درمان روانشناسی افسردگی و سایر اختلالات خلقی انواع مختلفی دارد. روش های روان درمانی می تواند گزینه خوبی برای درمان افسردگی باشد، چراکه می تواند کمک کند تا دلایل احتمالی احساسات و افسردگی خود را کشف کنید و مهارت های جدیدی برای مقابله با افسردگی بیاموزید.

یافتن اینکه کدام نوع روان درمانی درمان افسردگی شما بهترین گزینه است به عوامل متعددی از جمله شدت علائم، ترجیحات شخصی و اهداف درمانی شما بستگی دارد. روش های درمانی شرح داده شده در زیر شواهدی دارند که تایید می کنند این روش ها برای درمان افسرذگی موثر هستند.

روان درمانی چیست؟

روان‌درمانی اغلب «گفتاردرمانی» نامیده می‌شود، زیرا فرایندی است که شامل یک فرد و یک روان‌درمانگر می‌شود که در یک اتاق با هم صحبت می‌کنند. اما این فرایند فراتر از یک صحبت ساده است. روان‌درمانگران تکنیک هایی بلد هستند که برای کمک به بهبودی افراد، حل مسائل شخصی و ایجاد تغییرات مثبت در زندگی‌ افراد به کار می برند.

همچنین مطالعات نشان می دهد که ترکیب یک داروی ضد افسردگی و روان درمانی بهترین رویکرد در درمان افسردگی است، زیرا در افسردگی ترکیب پیچیده ای از علت ها وجود دارند.

روان درمانی فرآیند درمان اختلالات روانی با تکنیک های کلامی و روانشناختی است. بیشتر انواع روان درمانی ها بر پایه ی تقویت رابطه بین درمانگر و درمانجو برای کمک به افراد برای شناسایی و غلبه بر افکار منفی یا الگوهای رفتاری استوار است.

انواع روان درمانی برای افسردگی

1. شناخت درمانی روانشناس افسردگی

درمان شناختی بر این ایده استوار است که افکار ما می توانند بر احساسات ما تأثیر بگذارند. به عنوان مثال، اگر در هر تجربه ای به دنبال علت مثبت باشیم، به احتمال زیاد احساس خوبی خواهیم داشت، در مقابل اگر فقط روی موارد منفی تمرکز کنیم، طبیعتا دچار افسردگی خواهیم شد.

افکار منفی می تواند منجر به افسردگی شود و آن را تشدید کند. وقتی در حلقه دائمی افکار منفی گیر کرده اید، احساس خوب داشتن بسیار سخت است. شناخت درمانی به افراد کمک می کند تا الگوهای تفکر منفی (معروف به تحریف شناختی) را شناسایی کنند و آن الگوهای افکار منفی را به الگوهای مثبت تر تبدیل کنند، با این کار در واقع خلق و خوی خود را بهبود می بخشند.

شناخت درمانی معمولا کوتاه مدت و متمرکز بر اهدف است. جلسات شناخت درمانی با یک برنامه خاص برای هر جلسه تشکیل شده است و همچنین در این روش تمرین های خانگی «تکلیف خانگی» برای انجام ، خارج از جلسات درمان نیز وجود دارد. شناخت درمانی معمولا بین شش هفته تا چهار ماه طول می کشد.

2. رفتار درمانی افسردگی

در حالی که شناخت درمانی بر افکار منفی متمرکز است، رفتار درمانی بر تغییر رفتارهایی متمرکز است که بر احساسات تأثیر می گذارد. تمرکز اصلی درمان رفتاری افسردگی، فعال سازی رفتاری است. این مستلزم کمک به بیماران در شرکت در فعالیت‌هایی است که احساس رفاه آنها را افزایش می‌دهد.

