اختلال شخصیت اجتنابی، علائم و راه های درمان

علائم و راه های درمان اختلال شخصیت اجتنابی

اختلال شخصیت اجتنابی با احساس مهار شدید اجتماعی، عدم کفایت و داشتن حساسیت نسبت به انتقاد منفی و طرد شدن از دیگران مشخص می شود. با این حال این علائم بیشتر به دلیل خجالتی بودن یا مشکل اجتماعی داشتن نیست.

اختلال اجتنابی باعث ایجاد مشکلات مهمی می شود که توانایی تعامل با دیگران و حفظ روابط در زندگی روزمره را تحت تأثیر قرار می دهد. حدود 1٪ از جمعیت دنیا دارای این نوع اختلال هستند.

علائم اختلال شخصیت اجتنابی

فرد مبتلا به رفتار اجتنابی از فعالیت های شغلی، یا قرار گرفتن در اجتماع به دلیل ترس از انتقاد یا طرد شدن، خودداری می کنید. ممکن است فرد این احساس را داشته باشد که زمانی که در موقعیت های اجتماعی قرار می گیرد، عملکرد مناسبی از خود نشان نمی دهد. این بدان دلیل است که افراد مبتلا به اختلال اجتنابی آستانه انتقاد کمی دارند و اغلب خود را حقیر تر از بقیه می دانند.

عزت نفس پایین

ممکن است فردی که دچار اختلال شخصیت اجتنابی است، از ترس گفتن حرف و کلمات اشتباه، سرخ شود. دچار لکنت زبان شده یا خجالت بکشد. بنابراین ترجیه می دهد که اصلا سخن نگوید. همچنین ممکن است زمان زیادی را با نگرانی به اطرافیان خود توجه داشته باشد که از آن ها بابت گفته هایش تاییدیه دریافت کند.

شخصی که دارای رفتار اجتنابی است از ناراحتی در موقعیت های اجتماعی آگاه است و اغلب از نظر اجتماعی احساس ناتوانی می کند. با وجود این خودآگاهی، نظرات دیگران درباره کمرویی یا عصبی بودن فرد مبتلا در محیط های اجتماعی ممکن است مانند انتقاد باشد.

 این امر خصوصاً درصورتی که در مورد پرهیز از موقعیت های اجتماعی، حتی به روشی خوش اخلاق، به شما طعنه زده شود، بیشتر صدق می کند.

تأثیرات اجتماعی اختلال شخصیت اجتنابی

اختلال شخصیت اجتنابی باعث ترس از طرد شدن توسط دیگران می شود که اغلب ارتباط با افراد دیگر را دشوار می کند. ممکن است در جستجوی دوستی مردد باشید، مگر اینکه مطمئن باشید طرف مقابل شما را دوست دارد. وقتی درگیر رابطه ای هستید، ممکن است از به اشتراک گذاشتن اطلاعات شخصی یا صحبت درباره احساسات خود ترسیده باشید. این می تواند حفظ روابط صمیمی یا دوستی نزدیک را دشوار کند .

علائم فرد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی

طبق راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا (DSM-5)، فردی که مبتلا به رفتار اجتنابی است باید حداقل چهار مورد از معیارهای زیر را نشان دهد:

• به دلیل ترس از انتقاد، عدم تأیید یا عدم پذیرش، از فعالیت های شغلی که شامل ارتباط بین فردی قابل توجهی با دیگران است، اجتناب می کند.
• مایل نیست با مردم درگیر شود مگر این که مطمئن شود نزد دیگران کاملا محبوب می شوند.
• در روابط صمیمی خود خویشتنداری می کند دلیل آن هم ترس از شرمسار شدن یا مورد تمسخر قرار گرفتن است.
• به دلیل احساس عدم کفایت در شرایط جدید بین فردی مهار می شود.
• خود را از نظر اجتماعی ناتوان و پایین تر از دیگران می داند.
• به طور غیرمعمول تمایلی به پذیرش خطرهای شخصی یا انجام فعالیت های جدید ندارد، زیرا ممکن است برای او شرم آور باشد.

رفتار اجتنابی ممکن است معمولاً در کودکان یا نوجوانان دیده شود، اما تشخیص اختلال شخصیت اجتنابی در دوران کودکی عملی نیست، زیرا کمرویی، ترس از غریبه ها، حساس بودن به انتقادات، غالباً بخشی طبیعی از رشد کودک و نوجوان است.

یک روانشناس خوب می تواند علائم شما را ارزیابی کند، تشخیص دقیق دهد و گزینه های درمانی مناسب را به شما پیشنهاد کند.

