اشتراک گذاری
Share on facebook
Share on google
Share on twitter
Share on email
داروهای اختلال دو قطبی | درمان اختلال دو قطبی
- درمان اختلال دو قطبی چیست؟
- اختلال دو قطبی چیست؟
- داروهای اختلال دو قطبی چیستند؟
- چرا به اختلال دو قطبی مبتلا می‌شویم؟
- علائم اختلال دو قطبی چه هستند؟
- آیا اختلال دو قطبی خطرناک است؟
- چه کسی می‌تواند به درمان این اختلال کمک کند؟
- برای درمان اختلال دو قطبی چه باید کرد؟
- بهترین روانشناس اختلال دو قطبی کیست؟
اگر شما هم درمورد اختلال دو قطبی، دلایل، نشانه‌ها و داروهای اختلال دو قطبی سوال دارید یا به کمک احتیاج دارید این مقاله مخصوص شماست! با تیم ذهن آرا همراه باشید تا با هم داروهای اختلال دو قطبی و مشکلات مربوطه به آن را بررسی کنیم.
اختلال دو قطبی چیست؟
اختلال دو قطبی که در گذشته به عنوان بیماری شیدایی-افسردگی هم شناخته می‌شود، نوعی اختلال مغزی و رفتاری است که با تغییرات شدید در خلق و خو و انرژی فرد مشخص می‌شود. اختلال دو قطبی به طور کلی با نوسانات خلقی شدید عملکرد فرد را با مشکل مواجه می کند. بیش از ۵/۷ میلیون بزرگسال آمریکایی یا ۲/۶ درصد از جمعیت ۱۸ ساله یا بالاتر دارای اختلال دو قطبی هستند. این بیماری به طور معمول در اواخر بلوغ یا اوایل بزرگسالی شروع می شود. اگر چه ممکن است در مواردی کودکان زیر ۱۸ سال و بزرگسالان بزرگتر ظاهر شود. جالب است بدانید که افراد اغلب بدون تشخیص و درمان صحیح با داروهای اختلال دو قطبی این اختلال زندگی می کنند.
اختلال دو قطبی باعث تغییرات خلقی می‌شود که باعث می‌شود کسی احساس خیلی بالا (مانیا یا شیدایی) یا بسیار پایین (افسردگی) کند. قسمت های دوره ای با خلق و خوی عادی نقطه گذاری می شوند.
علائم و نشانه های اختلال دو قطبی (افسردگی-شیدایی):
- بخش شیدایی:
- افزایش انرژی، فعالیت شدید ورزشی، بی قراری و یک جا بند نشدن
- حال و هوای سرخوشی عجیب و غریب
- تحریک پذیری شدید، غیر قابل کنترل و خشمگین
- تمرکز ضعیف، مشکلات تحصیلی و شغلی
- افکار مسابقه ای، پرش ذهن
- بی خوابی
- احساس افزایش اهمیت خود و خودخواهی شدید
- ولگردی و خرج کردن بیش از حد
- افزایش رفتار و میل جنسی
- مصرف مواد مخدر مانند کوکائین
- مصرف الکل و داروهای خواب آور
- رفتاری تحریک آمیز، سرزده یا پرخاشگرانه
- انکار همه چیز و اعتقاد به این که هر چیزی اشتباه است
- بخش افسردگی:
- خلق و خوی غمگین، مضطرب یا احساس پوچی شدید
- احساس ناامیدی
- بدبینی
- احساس گناه، بی ارزشی و درماندگی
- از دست دادن علاقه یا لذت از فعالیتهایی که قبلاً از آنها لذت می‌برده اند، از جمله رابطه جنسی
- کاهش انرژی، خستگی
- مشکل در تمرکز، به خاطر سپردن یا تصمیم گیری
- بی قراری و تحریک پذیری
- بی خوابی یا خواب زیاد
- تغییر در اشتها، کاهش یا افزایش وزن ناخواسته
- علائم بدنی که ناشی از بیماری نباشند (خود آزاری)
- افکار مرگ یا خودکشی
- صحبت درمورد خودکشی یا اقدام قبلی
- بخشیدن اموال و یا نشانه هایی از جمع و جور کردن زندگی
بررسی اجمالی اختلال دو قطبی
همان طور که قبلا هم اشاره کردیم، اختلال دو قطبی (که قبلاً بیماری شیدایی-افسردگی یا افسردگی شیدایی نامیده می‌شد) نوعی اختلال روانی است که باعث تغییرات غیرمعمول در خلق و خو، انرژی، سطح فعالیت، تمرکز و توانایی انجام کارهای روزمره می شود. اختلال افسردگی شیدایی در اکثر موارد احتیاج به داروهای اختلال دو قطبی دارد. این داروها تنها باید توسط پزشک متخصص تجویز شده و در نحوه مصرفشان هیچ تغییری توسط بیمار ایجاد نشود.