3. درمان شناختی- رفتاری

از آنجایی که شناخت درمانی و رفتاردرمانی برای درمان افسردگی و اختلالات اضطرابی به خوبی با هم کار می کنند، این دو اغلب در رویکردی به نام درمان رفتاری شناختی (CBT) ترکیب می شوند. CBT بر الگوهای افکار منفی و رفتارهایی که افسردگی را تشدید می کنند تمرکز دارد.

در این روش درمانگر ممکن است از شما بخواهد که برای ردیابی وقایع هفته و هرگونه واکنش منفی و تخریب کننده نسبت به آن، اتفاقات را در یک دفتر ثبت وقایع بنویسید. پاسخ‌های منفی معمول به رویدادها (که به عنوان واکنش‌های منفی خودکار شناخته می‌شوند) تنها یک الگوی فکری است که می‌توانید در طول دوره CBT به آن بپردازید.

هنگامی که یاد گرفتید که چگونه الگوهای پاسخ خود را تشخیص دهید، با درمانگر خود کار خواهید کرد تا راه های جدید تفکر و روش های پاسخگویی را بیاموزید. همچنین ممکن است خودگویی مثبت را تمرین کنید.

مانند شناخت درمانی و رفتار درمانی، CBT معمولاً مختصر و هدف گرا است. به طور کلی CBT بین 5 تا 20 جلسه، با تمرکز بر رسیدگی به نگرانی های خاص است.

جلسات CBT اغلب با “تکالیف” همراه است، که ممکن است شامل داشتن یک دفتر ثبت وقایع، تمرین فعالیت های آرامش بخش، تکمیل خواندن، و استفاده از کاربرگ های متمرکز بر اهداف خاص باشد. تحقیقات نشان می دهد که CBT می تواند در درمان افسردگی موثر باشد و ممکن است اثرات ماندگاری داشته باشد که از عود علائم افسردگی در آینده جلوگیری می کند.

4. رفتار درمانی دیالکتیکی

در رفتار درمانی دیالکتیکی از افراد مبتلا به افسردگی می خواهند که افکار و رفتارهای منفی خود را بپذیرند. از طریق تمرین اعتبارسنجی، افراد می توانند با احساسات منفی خود کنار بیایند، یاد بگیرند که با استرس کنار بیایند و واکنش های خود را نسبت به آن تنظیم کنند، و حتی روابط خود را با دیگران بهبود بخشند.

این نوع روان‌درمانی همچنین شیوه‌های ذهن‌آگاهی را هم بکار می گیرد، که در آن فرد می‌تواند با درمانگر تماس بگیرد تا در مورد نحوه رسیدگی به موقعیت‌های دشوار راهنمایی دریافت کند. همانطور که فرد به تمرین مهارت های جدید ادامه می دهد، در نهایت برای مدیریت موقعیت های چالش برانگیز خود مجهزتر می شود.

5. درمان روان پویشی برای افسردگی

درمان روان پویشی، که به عنوان درمان روانکاوی نیز شناخته می شود، فرض می کند که افسردگی می تواند به دلیل تعارضات حل نشده – معمولاً ناخودآگاه – رخ دهد که اغلب از دوران کودکی منشا می گیرد. اهداف این نوع درمان این است که بیمار نسبت به طیف وسیعی از احساسات خود از جمله احساسات متناقض و دردسرساز آگاهی بیشتری پیدا کند و به بیمار کمک کند تا این احساسات را به طور مؤثرتری تحمل کند و آنها را در منظری مفید قرار دهد.

برخلاف برخی دیگر از رویکردهای درمانی افسردگی، درمان روان پویشی هدفمند نیست و طولانی‌مدت است. این رویکرد می‌تواند برای یافتن ارتباطات در تجربیات گذشته و دیدن اینکه چگونه آن رویدادها ممکن است به احساس افسردگی کمک کنند، مفید باشد. این رویکرد همچنین می تواند برای ایجاد خودآگاهی و افزایش ظرفیت های عاطفی خاص مفید باشد.

