درمان افسردگی شدید، علائم آن در زنان

تشخیص افسردگی شدید در زنان / درمان افسردگی شدید

پزشک شما ممکن است تشخیص افسردگی را بر اساس موارد زیر تعیین کند:

معاینه بدنی. پزشک شما ممکن است یک معاینه فیزیکی انجام دهد و در مورد سلامتی شما سوال بپرسد. در برخی موارد، افسردگی ممکن است با یک مشکل سلامت فیزیکی زمینه ای مرتبط باشد.

تست های آزمایشگاهی به عنوان مثال، پزشک شما ممکن است آزمایش خونی به نام شمارش کامل خون انجام دهد یا تیروئید شما را آزمایش کند تا از عملکرد صحیح آن مطمئن شود.

ارزیابی روانپزشکی متخصص سلامت روان شما در مورد علائم، افکار، احساسات و الگوهای رفتاری شما می پرسد. ممکن است از شما خواسته شود که یک پرسشنامه برای کمک به پاسخ به این سوالات پر کنید.

DSM-5. متخصص سلامت روان شما ممکن است از معیارهای افسردگی مندرج در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا استفاده کند.

انواع افسردگی

علائم ناشی از افسردگی شدید می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. برای روشن شدن نوع افسردگی شما، پزشک ممکن است یک یا چند مشخص کننده اضافه کند. یک مشخص کننده به این معنی است که شما افسردگی با ویژگی های خاص دارید، مانند:

پریشانی مضطرب – افسردگی همراه با بیقراری غیرمعمول یا نگرانی در مورد رویدادهای احتمالی یا از دست دادن کنترل

ویژگی های مختلط – افسردگی و شیدایی همزمان، که شامل افزایش عزت نفس، صحبت بیش از حد و افزایش انرژی است.

ویژگی‌های مالیخولیایی – افسردگی شدید همراه با عدم پاسخ به چیزی که باعث لذت می‌شد و با بیدار شدن زودهنگام صبح همراه بود، بدتر شدن خلق و خوی صبحگاهی، تغییرات عمده در اشتها، و احساس گناه، بیقراری یا سستی.

ویژگی های غیر معمول – افسردگی که شامل توانایی به طور موقت شاد شدن با رویدادهای شاد، افزایش اشتها، نیاز بیش از حد به خواب، حساسیت به طرد شدن، و احساس سنگینی در بازوها یا پاها است.

ویژگی های روان پریشی – افسردگی همراه با هذیان یا توهم، که ممکن است شامل نارسایی شخصی یا سایر موضوعات منفی باشد.

کاتاتونیا – افسردگی که شامل فعالیت حرکتی است که شامل حرکت غیرقابل کنترل و بدون هدف یا وضعیت ثابت و غیر قابل انعطاف است.

شروع حوالی زایمان – افسردگی دوران بارداری یا در هفته ها یا ماه های پس از زایمان (پس از زایمان) رخ می دهد.

الگوی فصلی – افسردگی فصلی مربوط به تغییرات فصول و کاهش قرار گرفتن در معرض نور خورشید

سایر اختلالاتی که باعث علائم افسردگی می شوند

چندین اختلال دیگر، مانند موارد زیر، شامل افسردگی به عنوان یک علامت است. تشخیص دقیق مهم است، بنابراین می توانید درمان مناسب را دریافت کنید.

اختلالات دوقطبی I و II. این اختلالات خلقی شامل نوسانات خلقی است که از اوج (شیدایی) تا پایین (افسردگی) متغیر است. گاهی اوقات تشخیص اختلال دوقطبی و افسردگی دشوار است.

اختلال سیکلوتیمیک. اختلال سیکلوتیمیک (sy-kloe-THIE-mik) شامل بالا و پایین‌هایی است که خفیف‌تر از اختلال دوقطبی است.
اختلال بی نظمی خلقی مخل. این اختلال خلقی در کودکان شامل تحریک پذیری و عصبانیت مزمن و شدید همراه با طغیان شدید خلق و خوی مکرر است. این اختلال معمولاً در طول سال های نوجوانی یا بزرگسالی به اختلال افسردگی یا اختلال اضطراب تبدیل می شود.

