بولیمیا یا پرخوری عصبی؛ دلایل، نشانه ها و روش های درمان
بولیمیا یا پرخوری عصبی چیست؟
بولیمیا که به عنوان پرخوری عصبی شناخته می شود. یک اختلال در تغذیه و خوردن است.که از عدم ثبات احساسی فرد نشات می گیرد. پرخوری عصبی یک بیماری جدی است، که می تواند زندگی فرد را تهدید کند. و آسیب های شدید بیشتری به او بزند. پرخوری عصبی همچنین ممکن است؛ باعث ایجاد وسواس در دستیابی به اندازه یا شکل غیر واقعی بدن شود. فردی که با این اختلال خوردن زندگی می کند، ممکن است؛ نسبت به وزن خود وسواس داشته باشد و اغلب می تواند از خود انتقاد کند. افرادی که مبتلا به پرخوری عصبی هستند، ممکن است در مقابل و غلبه بر این اختلال از رفتارهای پاکسازی استفاده کنند. یا رفتارهای پاکسازی می‌تواند شامل سایر روش‌های سختگیرانه برای حفظ وزن مانند: روزه گرفتن، ورزش یا رژیم‌های غذایی شدید باشد. بولیمیا یا پرخوری عصبی، در صورتی که درمان نشود یا درمان ناموفق باشد، می تواند زندگی فرد را تهدید کند. پرخوری عصبی هم یک وضعیت جسمی و هم روانی است و مدیریت آن ممکن است؛ یک چالش مادام العمر باشد. با این حال، چندین گزینه درمانی در دسترس موجود است؛ که می تواند به این اختلال کمک کند. اغلب، هر چه بولیمیا یا پرخوری عصبی زودتر تشخیص داده شود، ممکن است درمان موثرتر عمل کند.
علائم پرخوری عصبی چیست؟
علائم پرخوری عصبی شامل، خوردن مقدار زیادی غذا به یکباره و پاکسازی بدن، همراه با عدم کنترل بر هر کدام از این رفتارها به شکل موازی است. فردی که مبتلا به پرخوری عصبی می باشد، ممکن است؛ بعد از غذا خوردن نیز احساس انزجار و تنفر از خود داشته باشد. در حالی که فهرست دقیق علائم ممکن است بین افراد متفاوت باشد، برخی از رایج ترین علائم پرخوری شامل موارد زیر است:
- ترس از افزایش وزن
- اظهار نظر در مورد “چاق” بودن
- دغدغه وزن و بدن به شکل مداوم
- یک تصویر شدیدا منفی از خود، عدم اعتماد به نفس
- پرخوری، معمولاً در یک دوره 2 ساعته
- استفراغ خود القا شده
- استفاده نادرست از ملین ها یا دیورتیک ها
- استفاده از مکمل ها یا گیاهان دارویی برای کاهش وزن
- ورزش بیش از حد و اجباری
- دندان های لکه دار (از اسید معده)
- رفلکس اسید معده
- بلافاصله بعد از غذا به دستشویی رفتن
- نخوردن در حضور دیگران
- یبوست
- کناره گیری از فعالیت های اجتماعی معمولی
عوارض بولیمیا یا پرخوری عصبی
عوارض شدید جسمی ناشی از پرخوری عصبی می تواند شامل موارد زیر باشد:
- نارسایی کلیه
- مشکلات قلبی
- بیماری لثه
- پوسیدگی دندان ها
- مشکلات گوارشی یا یبوست
- زخم و آسیب معده
- کم آبی بدن
- کمبود مواد مغذی
- عدم تعادل الکترولیتی یا شیمیایی هورمون های بدن
- دوره قاعدگی نامنظم در دختران و بانوان
- اضطراب شدید
- افسردگی
- سوء مصرف مواد مخدر یا الکل
دلایل تاثیر گذار بر پرخوری عصبی
