رفتاردرمانی برای کودکان بیش فعال واقعا تاثیرگذار است، به شرطی که والدین قوانین خاصی را برای رفتار تعیین کنند و آنها را به طور مداوم با پیامدهای مثبت و منفی اجرا کنند. در جلسات آموزش والدین مخصوص کودکان بیش فعال از تکنیک های رفتاردرمانی بسیار استفاده می شود. امروز در این مقاله از گروه روانشناسی ذهن آرا به بررسی 7 استراتژی رفتاری در برخورد با کودکان بیش فعال می پردازیم. فهم و اجرای اصول رفتار درمانی برای ADHD، حتی بدون کمک روانشناس، آسان است.

ویلیام پلهام جونیور، دکتر و مدیر مرکز کودکان و خانواده ها در دانشگاه ایالتی نیویورک در بوفالو، می گوید: “بسیاری از اصلاح رفتارها صرفاً براساس عقل سلیم است. “مشکل این است که هیچ یک از ما آموزش ندیده ایم که چگونه والدین خوبی باشیم.”

ایده اصلی رفتار درمانی این است که قوانین خاصی را بر رفتار فرزندتان تنظیم کنید (هیچ چیز مبهم یا خیلی کلی نباشد)، و قوانین خود را به طور مداوم اجرا کنید (برای شکل دهی از پاداش ها و تنبیه ها استفاده کنید.) برای شروع، دکتر پلهام هفت استراتژی را بر اساس تکنیک های رفتار درمانی واقعی ADHD پیشنهاد می کند:

رفتاردرمانی کودکان بیش فعال

1. مطمئن شوید که فرزندتان قوانین را فهمیده است

گفتن “این کار را انجام بده” یا “از انجام آن اجتناب کن” کافی نیست. برای اطمینان از اینکه فرزندتان قوانین را به خوبی می داند، فهرست هایی ایجاد کنید و باهم مرور کنید. برای مثال، ممکن است فهرستی تهیه کنید که در آن کارهای خاصی را که فرزندتان برای آماده شدن برای مدرسه باید انجام دهد، شرح دهد.

مطمئن شوید که قوانین به وضوح بیان شده اند. قوانین را مرور کنید تا مطمئن شوید که او متوجه شده است و در صورت لزوم آنها را مرور کنید. اگر کودک از قوانین پیروی نمی کند شاید باید به اختلال نافرمانی مقابله ای شک کنید.

2. در رفتار درمانی کودکان بیش فعال، دستورات را واضح بیان کنید

ابتدا نام فرزندتان را بگویید تا مطمئن شوید که توجه او را جلب کرده اید. سپس به او بگویید دقیقاً چه کاری را می خواهید انجام دهد. به عنوان مثال، اگر در صف تسویه‌حساب فروشگاه مواد غذایی هستید، باید بگویید: «استیو، کنار من بایست و به چیزی دست نزن». این کافی نیست که به فقط بگویید «درست وایسا»، زیرا ممکن است نداند که این به چه معناست. نکته آخر این که، عواقب سرپیچی از دستور را هم بیان کنید و همیشه سر حرفتان باشید.

3. انتظار خیلی زیاد نداشته باشید

بین تعریف و تمجید فرزندتان و انتقاد کردن تعادل برقرار کنید. یک قانون سرانگشتی خوب این است که فرزندتان را برای انجام کار خوب سه تا پنج برابر بیشتر از انتقاد از رفتار بد تحسین کنید.

شما فقط در با انتظار نتایج فوری و کامل فرزندتان را برای شکست آماده خواهید کرد. در عوض، روی پاداش دادن به قدم های کوچک تمرکز کنید و به تدریج راه خود را به سمت نتیجه دلخواه پیش ببرید.

اگر احساس کردید که بیش از حد انتقاد می کنید، کمی استانداردهای خود را پایین بیاورید. در حالات باید و نباید زیاد شما فقط در خود و فرزندتان را دیوانه خواهید کرد!

4. برای تشویق و پاداش دادن به فرزندتان از جملات «اگه/اونوقت» استفاده کنید

اگر فرزندتان قبل از انجام کارهای خانه یا تکالیفش برای انجام یک فعالیت مطلوب اجازه می‌خواهد، بگویید: «بله، وقتی تمیز کردن گاراژ را تمام کردید، می‌توانید با دوستانتان بیرون بروید». در مورد بچه های کوچکتر، مهم است که فعالیت پاداش دهنده بلافاصله پس از اتمام کار یا تکلیف انجام شود.

5. یک سیستم امتیاز برای پاداش ها و عواقب راه اندازی کنید

یکی از سیستم‌های مؤثر برای تشویق فرزندتان به پیروی از دستورات شما، یک کاسه و تعدادی تیله است. هر بار که فرزند شما خواسته شما را انجام می دهد، یک تیله در کاسه قرار دهید. هر بار که این کار را نکرد، یکی را از کاسه بیرون بیاورید. در پایان روز، او بر اساس تعداد تیله‌هایی که در کوزه باقی می‌ماند، پاداش کوچکی دریافت می‌کند و سپس دوباره شروع می‌کند.

6. با بزرگتر شدن فرزندتان، تکنیک های نظم خود را اصلاح کنید

در رفتار درمانی کودکان بیش فعال برخی از اقدامات، از جمله تایم اوت، ممکن است در مورد نوجوانان به اندازه کودکان کوچکتر مؤثر نباشد. اگر دانش آموز دبیرستانی شما یک قانون را زیر پا بگذارد، ممکن است به جای استراحت پنج دقیقه ای، به او یک کار 5 دقیقه ای مانند مرتب کردن اتاق بدهید.

با کودکان بزرگتر، مذاکره در مورد شرایط و پاداش های رفتار خوب مفید است (یعنی به بیان ساده تر لیست پاداش ها را با خود نوجوان تنظیم کنید). به عنوان مثال، اگر فرزند شما در خانه رفتار خوبی داشته باشد و در مدرسه هم خوب عمل کند، ممکن است درخواست دسترسی به ماشین خانواده یا وقت گذراندن با دوستانش را داشته باشد.

7. از معلمان بخواهید که سیستم رفتاری مشابهی را در مدرسه داشته باشند

یکی از بهترین ابزارها برای همکاری اولیا و مربیان، کارنامه روزانه است. با معلم صحبت کنید تا رفتارهای مورد نظر کلاس را تعیین کنید – «تکمیل تکالیف در زمان تعیین شده» یا «مشارکت در بحث». در پایان هر روز مدرسه، معلم می تواند ارزیابی سریعی از پایبندی فرزند شما به این اهداف رفتاری داشته باشد و برگه را با کودک به خانه بفرستد. در حالتی که کودک به خوبی قوانین مدرسه را رعایت کرده باشد، می توانید به او پاداش دهید.

اگر فرزند شما در مقطع راهنمایی یا دبیرستان است، از مشاور مدرسه بخواهید تا در مورد یک گزارش هفتگی با همه معلمان فرزندتان صحبت کند. برای این گزارش های معمولی از صفحاتی در دفترچه تکالیف او استفاده کنید.

بسیاری از والدین این راهبردها را بدون کمک حرفه ای استفاده می کنند. اگر در دستیابی به نتایج مورد نظر مشکل دارید، مراجعه به یک مشاوره خانواده و جلسات آموزش والدین قطعا نتیجه بخش خواهد بود.

منبع: additudemag