اختلال افسردگی مداوم. گاهی اوقات دیس تایمیا (dis-THIE-me-uh) نامیده می شود، این یک نوع افسردگی کمتر شدید اما مزمن تر است. در حالی که این اختلال معمولاً ناتوان کننده نیست، اما اختلال افسردگی مداوم می تواند شما را از عملکرد عادی در برنامه روزانه خود و از زندگی کامل خود باز دارد.

اختلال پیش قاعدگی. این شامل علائم افسردگی مرتبط با تغییرات هورمونی است که از یک هفته قبل شروع می شود و در عرض چند روز پس از شروع قاعدگی شما بهبود می یابد و به حداقل می رسد یا پس از اتمام دوره شما از بین می رود.

سایر اختلالات افسردگی این شامل افسردگی ناشی از استفاده از داروهای تفریحی، برخی از داروهای تجویز شده یا شرایط پزشکی دیگر می شود.

درمان افسردگی شدید در زنان

داروها و روان درمانی برای اکثر افراد مبتلا به افسردگی موثر است. پزشک مراقبت های اولیه یا روانپزشک شما می تواند داروهایی را برای تسکین علائم تجویز کند. با این حال، بسیاری از افراد مبتلا به افسردگی از مراجعه به روانپزشک، روانشناس یا سایر متخصصان سلامت روان نیز سود می برند.

اگر افسردگی شدید دارید، ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان داشته باشید، یا ممکن است لازم باشد در یک برنامه درمانی سرپایی شرکت کنید تا زمانی که علائم شما بهبود یابد.

در اینجا نگاهی دقیق تر به گزینه های درمان افسردگی داریم.

داروی درمان افسردگی

انواع بسیاری از داروهای ضد افسردگی در دسترس هستند، از جمله موارد زیر. حتماً در مورد عوارض جانبی احتمالی با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید.

مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs). پزشکان اغلب با تجویز SSRI شروع می کنند. این داروها بی خطرتر در نظر گرفته می شوند و عموماً عوارض جانبی آزاردهنده کمتری نسبت به انواع دیگر داروهای ضد افسردگی ایجاد می کنند. SSRI ها شامل سیتالوپرام (سلکسا)، اسیتالوپرام (لکساپرو)، فلوکستین (پروزاک)، پاروکستین (پاکسیل، پکسوا)، سرترالین (زولوفت) و ویلازودون (ویبرید).

مهارکننده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs). نمونه هایی از SNRI ها عبارتند از دولوکستین (Cymbalta)، ونلافاکسین (Effexor XR)، دسوونلافاکسین (Pristiq، Khedezla) و لوومیلناسیپران (Fetzima).

داروهای ضد افسردگی غیر معمول. این داروها به طور منظم در هیچ یک از دسته بندی های ضد افسردگی دیگر قرار نمی گیرند. آنها عبارتند از بوپروپیون (Wellbutrin XL، Wellbutrin SR، Aplenzin، Forfivo XL)، میرتازاپین (Remeron)، نفازودون، ترازودون و ورتیوکستین (Trintellix).

داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای این داروها – مانند ایمی پرامین (توفرانیل)، نورتریپتیلین (پاملور)، آمی تریپتیلین، دوکسپین، تریمیپرامین (سورمونتیل)، دزیپرامین (نورپرامین) و پروتریپتیلین (ویواکتیل) – می توانند بسیار موثر باشند، اما تمایل دارند عوارض جانبی شدیدتری نسبت به داروهای جدید ایجاد کنند. داروهای ضد افسردگی بنابراین داروهای سه حلقه ای معمولاً تجویز نمی شوند مگر اینکه ابتدا یک SSRI را بدون بهبود امتحان کرده باشید.

مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs). MAOIها – مانند ترانیل سیپرومین (پارنات)، فنلزین (ناردیل) و ایزوکاربوکسازید (مارپلان) – ممکن است تجویز شوند، معمولاً زمانی که سایر داروها مؤثر نیستند، زیرا می توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند. استفاده از MAOIها به دلیل تداخلات خطرناک (یا حتی کشنده) با غذاها – مانند برخی پنیرها، ترشی ها و شراب ها – و برخی داروها و مکمل های گیاهی نیاز به یک رژیم غذایی سخت دارد. سلژیلین (Emsam)، یک MAOI جدیدتر که به صورت چسب روی پوست می‌چسبد، ممکن است عوارض جانبی کمتری نسبت به سایر MAOIها ایجاد کند. این داروها را نمی توان با SSRI ها ترکیب کرد.