پرخوری عصبی هیچ علت شناخته شده ای علمی ندارد. این موضوع کاملا روحی و عواطفی است. برخی تحقیقات قدیمی‌تر ، نشان می‌دهد که پرخوری عصبی همچنین ممکن است با کمبود سروتونین در مغز مرتبط باشد. این انتقال دهنده عصبی مهم به تنظیم خلق و خو، اشتها و خواب کمک می کند.، تصور می شود که ترکیبی از عوامل خاص می تواند بر توسعه آن تأثیر بگذارد. این موارد شامل:
- ژنتیک
- سابقه خانوادگی
- یک رویداد آسیب زا در گذشته
- تأثیرات اجتماعی یا فرهنگی
تشخیص بولیمیا یا پرخوری عصبی
پزشکان معمولاً از انواع آزمایشات برای تشخیص بولیمیا استفاده می کند. اول، آن ها ممکن است؛ یک معاینه فیزیکی انجام دهند. همچنین ممکن است؛ آزمایش خون یا ادرار را برای مراجعه کننده بنویسند. ارزیابی روانشناختی به آنها کمک می کند تا رابطه شما با غذا و تصویر شما از بدن خودتان را درک کنند. پزشک همچنین از معیارهای راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) استفاده خواهد کرد. DSM-5 یک ابزار تشخیصی است که از زبان و معیارهای استاندارد برای تشخیص اختلالات روانی استفاده می کند. معیارهای مورد استفاده برای تشخیص بولیمیا عبارتند از:
- پرخوری مکرر
- پاکسازی منظم از طریق استفراغ، ورزش زیاد، استفاده نادرست از ملین ها یا روزه گرفتن
- پرخوری و پاکسازی که به طور متوسط حداقل یک بار در هفته به مدت 3 ماه اتفاق می افتد
- نداشتن بی اشتهایی عصبی
در روش DSM-5 بولیمیا را از خفیف تا شدید طبقه بندی می کند:
- خفیف: ۱ تا ۳ بار در هفته
- متوسط: ۴ تا ۷ بار در هفته
- شدید: ۸ تا ۱۳ بار در هفته
درمان بولیمیا یا پرخوری عصبی
درمان پرخوری عصبی با تکیه بر آموزش غذا و تغذیه و همچنین درمان بر روی سلامت روان متمرکز است. این مستلزم ایجاد دید سالم نسبت به خود و رابطه سالم با غذا و شناخت بدن خود است. گزینه های درمانی می تواند شامل موارد زیر باشد:
داروهای ضد افسردگی
در حال حاضر، فلوکستین (پروزاک) تنها داروی ضد افسردگی تایید شده توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان پرخوری عصبی و بولیمیا تجویز شده است.
روان درمانی
این نوع مشاوره که گفتار درمانی نیز نامیده می شود، می تواند شامل: درمان شناختی رفتاری ، درمان خانواده محور و روان درمانی بین فردی باشد. هدف این است، که به شما کمک کند؛ تا از طریق افکار و رفتارهای بالقوه مضری که به وضعیت شما کمک خواهد کرد بیشتر بر روی آن ها کار کنید. همچنین، گفتار درمانی گروهی نیز ممکن است مفید باشد.
گرفتن مشاوره درست از سوی متخصص تغذیه و آموزش در مورد تغذیه
گرفتن مشاوره از طرف یک متخصص تغذیه می توانند به شما کمک کنند عادات غذایی سالم را بیاموزید و برنامه های غذایی مغذی برای خود تشکیل دهید. همچنین ممکن است” یاد بگیرید که نگرش خود را نسبت به غذا تغییر دهید. عوارض درمان در برخی از موارد ممکن است؛ شامل بستری شدن در بیمارستان، به ویژه برای موارد چون: کم آبی شدید، عدم تعادل الکترولیت ها و آسیب اندام باشد. درمان موفقیت‌آمیز معمولاً شامل ترکیبی از درمان‌های فوق، همراه با رویکردی مشترک بین پزشک، متخصص سلامت روان، و خانواده و دوستان است.