انواع اختلال افسردگی شیدایی و داروهای اختلال دو قطبی
سه نوع اختلال دو قطبی وجود دارد. هر سه نوع شامل تغییرات واضحی در خلق و خو، انرژی و سطح فعالیت است. این خلق وخوها از دوره هایی کاملاً “بالا” ،پرتحرک ، تحریک پذیر یا پرانرژی (معروف به دوره های شیدایی) تا دوره های بسیار “پائین” ، غمگین ، بی تفاوت یا ناامیدانه (معروف به دوره های افسردگی) متغیر است. دوره های شیداییکه شدتشان کمتر باشد به عنوان دوره های هیپومانیک شناخته می شوند.
اختلال دو قطبی شماره یک:
شدیدترین نوع اختلال دو قطبی با دوره‌های شیدایی که حداقل ۷ روز طول می کشد. در این نوع از اختلال دو قطبی علائم شیدایی آنقدر شدیدند که فرد نیاز به مراقبت فوری در بیمارستان دارد. معمولاً دوره های افسردگی نیز رخ می دهد که به طور معمول حداقل ۲ هفته طول می کشد. این دوره‌های افسردگی با ویژگی های مختلط (داشتن علائم افسردگی و علائم شیدایی همزمان) نیز ممکن است.
اختلال دو قطبی شماره دو:
با الگویی از دوره های افسردگی و دوره های هیپومانیک تعریف می شود، اما نه قسمت های شیدایی کامل که معمولاً در اختلال دو قطبی نوع اول است.
اختلال دو قطبی شماره سه یا سیکلوتایمیک (سیکلوتیمیا نیز نامیده می شود):
این نوع از اختلال دو قطبی تعریف شده توسط دوره هایی با علائم هیپومانیک و همچنین دوره هایی با علائم افسردگی که حداقل ۲ سال به طول می انجامد (۱ سال در کودکان و نوجوانان). با این حال، علائم مورد نیاز تشخیصی برای یک دوره هیپومانیک و یک دوره افسردگی را برآورده نمی کند.
البته گاهی ممکن است فرد علائمی از اختلال دو قطبی را تجربه کند که با سه دسته ذکر شده در بالا مطابقت نداشته باشد. این افراد به عنوان “سایر اختلالات دو قطبی مشخص و مشخص نشده” شناخته می شوند.
اختلال دو قطبی چه زمانی خودش را نشان می‌دهد؟
اختلال دو قطبی معمولاً در اواخر بلوغ (سال های نوجوانی) یا اوایل بزرگسالی تشخیص داده می شود. گاهی اوقات، علائم دو قطبی می تواند در کودکان هم ظاهر شود.
