ترایپوفوبیا، ترس از سوراخ ها
ترایپوفوبیا، ترس از سوراخ ها چیست؟
ترایپوفوبیا با دیدن الگوهایی با تعداد زیادی حفره باعث ایجاد احساس انزجار یا ترس می شود. آفتابگردان، لانه زنبور، اسفنج و میوه های دانه دار می توانند این واکنش و ترس را در انسان ایجاد کنند. ترایپوفوبیا نوعی اختلال اضطرابی است. بیشتر مردم ترس واقعی از سوراخ ها ندارند. مواجهه درمانی ممکن است به شما در مدیریت دافعه به الگوهای سوراخ کمک کند.
ترایپوفوبیا بیزاری یا دفع اشیایی مانند لانه زنبوری و اسفنج هایی است که دارای الگوهای تکراری یا خوشه هایی از سوراخ های کوچک هستند. افراد مبتلا به ترایپوفوبیا از الگوی سوراخ ها احساس انزجار می کنند.
محرک های ترایپوفوبیا چیست؟
هر چه یک فرد به یک جسم حفره یا تصویر نزدیکتر باشد، احتمال بیشتری دارد که واکنش نامطلوبی به آن داشته باشد. محرک های ترایپوفوبیا ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- نان و شیرینی دانه دار
- پنیر سوراخ دار
- میوه هایی با دانه های کوچک مانند توت فرنگی، تمشک، هندوانه و کیوی
- لانه زنبور، آفتابگردان
- حشرات و زنبورها
- پوست مار، مارمولک، قورباغه و سایر خزندگان
- کف کفش
- اسفنج
ترس از سوراخ چقدر شایع است؟
برخی از مطالعات نشان می دهد که 17٪ از کودکان و بزرگسالان (حدود یک نفر از هر شش نفر) درجاتی از ترایپوفوبیا دارند. این یک اختلال نسبتاً جدید است که اولین بار در سال 2005 نامگذاری شد. پس از گزارش‌های خبری مبنی بر اینکه مردم به مجموعه‌ای از لنزهای کوچک دوربین در گوشی‌های هوشمند خاص واکنش منفی نشان می‌دهند، افراد بیشتری از ترایپوفوبیا آگاه شدند.
چه چیزی باعث ترایپوفوبیا می شود؟
کارشناسان نمی دانند چرا برخی از افراد به ترایپوفوبیا مبتلا می شوند. یک نظریه این است که مغز خوشه هایی از سوراخ ها را با خطر مرتبط می داند. برای مثال، ممکن است طرحی از سوراخ‌های کوچک را با پوست یک مار سمی یا چشم‌های رتیل مرتبط کنید. یا ممکن است سوراخ ها شما را به یاد بیماری های پوستی یا بثورات پوستی بیاندازند.
نظریه دیگر این است که مغز شما انرژی و اکسیژن بیشتری را برای پردازش الگوهای سوراخ مصرف می کند و باعث ایجاد احساس پریشانی می شود. همچنین ممکن است یکی از ویژگی های اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) باشد. ترایپوفوبیا زنان را بیشتر از مردان مبتلا می کند.
اگر موارد زیر را دارید ممکن است بیشتر مستعد ترایپوفوبیا باشید:
- اضطراب
- افسردگی
- اختلال وسواس فکری عملی.
علائم ترایپوفوبیا چیست؟
از جمله علائم ترس از سوراخ عبارت است از:
- لرز
- خفگی یا خشکی دهان
- تنفس سریع و ضربان قلب
- احساس شدید انزجار یا وحشت
- پوست رنگ پریده
- تعریق شدید (هیپرهیدروزیس)
- حالت تهوع
- لرزیدن
ترایپوفوبیا چگونه تشخیص داده می شود؟
انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) ترایپوفوبیا را به عنوان یک اختلال در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) خود نمی شناسد. ممکن است به این دلیل باشد که این وضعیت اغلب ناراحت کننده است اما ناتوان کننده نیست. از آنجا که به عنوان یک اختلال شناخته نمی شود، معیارهای مشخصی برای تشخیص آن وجود ندارد. با این حال، آزمایش ترایپوفوبیا وجود دارد.
این تست تصاویر مختلف را هر کدام به مدت یک تا هشت ثانیه نمایش می دهد. برخی از تصاویر دارای الگوها یا خوشه‌هایی از سوراخ‌ها هستند، در حالی که برخی ندارند. از شما می خواهد تخمین بزنید که چه مدت هر تصویر را دیدید.
تخمین های شما را برای مشاهده تصاویر ترایپوفوبیک و تصاویر خنثی (آنهایی که سوراخ ندارند) مقایسه می کند و در پایان آزمون، نسبتی را به شما ارائه می دهد. نسبت بالاتر از دو ممکن است نشان دهنده ترایپوفوبیا باشد.
آیا درمانی برای ترایپوفوبیا وجود دارد؟
اگرچه هیچ درمان خاصی برای ترایپوفوبیا وجود ندارد، اما بسیاری از درمان های مورد استفاده برای سایر فوبیاهای خاص علائم آن را می تواند کاهش می دهد. درمان فوبیای خاص معمولاً به شدت علائم و سابقه پزشکی فرد بستگی دارد. درمان‌ها ممکن است شامل تغییر سبک زندگی، روان‌درمانی و گاهی اوقات داروها باشد.