چه چیزی باعث اختلال شخصیت اجتنابی می شود؟ علت اختلال شخصیت اجتنابی

اختلالات شخصیت، از جمله AVPD، یکی از ناشناخته ترین مشکلات سلامت روان است. محققان هنوز در تلاش برای کشف علت دقیق آنها هستند، اما محققین فکر می کنند AVPD به دلیل چندین عامل ایجاد می شود، از جمله:

ژنتیک: یک مطالعه در مورد AVPD تخمین زده است که ژنتیک حدود 64٪ از احتمال ابتلا به AVPD را تشکیل می دهد.
خلق و خوی در دوران شیرخوارگی: محققان بین برخی از ویژگی های مزاج در دوران شیرخوارگی و AVPD ارتباط پیدا کرده اند. آنها شامل سختی، حساسیت مفرط، دنبال نکردن تجربیات جدید، اجتناب از آسیب های احتمالی بیش از حد معمول و ترس و ناراحتی مفرط هستند.
سبک دلبستگی: افرادی که دارای سبک دلبستگی ترسناک هستند ممکن است بیشتر به AVPD مبتلا شوند. سبک دلبستگی ترسناک به این معنی است که شما میل به صمیمیت با دیگران دارید اما نسبت به آنها بی اعتماد هستید و از طرد شدن می ترسید. این سبک دلبستگی می تواند ایجاد شود، به عنوان مثال، اگر یک نوزاد کم بیان پریشانی نشان دهد و مراقب او نادیده گرفته شود.
محیط اولیه کودکی: تجربه طرد شدن و رفتار متفاوت با دیگران در دوران کودکی ممکن است در ایجاد AVPD نقش داشته باشد.

درمان اختلال شخصیت اجتنابی

همانند سایر اختلالات شخصیتی، درمانگر برنامه درمانی متناسب با شما را طراحی می کند. درمان این اختلال کمی متفاوت است، اما احتمالاً شامل گفتار درمانی خواهد بود. اگر یک بیماری همزمان مانند افسردگی یا اختلال اضطراب نیز در تشخیص داده شود، ممکن است از داروهای مناسب نیز استفاده شود.

روان درمانی برای اختلال شخصیت اجتنابی

روان درمانی (گفتار درمانی) درمان انتخابی برای اختلالات شخصیت است. هدف درمان کمک به شما برای کشف انگیزه ها و ترس های مرتبط با افکار و رفتارتان است. علاوه بر این، می توانید یاد بگیرید که با دیگران ارتباط مثبت تری برقرار کنید.

دو نوع خاص روان درمانی که می تواند به افراد مبتلا به AVPD کمک کند عبارتند از:

درمان روان پویایی: این نوع درمان بر ریشه های روانی رنج عاطفی تمرکز دارد. از طریق خود بازتابی، به روابط مشکل ساز و الگوهای رفتاری در زندگی خود نگاه می کنید. این به شما کمک می کند خودتان را بهتر درک کنید. می تواند به شما کمک کند تا نحوه ارتباط خود را با افراد دیگر و محیط خود تغییر دهید.

درمان شناختی رفتاری (CBT): این یک نوع درمان ساختاریافته و هدف گرا است. یک درمانگر یا روانشناس به شما کمک می کند تا افکار و احساسات خود را از نزدیک ببینید. متوجه خواهید شد که افکار شما چگونه بر اعمال شما تأثیر می گذارد. از طریق CBT، می توانید افکار و رفتارهای منفی را بیاموزید. شما یاد خواهید گرفت که الگوها و عادات فکری سالم تری اتخاذ کنید. ممکن است به ویژه بر توسعه مهارت های اجتماعی تمرکز کند.

دارو برای اختلال شخصیت اجتنابی

در حال حاضر هیچ دارویی وجود ندارد که بتواند اختلالات شخصیت را درمان کند. اما داروهایی برای افسردگی و اضطراب وجود دارد که افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی نیز ممکن است آن را داشته باشند. درمان این شرایط می تواند درمان AVPD را آسان تر کند.

اما برای بهترین نتیجه، باید دارو را همراه با روان درمانی مصرف کنید.

اختلال شخصیت اجتنابی و سایر اختلالات شخصیتی

سایر اختلالات شخصیتی می تواند همراه با اختلال شخصیت اجتنابی باشد. درمان در این موارد برای کمک به علائم هر اختلال طراحی خواهد شد. برخی از شرایطی که بیشتر در موارد اختلال شخصیت اجتنابی رخ می دهد عبارتند از:

هراس اجتماعی

 که در آن فرد اضطراب و خودآگاهی طاقت فرسایی را در موقعیت های معمول اجتماعی تجربه می کند.

پیشنهاد نویسنده: درمان اختلال اضطراب اجتماعی

اختلال شخصیت وابسته

 که در آن افراد برای مشاوره یا تصمیم گیری بیش از حد به دیگران اعتماد می کنند.

اختلال شخصیت مرزی

 که در آن افراد در بسیاری از زمینه ها از جمله روابط اجتماعی، رفتار، خلق و خوی و تصویر از خود دچار مشکل می شوند.

بسیاری از علائم اختلال شخصیت اجتنابی معمولاً در میان سایر شرایط به خصوص در مورد هراس اجتماعی تعمیم یافته، مشترک هستند. به همین دلیل، اختلالات به راحتی با یکدیگر اشتباه گرفته می شود. ممکن است مدتی طول بکشد تا یک روانشناس تشخیص روشن و دقیقی در رابطه با اختلال شما و درمان آن بدهد و روش های درمانی مناسب را برای شما در نظر بگیرد.