با مشاور مدرسه وی صحبت کنید. مدارس به طور منظم کودکان را از نظر مشکلاتی ارزیابی می کنند که ممکن است بر عملکرد آموزشی آنها تأثیر بگذارد. برای ارزیابی، به پزشک یا مشاور خود یادداشت ها و مشاهداتی راجع به خود یا رفتار فرزندتان ارائه دهید.

اگر آنها به ADHD مشکوک هستند، ممکن است شما یا فرزندتان را به یک متخصص ADHD ارجاع دهند. بسته به تشخیص، آنها همچنین می توانند قرار ملاقات با یک روانپزشک یا متخصص مغز و اعصاب را پیشنهاد دهند.

درمان ADHD

درمان بیش فعالی به طور معمول شامل درمان های رفتاری، دارو یا هر دو است.

انواع درمانی شامل روان درمانی یا گفتاردرمانی است. با گفتاردرمانی، شما یا فرزندتان درمورد چگونگی تأثیر بیش فعالی بر زندگی و روش های کمک به شما در مدیریت آن بحث خواهید کرد.

نوع دیگر درمان، رفتار درمانی است. این روش درمانی می تواند به شما یا فرزندتان در یادگیری نحوه نظارت و مدیریت رفتار خود کمک کند.

وقتی با ADHD زندگی می کنید، دارو نیز می تواند بسیار مفید باشد. داروهای بیش فعالی برای تحت تأثیر قرار دادن مواد شیمیایی مغز به گونه ای طراحی شده اند که شما را قادر می سازد انگیزه ها و اقدامات خود را بهتر کنترل کنید. درباره گزینه های درمانی و مداخلات رفتاری که می توانند به کاهش علائم ADHD کمک کنند بیشتر بدانید.

داروهای ADHD

دو نوع اصلی از داروهایی که برای درمان بیش فعالی استفاده می شوند، محرک ها و غیر محرک ها هستند. محرک های سیستم عصبی مرکزی (CNS) متداول ترین داروهای بیش فعالی هستند. این داروها با افزایش مقادیر شیمیایی مغز دوپامین و نوراپی نفرین کار می کنند.

نمونه هایی از این داروها شامل متیل فنیدیت (ریتالین) و محرک های مبتنی بر آمفتامین (Adderall) است.

اگر محرک ها برای شما یا فرزندتان خوب عمل نکنند ، یا اگر عوارض جانبی دردسرآفرینی دارند ، ممکن است پزشک داروی غیر تحریکی را به شما پیشنهاد دهد. برخی از داروهای غیر تحریکی با افزایش سطح نوراپی نفرین در مغز کار می کنند.

این داروها شامل atomoxetine (استراترا) و برخی از داروهای ضد افسردگی مانند بوپروپیون (Wellbutrin) است.

داروهای بیش فعالی می توانند فواید و عوارض جانبی زیادی داشته باشند. با مشورت با متخصصان ذهن آرا می توانید درباره گزینه های دارویی برای بزرگسالان مبتلا به ADHD بیشتر بدانید.