سایر داروها. داروهای دیگری ممکن است به یک ضد افسردگی اضافه شود تا اثرات ضد افسردگی را افزایش دهد. پزشک ممکن است ترکیب دو داروی ضد افسردگی یا افزودن داروهایی مانند تثبیت کننده های خلق و خو یا داروهای ضد روان پریشی را توصیه کند. داروهای ضد اضطراب و محرک نیز ممکن است برای استفاده کوتاه مدت اضافه شوند.

پیدا کردن داروی مناسب

اگر یکی از اعضای خانواده به خوبی به یک داروی ضد افسردگی واکنش نشان داده باشد، ممکن است این دارو به شما کمک کند. یا ممکن است لازم باشد چندین دارو یا ترکیبی از داروها را امتحان کنید قبل از اینکه داروی مؤثری را پیدا کنید. این نیاز به صبر دارد، زیرا برخی از داروها به چندین هفته یا بیشتر نیاز دارند تا اثر کامل خود را داشته باشند و با تنظیم بدن شما عوارض جانبی کاهش یابد.

ویژگی های ارثی در تأثیر داروهای ضد افسردگی بر شما نقش دارند. در برخی موارد، در صورت وجود، نتایج آزمایش‌های ژنتیکی (که توسط آزمایش خون یا سواب گونه انجام می‌شود) ممکن است سرنخ‌هایی در مورد اینکه چگونه بدن شما ممکن است به یک داروی ضد افسردگی خاص واکنش نشان دهد، ارائه دهد. با این حال، متغیرهای دیگری به جز ژنتیک می توانند بر پاسخ شما به دارو تأثیر بگذارند.

خطرات قطع ناگهانی دارو

بدون مشورت با پزشک خود، مصرف یک داروی ضد افسردگی را قطع نکنید. داروهای ضد افسردگی اعتیادآور در نظر گرفته نمی شوند، اما گاهی اوقات وابستگی فیزیکی (که با اعتیاد متفاوت است) ممکن است رخ دهد.

قطع ناگهانی درمان یا از دست دادن چندین دوز می تواند علائمی شبیه ترک ایجاد کند و ترک ناگهانی ممکن است باعث بدتر شدن ناگهانی افسردگی شود. برای کاهش تدریجی و ایمن دوز خود با پزشک خود همکاری کنید.

داروهای ضد افسردگی و بارداری

اگر باردار هستید یا در دوران شیردهی هستید، برخی از داروهای ضدافسردگی ممکن است برای کودک متولد نشده یا شیرده شما خطر بیشتری برای سلامتی داشته باشند. اگر باردار شدید یا قصد بارداری دارید با پزشک خود صحبت کنید.

داروهای ضد افسردگی و افزایش خطر خودکشی

اکثر داروهای ضد افسردگی به طور کلی بی خطر هستند، اما سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) همه داروهای ضد افسردگی را ملزم می کند که یک هشدار جعبه سیاه، سخت ترین هشدار برای نسخه ها، داشته باشند. در برخی موارد، کودکان، نوجوانان و جوانان زیر 25 سال ممکن است در هنگام مصرف داروهای ضد افسردگی، به ویژه در چند هفته اول پس از شروع یا زمانی که دوز تغییر می‌کند، افکار یا رفتار خودکشی افزایش یابد.

هر فردی که یک داروی ضد افسردگی مصرف می کند باید از نظر بدتر شدن افسردگی یا رفتار غیرعادی، به ویژه هنگام شروع یک داروی جدید یا با تغییر دوز، به دقت تحت نظر باشد. اگر شما یا شخصی که می شناسید در هنگام مصرف یک داروی ضد افسردگی افکار خودکشی دارید، فوراً با پزشک تماس بگیرید یا کمک اورژانسی دریافت کنید.