6.درمان بین فردی برای درمان روانشناسی افسردگی

تعارض بین فردی و حمایت اجتماعی ضعیف نیز می تواند منجر به احساس افسردگی شود. درمان بین فردی نوعی درمان روانشناسی افسردگی است که با پرداختن به نقش های اجتماعی گذشته و حال و تعاملات بین فردی بر این موضوعات تمرکز دارد. در طول درمان، درمانگر به طور کلی یک یا دو حوزه مشکل را برای تمرکز بر روی آن انتخاب می کند.حتما برای اینکار به دکتر درمان افسردگی مراجعه کنید تا راه ها و روش های تخصصی و مناسبی را متناسب با  شخصیت شما طراحی کند.

این نوع از درمان افسردگی معمولا کوتاه مدت است و شامل بررسی روابط اجتماعی شما با افراد مهم زندگیتان می شود. می تواند شامل روابط شما با همسر، دوستان، خانواده و همکارانتان باشد. هدف درمان بین فردی در درمان افسردگی شناسایی نقش این روابط در زندگی شما و یافتن راه هایی برای حل تعارض است.

در درمان بین فردی، درمانگر شما ممکن است از شما بخواهد که سناریوهای مختلف را به منظور تمرین و بهبود ارتباطات خود بازی کنید. با انجام این کار، ایده این است که شما قادر خواهید بود این استراتژی ها را در روابط خود پیاده کنید و یک سیستم حمایت اجتماعی قوی تری بسازید.

رویکردهای روان درمانی افسردگی و …

روان درمانی را می توان به چند روش مختلف ارائه کرد. در برخی موارد، درمان شما ممکن است شامل دو یا چند شکل باشد، مانند جلسه انفرادی با درمانگر و به دنبال آن یک جلسه گروهی که می توانید مهارت های جدید را با دیگران تمرین کنید. رویکردهای رایج روان درمانی عبارتند از:

1. درمان فردی

این روش شامل کار یک به یک بین مراجع و درمانگر است. درمان فردی به مراجع اجازه می دهد تا توجه کامل درمانگر را داشته باشد، اما از این جهت محدود است که به درمانگر فرصتی برای مشاهده بیمار در روابط اجتماعی یا خانوادگی نمی دهد.

2. خانواده درمانی

این رویکرد درمانی بسیار مفید است و در این شیوه درمانی بر روی پویایی خانواده کار می شود. خانواده درمانی می تواند به ویژه برای کودکان و نوجوانان مفید باشد.

3. گروه درمانی درمان روانشناسی افسردگی

گروه درمانی به طور کلی بین سه تا پانزده نفر را شامل می شود. گروه درمانی فرصتی برای همه افراد فراهم می کند تا در مقابله با مسائل خاص خود حمایت گروهی را دریافت کنند و به درمانگران این فرصت را می دهد تا نحوه تعامل شرکت کنندگان در موقعیت گروهی را مشاهده کنند. همچنین ممکن است جایگزین ارزان‌تری برای درمان فردی باشد.

4. زوج‌درمانی

این نوع درمان برای زوج‌های متاهل و کسانی که در رابطه هستند که می‌خواهند عملکرد خود را به‌عنوان یک زوج بهبود بخشند، انجام می‌شود.

انتخاب تکنیک و روانشناس خوب

پیدا کردن یک روانشناس یا درمانگر خوب فرآیند دلهره آور و سختی به نظر می رسد، زیرا گزینه های زیادی برای انتخاب وجود دارد و ممکن است ندانید از کجا شروع کنید. توصیه های آشنایان راهی عالی برای پیدا کردن یک درمانگر خوب باشد.

گزینه دیگر این است که برای شروع از سایر پزشکان بپرسید که دکتر روانشناس خوب می شناسند یا خیر و همچنین خودتان می توانید در گوگل جست و جو کنید.

حتما قبل از اقدام برای درمان روانشناسی افسردگی، از تخصص و تعهد متخصص و مجوزهای لازم متخصصی که قصد مراجعه دارید، اطلاعاتی کسب کنید.