اصلاح سبک زندگی ممکن است شامل راهکارهای آرامش بخش باشد، مانند تجسم تصاویر آرامش بخش، استراحت کافی، و تمرین تمرکز حواس، مدیتیشن یا یوگا. کاهش مصرف کافئین و افزایش فعالیت بدنی ممکن است به افراد کمک کند تا شدت واکنش ترس خود را کاهش دهند. روان درمانی با یک متخصص سلامت روان یا گروه درمانی نیز می تواند برای کسانی که فوبیا را مدیریت می کنند مفید باشد.
گزینه های روان درمانی معمولاً دارای مواجهه درمانی (ET) یا درمان شناختی رفتاری (CBT) هستند که توسط یک متخصص سلامت روان تایید شده، رهبری می شود. در ET، درمان شامل قرار دادن افراد در معرض موقعیت‌هایی است که باعث ایجاد ترس از ترایپوفوبیا می‌شود، که به ذهن آن‌ها فرصت‌هایی برای سازگاری با محرک‌ها می‌دهد و مدیریت بهتر ترس‌هایشان را ممکن می‌سازد. از سوی دیگر، CBT بر تغییر پردازش ذهنی، عاطفی و رفتاری افراد در موقعیت‌هایی تمرکز می‌کند که می‌تواند ترس آن‌ها از سوراخ‌ها را تحریک کند.
بسته به وضعیت فرد و درمان های گذشته، یک متخصص پزشکی ممکن است داروهای خاصی را برای مدیریت علائم ترایپوفوبیا تجویز کند. بنزودیازپین ها (به عنوان مثال، لورازپام یا کلونازپام) یا سایر داروهای ضد اضطراب ممکن است به پیشگیری یا کاهش علائم اضطراب یا حملات پانیک کمک کنند. بتا بلاکرها مانند پروپرانولول نیز ممکن است تجویز شوند، زیرا می توانند علائم مربوط به ترس مانند افزایش ضربان قلب، تعریق و سرگیجه را کاهش دهد. در برخی موارد، آرام بخش ها ممکن است به آرامش در موقعیت های تحریک کننده کمک کنند.
پس اگر ترایپوفوبیا بر توانایی شما برای شرکت در فعالیت های خاص یا لذت بردن از زندگی تأثیر می گذارد، می توانید از مواجهه درمانی استفاده کنید. این درمان به تدریج شما را در معرض محرک های ترایپوفوبیا قرار می دهد و به شما کمک می کند تا واکنش های خود را مدیریت کنید. این نوع روان درمانی به 9 نفر از هر 10 نفر کمک می کند تا بر فوبیای خاص خود غلبه کنند.
در طول مواجهه درمانی، درمانگر شما تکنیک های تنفس و تمدد اعصاب را می آموزد که قبل و در حین قرار گرفتن در موقعیت از آن استفاده کنید.
تصاویر یا ویدیوهایی از خوشه‌ها یا الگوهای سوراخ دار را به شما نشان می‌دهد و در عین حال به شما در مدیریت و پاسخ به ترس کمک می‌کند.
همچنین گفتیم از درمان شناختی رفتاری (CBT) هم می توانید برای غلبه بر فوبیای خود استفاده کنید. این درمان به تغییر ادراکات و پاسخ های شما به موقعیت هایی که باعث ترایپوفوبیا می شود کمک می کند.
داروهای ضد اضطراب معمولاً به افراد مبتلا به فوبیای خاص کمک نمی کنند. اگر می دانید در موقعیتی قرار می گیرید که ممکن است باعث واکنش شود، ممکن است روانپزشک شما داروی ضد اضطراب برای کمک کوتاه مدت تجویز کند.
عوارض ترایپوفوبیا چیست؟
در شرایط شدید، ترایپوفوبیا ممکن است بر توانایی شما برای کار، رفتن به مدرسه یا اجتماعی شدن تأثیر بگذارد. ممکن است عوارض زیر را تجربه کنید:
- افسردگی
- افزایش استرس و تحریک پذیری
- بی خوابی یا مشکلات خواب
- موارد وحشت زدگی و پانیک
آیا می توانید از ترایپوفوبیا جلوگیری کنید؟
تکنیک‌های تمدد اعصاب مانند مدیتیشن، تمرکز حواس یا تجسم تصاویر آرامش‌بخش ممکن است به شما در جلوگیری از احساس ترایپوفوبیا کمک کند.
چشم انداز برای افرادی که ترایپوفوبیا دارند چیست؟
اکثر افرادی که مواجهه درمانی را کامل می کنند، در علائم خود نشانه هایی از بهبودی مشاهده می کنند. هنگامی که محرک های ترایپوفوبیا را کنترل کردید، می توانید از روش های تنفسی یا آرامش برای مدیریت واکنش های بدن خود استفاده کنید.
مقاله مرتبط: چگونه آرامش داشته باشیم؟ تکنیک هایی برای افزایش آرامش در زندگی
ترایپوفوبیا به انزجار یا ترس از الگوی سوراخ ها اشاره دارد. دیدن مجموعه‌هایی از سوراخ‌ها در غذاها، گل‌ها و اقلام روزمره مانند اسفنج می‌تواند باعث ایجاد احساس انزجار شود. ترایپوفوبیا به عنوان یک مشکل اضطرابی شناخته می شود که می تواند کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار دهد. اگر فکر می کنید به ترایپوفوبیا مبتلا هستید، حتما با درمانگر خود در میان بگذارید. (می توانید تست ترایپوفوبیا را انجام دهید تا متوجه شوید).