اختلال دو قطبی همچنین می تواند اولین بار در دوران بارداری زنان یا پس از زایمان ظاهر شود. اگرچه ممکن است علائم در طول زمان متفاوت باشد. اما اختلال دو قطبی معمولاً نیاز به درمان مادام العمر دارد. پیروی از یک برنامه درمانی تجویز شده می تواند به افراد در مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک کند. در واقع اختلال دو قطبی تقریبا هیچ‌وقت کاملا درمان نشده و از بین نمی‌رود اما بیمار می‌تواند یاد بگیرد که یک زندگی عادی با آن داشته باشد.
تشخیص و داروهای اختلال دو قطبی
تشخیص و درمان مناسب می تواند به افراد دارای اختلال دو قطبی کمک کند تا زندگی سالم و فعالی داشته باشند. اولین قدم صحبت با پزشک یا سایر ارائه دهندگان خدمات بهداشتی سلامت روان مجاز است. ارائه دهنده خدمات بهداشتی می تواند یک معاینه بدنی را انجام دهد و آزمایشات پزشکی لازم را انجام دهد. سپس ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است ارزیابی سلامت روان را انجام دهد یا مراجع را به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشت روان مانند روانپزشک، روانشناس یا مددکار اجتماعی بالینی که تجربه تشخیص و درمان اختلال دو قطبی را دارد، ارجاع دهد.
اختلال دو قطبی از کجا تشخیص داده می‌شود؟
ارائه دهندگان مراقبت های بهداشت روان معمولاً اختلال دو قطبی را براساس علائم، سابقه زندگی، تجربیات و در موارد بسیاری ژنتیک سابقه خانوادگی تشخیص می دهند. تشخیص دقیق در جوانان از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
یک نکته مهم برای متخصصان عزیز: توجه داشته باشید افراد مبتلا به اختلال دوقطبی در هنگام افسردگی بیشتر از وقتی که دچار مانیا یا هیپومانیا هستند، به دنبال کمک می روند. استفاده از سابقه پزشکی دقیق برای اطمینان از اینکه اختلال دو قطبی به عنوان افسردگی اساسی اشتباه گرفته نشده ضروری است. این امر به ویژه هنگام درمان یک دوره ابتدایی افسردگی بسیار مهم است زیرا داروهای ضد افسردگی می توانند در افرادی که احتمال ابتلای آنها به اختلال دوقطبی بیشتر است، یک دوره جنون ایجاد کنند.
عوامل موثر در ابتلا به اختلال دو قطبی | آیا من در خطر مبتلا شدن به اختلال دو قطبی هستم؟
محققان در حال بررسی علل احتمالی اختلال دو قطبی هستند. و تا به امروز اکثر آنها موافقند که هیچ علتی به جز ژنتیک وجود ندارد و به غیر از آن احتمالاً عوامل زیادی در ابتلای فرد به بیماری موثر هستند. اما به هر حال دو دلیل عمده ابتلای افراد به بیماری افسردگی-شیدایی عبارت اند از:
ساختار و عملکرد مغز: برخی مطالعات نشان می دهد مغز افراد مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است با مغز افرادی که اختلال دو قطبی یا اختلال روانی دیگری ندارند متفاوت باشد. یادگیری بیشتر در مورد این تفاوت ها ممکن است به دانشمندان کمک کند تا اختلال دوقطبی را درک کنند و تشخیص دهند که کدام روشهای درمانی بهتر جواب می دهند. در این زمان، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ، تشخیص و برنامه درمانی را به جای تصویربرداری از مغز یا سایر آزمایش های تشخیصی، بر اساس علائم و سابقه فرد قرار می دهند.
ژنتیک: برخی تحقیقات نشان می دهد افرادی که دارای ژن های خاصی هستند بیشتر به اختلال دو قطبی مبتلا می شوند. تحقیقات همچنین نشان می دهد افرادی که پدر یا مادر یا خواهر یا برادرشان مبتلا به اختلال دو قطبی هستند ، احتمال ابتلایشان به این اختلال بیشتر است. در اختلال دو قطبی بسیاری از ژن ها درگیر هستند و هیچ ژنی به تنهایی نمی تواند باعث بروز این اختلال شود. پژوهش‌های بیشتر در مورد چگونگی نقش ژن ها و ارتباطشان با یکدیگر در ایجاد و تشدید اختلال دو قطبی ممکن است به محققان در ایجاد روش های درمانی جدید کمک فراوانی کند.