به خاطر داشته باشید که داروهای ضد افسردگی با بهبود خلق و خوی احتمال بیشتری دارد که خطر خودکشی را در دراز مدت کاهش دهند.

روان درمانی افسردگی شدید

روان درمانی یک اصطلاح کلی برای درمان افسردگی از طریق صحبت در مورد وضعیت خود و مسائل مربوط به آن با یک متخصص سلامت روان است. روان درمانی به عنوان گفتار درمانی یا روان درمانی نیز شناخته می شود.

انواع مختلف روان درمانی می تواند برای افسردگی موثر باشد، مانند درمان شناختی رفتاری یا درمان بین فردی. متخصص سلامت روان شما ممکن است انواع دیگری از درمان ها را نیز توصیه کند. روان درمانی می تواند به شما کمک کند:

• خود را با یک بحران یا سایر مشکلات فعلی تنظیم کنید
• باورها و رفتارهای منفی را شناسایی کنید و آنها را با باورهای سالم و مثبت جایگزین کنید
• روابط و تجربیات را کاوش کنید و با دیگران تعاملات مثبت ایجاد کنید
• راه های بهتری برای مقابله و حل مشکلات پیدا کنید
• مسائلی را که به افسردگی شما کمک می کند شناسایی کنید و رفتارهایی را که آن را بدتر می کند تغییر دهید
• احساس رضایت و کنترل را در زندگی خود به دست آورید و به کاهش علائم افسردگی کمک کنید، مانند ناامیدی و عصبانیت
• یاد بگیرید که برای زندگی خود اهداف واقع بینانه تعیین کنید
• توانایی تحمل و پذیرش پریشانی را با استفاده از رفتارهای سالم‌تر توسعه دهید

فرمت های جایگزین برای درمان

فرمت های درمان افسردگی به عنوان جایگزینی برای جلسات اداری حضوری در دسترس است و ممکن است برای برخی افراد گزینه موثری باشد. درمان را می توان به عنوان مثال، به عنوان یک برنامه کامپیوتری، با جلسات آنلاین یا با استفاده از فیلم ها یا کتاب های کار ارائه کرد. برنامه ها می توانند توسط یک درمانگر هدایت شوند یا به طور جزئی یا کاملا مستقل باشند.

قبل از اینکه یکی از این گزینه ها را انتخاب کنید، این قالب ها را با درمانگر خود در میان بگذارید تا تعیین کنید که آیا ممکن است برای شما مفید باشند یا خیر. همچنین، از درمانگر خود بپرسید که آیا می تواند منبع یا برنامه قابل اعتمادی را توصیه کند. برخی ممکن است تحت پوشش بیمه شما قرار نگیرند و همه توسعه دهندگان و درمانگران آنلاین اعتبار یا آموزش مناسب را ندارند.

تلفن‌های هوشمند و تبلت‌هایی که برنامه‌های سلامت موبایلی مانند پشتیبانی و آموزش عمومی درباره افسردگی را ارائه می‌دهند، جایگزینی برای مراجعه به پزشک یا درمانگر شما نیستند.

درمان بیمارستانی و مسکونی

در برخی افراد، افسردگی آنقدر شدید است که نیاز به بستری شدن در بیمارستان است. اگر نمی توانید به درستی از خود مراقبت کنید یا زمانی که در خطر فوری آسیب رساندن به خود یا شخص دیگری هستید، ممکن است ضروری باشد. درمان روانپزشکی در بیمارستان می تواند به شما کمک کند تا زمانی که خلق و خوی شما بهبود یابد، آرام و ایمن باشید.

بستری شدن جزئی در بیمارستان یا برنامه های درمانی روزانه نیز ممکن است به برخی افراد کمک کند. این برنامه ها حمایت سرپایی و مشاوره مورد نیاز برای تحت کنترل درآوردن علائم را فراهم می کنند.