روشهای درمانی اختلال دو قطبی | داروهای اختلال دو قطبی
درمان و داروهای اختلال دو قطبی می تواند به بسیاری از افراد کمک کند تا با این اختلال به صورت عادی زندگی کنند. حتی کسانی که شدیدترین اشکال اختلال دو قطبی را دارند. یک برنامه درمانی موثر معمولاً ترکیبی از دارو و روان درمانی است که “گفتگوی درمانی” نیز نامیده می شود.
اختلال دو قطبی یک بیماری مادام العمر است. قسمت های شیدایی و افسردگی به طور معمول با گذشت زمان برمی گردند. بین دوره ها، بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی فاقد تغییرات خلقی هستند، اما برخی از افراد ممکن است علائم طولانی مدت داشته باشند. درمان طولانی مدت و مداوم می تواند به افراد در مدیریت این علائم کمک کند.
داروهای اختلال دو قطبی
برخی از داروها می توانند به مدیریت علائم اختلال دو قطبی کمک کنند. برخی از افراد ممکن است لازم باشد چندین داروی مختلف را امتحان کنند. البته که این روند باید کاملا زیر نظر روانپزشک و متخصص طی شود.
داروهایی که به طور کلی برای درمان اختلال دو قطبی استفاده می شوند شامل تثبیت کننده های خلقی و داروهای ضد روان پریشی نسل دوم (“غیرمعمول”) هستند. برنامه های درمانی همچنین ممکن است شامل داروهایی باشد که خواب یا اضطراب را هدف قرار می دهند.
ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی اغلب داروهای ضد افسردگی را برای درمان دوره های افسردگی در اختلال دو قطبی تجویز می کنند. همچنین ترکیب داروی ضد افسردگی با یک تثبیت کننده خلق و خو برای جلوگیری از شروع یک دوره شیدایی نیز در دستور کار بسیاری روانپزشکان قرار دارد.
افرادی که دارو مصرف می کنند باید:
- برای درک خطرات و فواید دارو و همچنین اختلالات دارویی ممکن با ارائه دهنده خدمات بهداشتیشان صحبت کنند.
- در مورد هرگونه داروی از قبل تجویز شده، داروهای بدون نسخه یا مکمل هایی که از قبل مصرف می کنند به ارائه دهنده خدمات بهداشتیشان اطلاع دهند.
- هرگونه نگرانی در مورد عوارض جانبی را فوراً به یک ارائه دهنده خدمات بهداشتی گزارش دهند. ارائه دهنده خدمات بهداشتی ممکن است لازم باشد دوز دارو را تغییر دهد یا داروی دیگری را امتحان کند.
- به یاد داشته باشید که دارو برای اختلال دوقطبی باید به طور مداوم و طبق تجویز ،حتی در صورت احساس بهبودی، مصرف شود.
پیدا کردن مشاور خوب و حرفه‌ای مرکز مشاوره‌ای که بهترین خدمات را در زمینه درمان و داروهای اختلال دو قطبی به شما ارائه دهد می‌تواند معضل بزرگی باشد. خصوصا اگر برای بار اول می‌خواهید به روان درمانگر مراجعه کنید. شما می‌توانید برای مشورت و کسب اطلاعات بیشتر درمورد مراکز مشاوره خوب در شمال و شرق تهران با کلینیک ذهن آرا تماس بگیرید.
این مقاله می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد: ویژگی‌های یک مرکز مشاوره خوب
ما اینجا هستیم تا شما را به بهترین متخصصین مربوط به مشکل شما را چه در مرکز مشاوره ذهن آرا و چه در کلینیک‌های دیگر ارجاع دهیم.