سایر گزینه های درمانی

برای برخی افراد، روش‌های دیگری که گاهی اوقات درمان‌های تحریک مغز نامیده می‌شوند، ممکن است پیشنهاد شود:

درمان تشنج الکتریکی (ECT). در ECT، جریان های الکتریکی از مغز عبور می کنند تا بر عملکرد و اثر انتقال دهنده های عصبی در مغز شما برای تسکین افسردگی تأثیر بگذارند. ECT معمولاً برای افرادی استفاده می شود که با داروها بهبود نمی یابند، به دلایل سلامتی نمی توانند داروهای ضد افسردگی مصرف کنند یا در معرض خطر بالای خودکشی هستند.

تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS). TMS ممکن است گزینه ای برای کسانی باشد که به داروهای ضد افسردگی پاسخ نداده اند. در طول TMS، یک سیم پیچ درمانی که روی پوست سر شما قرار می گیرد، پالس های مغناطیسی مختصری را برای تحریک سلول های عصبی در مغز شما که در تنظیم خلق و خو و افسردگی نقش دارند، ارسال می کند.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

افسردگی معمولاً اختلالی نیست که بتوانید به تنهایی آن را درمان کنید. اما علاوه بر درمان حرفه ای، این مراحل خودمراقبتی می تواند کمک کند:

به برنامه درمانی خود پایبند باشید. جلسات یا قرار ملاقات های روان درمانی را نادیده نگیرید. حتی اگر احساس خوبی دارید، داروهای خود را نادیده نگیرید. اگر این کار را متوقف کنید، علائم افسردگی ممکن است عود کند و همچنین ممکن است علائمی شبیه ترک را تجربه کنید. تشخیص دهید که زمان می برد تا احساس بهتری داشته باشید.

با افسردگی آشنا شوید. آموزش در مورد وضعیت شما می تواند به شما قدرت دهد و به شما انگیزه دهد تا به برنامه درمانی خود پایبند باشید. خانواده خود را تشویق کنید تا در مورد افسردگی بیاموزند تا به آنها در درک و حمایت از شما کمک کنید.

به علائم هشدار دهنده توجه کنید. با پزشک یا درمانگر خود کار کنید تا بدانید چه چیزی ممکن است علائم افسردگی شما را تحریک کند. برنامه ای بسازید تا بدانید در صورت بدتر شدن علائم چه باید بکنید. در صورت مشاهده هرگونه تغییر در علائم یا احساس خود با پزشک یا

با تراپیست خوب خود تماس بگیرید. از اقوام یا دوستان خود بخواهید که برای مشاهده علائم هشدار کمک کنند.

از مصرف الکل و داروهای تفریحی خودداری کنید. ممکن است به نظر برسد که الکل یا مواد مخدر علائم افسردگی را کاهش می دهند، اما در دراز مدت به طور کلی علائم را بدتر می کنند و درمان افسردگی را سخت تر می کنند. اگر در مورد مصرف الکل یا مواد به کمک نیاز دارید، با پزشک یا درمانگر خود صحبت کنید.

مراقب خودت باش. سالم غذا بخورید، فعالیت بدنی داشته باشید و خواب کافی داشته باشید. پیاده روی، آهسته دویدن، شنا کردن، باغبانی یا فعالیت دیگری که از آن لذت می برید را در نظر بگیرید. خوب خوابیدن هم برای سلامت جسمی و هم برای سلامت روانی شما مهم است. اگر مشکل خواب دارید، با پزشک خود در مورد کارهایی که می توانید انجام دهید صحبت کنید.

طب جایگزین

طب جایگزین استفاده از رویکرد غیر متعارف به جای طب سنتی است. طب مکمل یک رویکرد غیر متعارف است که همراه با طب رایج مورد استفاده قرار می گیرد – که گاهی اوقات طب یکپارچه نامیده می شود.

اگر به دنبال درمان جایگزین یا مکمل هستید، مطمئن شوید که خطرات و همچنین مزایای احتمالی را درک کرده اید. درمان طب سنتی یا روان درمانی را با طب جایگزین جایگزین نکنید. وقتی صحبت از افسردگی می شود، درمان های جایگزین جایگزین مراقبت های پزشکی نیستند.

مکمل های درمان افسردگی

نمونه هایی از مکمل هایی که گاهی برای افسردگی استفاده می شوند عبارتند از:

مخمر. اگرچه این مکمل گیاهی توسط سازمان غذا و دارو (FDA) برای درمان افسردگی در ایالات متحده تایید نشده است، اما ممکن است برای افسردگی خفیف یا متوسط ​​مفید باشد. اما اگر تصمیم به استفاده از آن دارید، مراقب باشید – خار مریم می‌تواند با تعدادی از داروها، مانند داروهای قلب، داروهای رقیق‌کننده خون، قرص‌های ضدبارداری، شیمی‌درمانی، داروهای HIV/AIDS و داروهایی برای جلوگیری از پس زدن اندام‌ها تداخل ایجاد کند. یک پیوند همچنین هنگام مصرف داروهای ضد افسردگی از مصرف خار مریم خودداری کنید زیرا این ترکیب می تواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند.

same-E. این مکمل غذایی با تلفظ “sam-E” شکل مصنوعی یک ماده شیمیایی است که به طور طبیعی در بدن وجود دارد. نام کوتاه S-adenosylmethionine (es-uh-den-o-sul-muh-THIE-o-neen) است. SAMe توسط FDA برای درمان افسردگی در ایالات متحده تایید نشده است، ممکن است مفید باشد، اما تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. SAMe ممکن است باعث شیدایی در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی شود.

اسیدهای چرب امگا 3. این چربی‌های سالم در ماهی‌های آب سرد، بذر کتان، روغن کتان، گردو و برخی مواد غذایی دیگر یافت می‌شوند. مکمل های امگا 3 به عنوان یک درمان احتمالی برای افسردگی در حال بررسی هستند. در حالی که به طور کلی بی خطر در نظر گرفته می شود، در دوزهای بالا، مکمل های امگا 3 ممکن است با سایر داروها تداخل داشته باشند. تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه آیا خوردن غذاهای حاوی اسیدهای چرب امگا 3 می تواند به کاهش افسردگی کمک کند، مورد نیاز است.

محصولات غذایی و رژیمی مانند داروها توسط FDA نظارت نمی شوند. شما همیشه نمی توانید مطمئن باشید که چه چیزی به دست می آورید و آیا آن بی خطر است یا خیر. همچنین، از آنجایی که برخی از مکمل‌های گیاهی و رژیمی می‌توانند با داروهای تجویزی تداخل داشته باشند یا تداخلات خطرناکی ایجاد کنند، قبل از مصرف هر مکملی با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید.

ارتباطات ذهن و بدن

پزشکان یکپارچه بر این باورند که ذهن و بدن برای سالم ماندن شما باید هماهنگ باشند. نمونه هایی از تکنیک های ذهن و بدن که ممکن است برای افسردگی مفید باشد عبارتند از:

• طب سوزنی
• تکنیک های آرامش بخش مانند یوگا یا تای چی
• مراقبه
• تصاویر هدایت شده
• ماساژ درمانی
• موسیقی یا هنر درمانی
• معنویت
• ورزش هوازی

اتکای صرف به این درمان ها معمولاً برای درمان افسردگی کافی نیست. آنها ممکن است زمانی مفید باشند که علاوه بر دارو درمانی و روان درمانی استفاده شوند.

مقابله و حمایت

با پزشک یا درمانگر خود در مورد بهبود مهارت های مقابله ای خود صحبت کنید و این نکات را امتحان کنید:

زندگی خود را ساده کنید. در صورت امکان تعهدات خود را کاهش دهید و اهداف معقولی برای خود تعیین کنید. وقتی احساس ناراحتی می کنید به خودتان اجازه دهید کمتر کار کنید.

در یک مجله بنویسید. روزنامه نگاری، به عنوان بخشی از درمان شما، ممکن است با اجازه دادن به شما برای ابراز درد، خشم، ترس یا سایر احساسات، خلق و خو را بهبود بخشد.

کتاب ها و وب سایت های معتبر خودیاری را بخوانید. پزشک یا درمانگر شما ممکن است بتواند کتاب ها یا وب سایت هایی را برای خواندن توصیه کند.

گروه های مفید را بیابید. بسیاری از سازمان‌ها، مانند اتحادیه ملی بیماری‌های روانی (NAMI) و اتحادیه حمایت از افسردگی و دوقطبی، آموزش، گروه‌های حمایتی، مشاوره و سایر منابع را برای کمک به افسردگی ارائه می‌دهند. برنامه های کمک به کارمندان و گروه های مذهبی نیز ممکن است برای نگرانی های مربوط به سلامت روان کمک کنند.

منزوی نشوید. سعی کنید در فعالیت های اجتماعی شرکت کنید و به طور منظم با خانواده یا دوستان دور هم جمع شوید. گروه‌های حمایتی برای افراد مبتلا به افسردگی می‌توانند به شما کمک کنند تا با دیگرانی که با چالش‌های مشابه روبرو هستند ارتباط برقرار کنید و تجربیات خود را به اشتراک بگذارید.

راه های آرامش و مدیریت استرس خود را بیاموزید. به عنوان مثال می توان به مدیتیشن، آرام سازی پیشرونده عضلات، یوگا و تای چی اشاره کرد.

زمان خود را ساختار دهید. روز خود را برنامه ریزی کنید ممکن است دریابید که تهیه فهرستی از کارهای روزانه، استفاده از یادداشت های چسبنده به عنوان یادآوری یا استفاده از برنامه ریز برای سازماندهی ماندن به شما کمک می کند.

زمانی که از کار افتاده اید تصمیمات مهم نگیرید. زمانی که احساس افسردگی می کنید از تصمیم گیری خودداری کنید، زیرا ممکن است به وضوح فکر نکنید.

آماده شدن برای قرار ملاقات با روانشناس

شما ممکن است به پزشک مراقبت های اولیه خود مراجعه کنید، یا ممکن است پزشک شما را به یک متخصص بهداشت روان معرفی کند. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

آنچه شما می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

• هر گونه علائمی که داشته اید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل قرار ملاقات شما نامرتبط به نظر برسد
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله هرگونه استرس عمده یا تغییرات اخیر زندگی
• همه داروها، ویتامین‌ها یا سایر مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید، از جمله مقدار مصرف
• سوالاتی که باید از پزشک یا متخصص سلامت روان بپرسید
• در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید تا به شما کمک کند تا تمام اطلاعات ارائه شده در طول قرار را به خاطر بسپارید.

برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

• آیا افسردگی محتمل ترین علت علائم من است؟
• دلایل احتمالی دیگر برای علائم من چیست؟
• به چه نوع آزمایشاتی نیاز خواهم داشت؟
• چه درمانی احتمالاً برای من بهتر جواب می دهد؟
• جایگزین های رویکرد اولیه ای که پیشنهاد می کنید چیست؟
• من این شرایط بهداشتی دیگر را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
• آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
• پزشک یا دیگر متخصص سلامت روان؟
• عوارض جانبی اصلی داروهایی که توصیه می کنید چیست؟
• آیا جایگزین عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟
• آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
• از پرسیدن سوالات دیگر در طول قرار خود دریغ نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک شما احتمالاً تعدادی سؤال از شما خواهد پرسید. آماده پاسخگویی به آنها باشید تا زمانی را برای مرور هر نقطه ای که می خواهید روی آن تمرکز کنید رزرو کنید. پزشک شما ممکن است بپرسد:

• اولین بار چه زمانی شما یا عزیزانتان متوجه علائم افسردگی خود شدید؟
• چه مدت است که احساس افسردگی می کنید؟ آیا معمولاً همیشه احساس ناراحتی می کنید یا خلق و خوی شما در نوسان است؟
• آیا خلق و خوی شما تا به حال از احساس پایین به احساس شادی شدید (شعف) و پر انرژی تغییر می کند؟
• آیا تا به حال در هنگام ناراحتی افکار خودکشی به سراغتان می آید؟
• آیا علائم شما با زندگی روزمره یا روابط شما تداخل دارد؟
• آیا خویشاوندان خونی مبتلا به افسردگی یا اختلال خلقی دیگری دارید؟
• چه شرایط سلامت روانی یا جسمی دیگری دارید؟
• آیا الکل مصرف می کنید یا از مواد مخدر استفاده می کنید؟
• شب ها چقدر می خوابی؟ آیا در طول زمان تغییر می کند؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم شما را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم شما را بدتر می کند؟